Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Vandaag een doopdienst. Die hebben we niet heel veel gehad in onze kerk de afgelopen tijd. Daarom wil ik het vanmorgen met nadruk hebben over de waarde van de doop. Hoe belangrijk is het voor u of voor jou dat je gedoopt bent? Ik ga er dan even vanuit dát u of jij gedoopt bent. Ik weet dat er ook enkele mensen in ons midden zijn waar dat niet voor geldt – misschien laat de dienst van vandaag je dan er wel naar verlangen om gedoopt te worden. Ik hoop het! Maar als je gedoopt bent, en dat geldt voor de overgrote meerderheid hier, welke waarde heeft die doop dan voor je? Misschien denkt u: ach, dat is al lang geleden, en ik weet er zelf niks meer van. Terwijl een ander juist zijn doopkaart heeft ingelijst, en die van de kinderen.
Denk je er wel eens aan dat je gedoopt bent? Ik denk dat we dat meer zouden mogen doen. In rooms-katholieke kerken hangt een wijwaterbakje in het portaal – een vrome katholiek die langsloopt steekt daar vaak zijn vingers in en maakt een kruisje [gebaar]. Dat is een herinnering aan je doop, wat water op je voorhoofd net als net bij Laurens net. Een bevestiging: ik hoor bij de Heer! Wij zijn dat zo niet gewend, maar… wanneer denk jij dan wél aan je doop? Weet je überhaupt wanneer je gedoopt bent, welke datum?
Weet u wie wel vaak aan zijn doop dacht? De reformator Luther. In zijn schrijftafel had hij de woorden gekrast: “ik ben gedoopt!” Of volgens een ander verhaal had hij het op de muur van zijn studeerkamer geschreven. Waarom? Nou, Luther had nogal eens last van de duivel, vertelde hij zelf. Dan ging hij twijfelen aan God, of hij kwam in de verleiding om verkeerde dingen te doen, of hij werd somber. Maar één ding hielp hem dan: die woorden op zijn schrijftafel: “Ik ben gedoopt!” Lees verder →