• Persoonlijk
  • Columns
    • Columns Poeldijker
    • Columns Poeldijk Nieuws
  • Overdenkingen
    • Dodenherdenking
    • Met gehandicapten
    • Oecumenische vieringen
    • Zangdiensten e.d.
  • Preken
    • Oude Testament
    • Nieuwe Testament
    • Bijzondere diensten
    • Jaarthema’s
    • Feestdagen
  • Leerdiensten
    • Themaleerdiensten
    • Catechismus
  • Psalmberijmingen e.d.

AJMolenaar's archief

~ Website met preken, columns, psalmberijmingen e.d. van ds. Adriaan Molenaar

AJMolenaar's archief

Categorie Archief: 1 en 2 Petrus

Preek Nieuwjaarsmorgen 2023 ‘toekomstgericht leven’, n.a.v. 2 Petrus 3:14

31 zaterdag dec 2022

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Bijzondere diensten, NT, Oud- en nieuwjaar, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

2 Petrus, Nieuwjaar, Oud en nieuw, preek, wederkomst

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: waar zie je naar uit]
Het is kerstvakantie. Na deze preek ben ook ik een weekje vrij. Er één ding dat ik altijd graag doe in de kerstvakantie: bezig gaan met de zomervakantie. Bespreken in het gezin waar we heen gaan, kijken welke accommodatie het voordeligste is, een datum prikken. Misschien al iets boeken. Zo bezig zijn stuurt je je gedachten alvast vooruit. Want een mooie zomervakantie is toch wel iets om naar uit te kijken!
Ik weet natuurlijk niet waar u of waar jij mee bezig bent voor het nieuwe jaar. kijk je ook uit naar een fijne zomervakantie? Of eerst naar de skivakantie misschien? Ga je dit jaar voor je examen? Hoop je te verhuizen naar een ander huis? Het kan van alles zijn waar we naar uitzien in 2023, of dat je verwacht in 2023.
Er is niets mis mee om naar zulke dingen uit te zien, of om op een mooi jaar of een mooie vakantie te hopen. Toch mogen we als christenen nog naar meer verlangen, naar iets anders uitzien. Daar ging het gisteravond over in de oudjaarspreek: “wij verwachten naar zijn belofte een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont”. Wie gelooft, ziet als het goed is uit naar Jezus’ wederkomst! Niet alleen verlangen naar mooie dingen op aarde, maar verlangen naar een hele nieuwe wereld. Uitzien naar de komst van Gods Koninkrijk, waar geen oorlog meer is en honger en ellende, waar de Heer bij de mensen zal wonen.
De vraag is dan wel, en ook daar ging het gisteravond over, of we daar inderdaad naar uitzien: naar Jezus’ komst. Is het misschien iets dat je met je verstand gelooft, maar meer niet? Verláng je er wel eens naar, of zijn onze verlangens helemaal horizontaal gericht? Wat houdt me meer bezig: een goed plekje op de camping deze zomer, of een plek in Gods koninkrijk dat komt? Lees verder →

Preek Oudjaar 2023 ‘hoe lang nog?’ n.a.v 2 Petrus 3:13

30 vrijdag dec 2022

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, NT, Oud- en nieuwjaar, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

2 Petrus, Oud en nieuw, Oudjaar, preek, wederkomst

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Het is oudejaarsavond vanavond. Weer een jaar voorbij! De kerstdagen zijn geweest, en morgen slaan we de nieuwe agenda open. Oud en nieuw, Het is zo’n tijd dat je als vanzelf wat gaat reflecteren, dat je je gedachten laat gaan. Veel mensen hebben vrij, dan word je even niet opgeslokt door de drukte van deadlines – zo heb je wat meer tijd voor een reflectie. Bijna vanzelf ga je terugkijken en vooruitkijken. Wat voor een jaar heb je gehad, en wat is er te verwachten voor het komende jaar?
Dat zal voor ieder natuurlijk anders zijn. Haalde je in 2022 je diploma, of verloor een geliefde? En als je naar de grote wereld kijkt, geholpen door de jaaroverzichten: wat was 2022 voor een jaar op aarde? Nu met kerst en oud en nieuw heb je donkere dagen, met daarin allerlei lichtjes. Misschien is dat ook wel de sfeer waarin we naar de wereld kijken: donker met lichtjes. De jaaroverzichten noemen gewoonlijk nogal wat sombere dingen. Dit jaar is dat niet anders, met de oorlog in Oekraïne als donker dieptepunt. Je kijkt alvast vooruit naar het komende jaar: wat is er dan te verwachten, waar mogen we op hopen? Zal die oorlog stoppen, of gaat Poetin dit jaar op de rode knop drukken?
Zo kun je van alles denken. Maar vanavond wil ik een andere insteek kiezen hier in de kerk. Weer een jaar voorbij – dat wil zeggen: weer een jaar dichter bij Jezus’ wederkomst! Oudjaar: weer een jaar dichter bij het einde van het huidige wereldbestel, en bij de komst van Gods nieuwe wereld. Als tekst heb ik daarom gekozen voor 2 Petrus 3 vers 13. Daar staat: “maar wij vertrouwen op Gods belofte, en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.”

[de belofte]
“Wij vertrouwen op Gods belofte”, staat er. Welke belofte? De grote belofte die door de hele Bijbel heen gaat: dat God alle dingen nieuw zal maken. Of om het nog anders te zeggen: dat Jezus zal wederkomen. Die grote dag, dat alle kwaad gestraft, alle onrecht rechtgezet zal worden, dat de Heer bij de zijnen zal wonen. Petrus citeert uit Jesaja hoofdstuk 65 “zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde”. Maar het gaat niet om een losse tekst. De theoloog Noordmans heeft eens gezegd “als de Bijbel een titel zou hebben, zou het deze zijn: ‘Hij komt!’ Het gaat om de grote belofte die de hele Bijbel doortrekt: dat de huidige wereld eens zal eindigen, en plaats zal maken voor een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont. Waar alles gaat zoals God wil, waar alles góed is en eerlijk en recht. Zijn koninkrijk. Dáár gaat het heen met deze wereld! Een heel andere richting dan wanneer je de lijnen uit de jaaroverzichten doortrekt.
“Wij zien uit”, zegt Petrus. Maar… is dat zo? Zien we uit naar Jezus’ komst? De vroege christenen komen aan wie Petrus schrijft, zagen sterk uit naar Jezus’ komst. Ze verwachtten Hem nog tijdens hun eigen leven. Hun hele bestaan werd er door gestempeld! Heilig leven, het evangelie doorgeven… Want Jezus komt eraan! Wij leven intussen een hele tijd verder; onze verwachting is minder gespannen. Het wachten heeft al zo lang geduurd, bijna twee millenia, dus dan kan het nog wel even duren, denk je. We beseffen goed wat vers 8 zegt: ‘één dag is voor de Heer als 1000 jaar, en 1000 jaar als één dag’. En inderdaad, niemand kan de dag van Jezus wederkomst berekenen. Maar dat is ook niet de vraag. De vraag is: zien we er naar uit? Kunnen we onze tekst na zeggen: “wij vertrouwen op Gods belofte, en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont”? Zijn wij Maranatha-mensen, om het zo eens te zeggen? Of staat onze horizon net zo horizontaal als overal in onze maatschappij?

[aanvechting schetsen]
Bij de christenen aan wie de brief gericht is, stond die verwachting al onder druk. Jezus kwam niet zo snel als ze dachten. Er overleden zelfs al christenen… En dan komt als vanzelf die vraag op uit vers 4 “waar blijft hij nu? Hij had toch beloofd te komen? de generatie voor ons is al gestorven, maar alles is nog steeds zoals het was”. Voor sommigen misschien een vetwijfelde vraag. Maar het is een vraag die ook spotters stellen, schrijft Petrus. Mensen die al lang hun conclusie hadden getrokken: die wederkomst, daar geloof ik niet in. Welke gedachten daar verder precies achter zaten, doet er voor ons nu niet zoveel toe. Maar het is een vraag die ook nu kan spelen. Waar blijft Hij nu? Is die hele belofte van God geen sprookje? Als bange vraag van een gelovige, of als spottende vraag van een ander. Want, laat ik duidelijk zijn, het is niet altijd een spotter die deze vraag voelt opkomen. Het is een vraag die altíjd bij het geloof hoort. We hoorde de afgelopen tijd preken uit Jeremia. Jeremia zegt al, in hoofdstuk 17 van zijn boek: “ze zeggen tegen mij: ‘wat komt er uit van de woorden van de Heer?'” In de psalmen wordt geklaagd: “hoe lang nog, Heer grijpt u niet in?” en ga zo maar door.
Ook ons kan deze vraag aanvliegen. We leven midden in een cultuur die niets kan met de belofte van Jezus’ komst en van een nieuwe wereld. Een mens van nu zegt als vanzelf wat in vers 4 staat: “alles gaat zoals het vanouds gegaan is” en meer is er niet. De wereld draait, in principe geregeerd door natuurwetten, niet door God. Ja, bij het einde van de wereld, een apocalyps, kunnen mensen zich dan wél weer iets voorstellen. Een kernoorlog misschien die al het leven op aarde vernietigt – taferelen met vlammen en gedreun zoals vers 10 het beschrijft. Of andere vormen van ondergang: door een meteoriet, of door ineenstorting van ecosystemen… Een einde, OK, dat kan in de kaders van deze wereld helaas wel. Maar een nieuw begin? Nee, dát valt buiten de horizon. Want God is uit de wereld gedrongen.
In hoeverre beïnvloedt zoiets ook mij, en ons allen? Komen zulke vragen als in vers 4 ook wel eens in jouw hart op “Klopt het wel dat Hij komen zal”? Het vraagt moed om deze vragen in de ogen te kijken, want je voelt wel dat het er dan om spant. Kun je op God en zijn beloften vertrouwen? Is Hij er echt? Je kunt ermee worstelen. Maar wellicht nog vaker worstel je er níet mee, en schuift de belofte van Jezus’ komst ongemerkt met de tijdgeest mee naar de rand van onze gedachten, en uiteindelijk over de rand… Dan nog liever eerlijk gevecht met zulke vragen, daar blijf je wakker van! Maar makkelijk is het niet. Geloof is, juist onze tijd, tegen de stroom in worstelen, strijden om niet meegesleurd te worden. Petrus schrijft niet voor niets in vers 17 “wees op uw hoede, laat u niet meeslepen”

[geen ‘bewijs’, wel aanwijzingen]
Opvallend is dat Petrus wel de vraag noemt, maar niet gaat argumenteren om de wederkomst te bewijzen. Dat kan ook niet. Je kunt niet sluitend ‘bewijzen’ dat Jezus zal terugkomen, of dat God er is en zijn woorden waar zijn. Dat is het lastige van geloof! En tegelijk zegt Petrus iets, dat ik diep ironisch vind. Hij zegt eigenlijk, in vers 2 en 3, het volgende: wees niet verbaasd over die spottende vragen. Het klopt juist met wat Jezus al zei, en wat de profeten zeiden en de hele Bijbel: dat het zwaar zal worden om op Gods weg te gaan, juist tegen het einde. Je ziet het nu gebeuren, zegt Petrus – juist in het moeten wachten, juist in die die spottende en kritische vragen. Op een ironische manier zijn zelfs die spotters een soort bewijs binnen het grote verhaal van de Bijbel.
Is dit niet een goede richtingwijzer? Meer je oor te luisteren leggen bij de Bijbel, en minder bij wat de tijdgeest influistert! De wereld bekijken in het kritische licht van de Bijbel, niet andersom… Uiteindelijk blijft het een keuze, in welk verhaal je je wilt onderdompelen. Als je de Bijbelbeloften stelt ónder wat in de wereld van nu voor wijsheid doorgaat, moet je wel zeggen: mooie woorden, maar niet méér dan dat – onbewijsbaar en onmogelijk. Dan moet je stoppen met uitzien naar Gods nieuwe wereld.
Maar als je het nu eens andersom doet, op de manier waarom Petrus naar die spotters kijkt? Als je de wereld van nu en haar ontwikkelingen bekijkt in het licht van de Bijbel, dan zie je heel veel dingen waarvan je zegt: hé, het klopt, het past in het plaatje dat Jezus’ komst dichterbij komt. Aan de ene kant moeite om te geloven, strijd om te volharden, kwaad dat zich groot maakt, zodat je ook nu uitroept “hoe lang nog?”. En aan de andere kant hoe het evangelie over haast de hele wereld verspreid wordt, en hoe het Joodse volk terugkeert naar het beloofde land. Zei de Bijbel daar niet iets over? Of is dat gewoon toeval?
Maar de basis van onze hoop mag nog dieper liggen dan in een boek. Ik merkte namelijk in de voorbereiding op deze preek dat Petrus al véél eerder in zijn brief is begonnen met de kritiek te weerleggen. In hoofdstuk 1 vers 16 schrijft hij: “Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuftige verzinsels – integendeel, wij hebben met eigen ogen zijn grootheid gezien”. Waarom gelooft Petrus, en waarom geloof ík persoonlijk dat Jezus zal terugkomen, dat God alles nieuw gaat maken? Omdat je er al iets zag toen Jezus op aarde was. Zijn woorden schilderen Gods koninkrijk. Zijn wonderen lieten er iets van ervaren, in genezing, in voedsel voor velen, in stillen van stormen, en ga zo maar door. En bovenal: zijn dood en opstanding laten zien dat God zelfs de zwartste nacht in licht kan veranderen, de dood kan doden, recht kan laten zegevieren. Als dát waar is – en dat is het – dan geloof ik dat God ook de héle wereld zal vernieuwen. Ik geloof in Jezus die gekomen is – het is net Kerst geweest immers! – en daarom geloof ik in Jezus die komen zal!

[uitzien geeft geloofskracht]
“Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”, schrijft Petrus. Ik hoop dat u en dat jij het hem nazegt – hoezeer soms ook met twijfel in je hart. En dan gaat het niet alleen om de hoop vasthouden, de belofte blijven geloven, maar ook om eruit te leven. Daar is nog veel over te zeggen, dat wil ik morgenochtend in een aparte preek doen. Leven gericht op Gods toekomst, dat is nodig in deze tijd. Dat dus morgen.
Intussen moeten we wachten, en wie weet hoe lang? Misschien wel helemaal niet lang meer – de uren voor zonsopkomst zijn vaak het donkerst. Wie weet wat er in 2023 gebeurt? Maar intussen mag je je vastklampen aan de hoop die de Heer belooft, tegen de stroom van onze cultuur in. In een beeld: als iemand die in een rivier is gevallen en een rots vastklampt om niet meegesleurd te worden door de stroming. Zó vasthouden aan Gods belofte, wachten tot de dag komt dat God je redt. Terwijl je armen pijn doen, terwijl je de kou voelt en moe wordt, toch vasthouden. Omdat God belooft heeft: ik zal je redden. Jezus zál komen. Geloven is soms afzien, volhouden. Het is zoveel makkelijker om je te laten meevoeren door de geest van de tijd, die zegt ‘alles gaat zoals het gaat en meer is er niet’. Maar dan ga je uiteindelijk onder. Wie volharden zal tot het einde, die zal gered worden – dat zei Jezus zelf, toen hij het had over zijn wederkomst! Of met Petrus’ woorden: laat u niet meeslepen! (vers 17)

[Gods geduld]
Ja, dat is er volharding nodig en geduld. En soms vraag je je af, niet spottend in ongeloof maar serieus als vraag: “waar blijft Hij toch? Hoe lang nog?” Ik zei al, een eeuwige vraag voor wie gelooft in wat beloofd is maar niet zichtbaar. En dan zegt Petrus iets moois en dieps. Hij schrijft: God Zélf heeft ook veel geduld. Hij wacht nog even.
Weet je waarom? Als Jezus terugkomt, als de nieuwe wereld aanbreekt, dan is de tijd op om tot inkeer te komen. Dan komt de Heer als rechter die alles rechtzet en ieder oordeelt. Dan valt het doek, dan wordt de eindafrekening gemaakt. Dan zal Hij ieder mens beoordelen op zijn of haar daden. De Heer ziet hoeveel mensen er niet klaar voor zijn, en daarom wacht Hij! Daarom heeft Híj geduld. Daarom wacht Hij, wacht hij nog even, of er iemand tot inkeer komt. Een diepe gedachte is dit! Er is geen traagheid bij God, hij heeft de zijnen niet vergeten, maar Hij denkt ook aan die anderen…
En intussen zijn als het goed is de mensen van de Heer niet alleen bezig met zichzelf vast te klampen, maar zijn ze ook bezig met zijn opdracht: verbreid de goede boodschap! Gooi reddingsboeien, red anderen! Petrus zegt in vers 12 dat wíj zijn komst kunnen bespoedigen – wonderlijk woord. Hoe? Ongetwijfeld door het evangelie te verspreiden overal. God heeft geduld – met een wereld die zich niet wil bekeren, maar ook met een kerk die niet wil evangeliseren.
Als wij tegen de Heer zeggen: waarom kómt u niet, waarom doet u niet wat u hebt toegezegd? Dan zegt Hij misschien: waarom gá jij niet, waarom doe jij niet wat ik jou heb gezegd? Dan mag ik, dan mogen wij wel beschaamd zwijgen…

[Slot]
Gods belofte staat. “een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”. Met die belofte mogen wij het oude jaar uitgaan, en het nieuwe jaar ingaan. Moge ook ons vertrouwen staan – op Jezus met wie het nieuwe al begon, op Gods woord dat waar is. Moge het voor ons gelden wat de tekst zegt “Maar wij vertrouwen”. Maar, zo begint de tekst, maar… – dat is de tegenstelling met de mensen toen en nu zonder die hoop en zonder dit vertrouwen, die er zelfs om lachen, een wereld die ons wil meeslepen in haar stroom, haar denkpatroon van ‘het is zoals het is’. Laat u niet meeslepen, zegt Petrus!

“Maar wij vertrouwen op Gods belofte en verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”. Dáár gaat het heen uiteindelijk. Wie die hoop vasthoudt, zal niet beschaamd worden. Een lied zegt het zo, waar we nu naar gaan luisteren:

Eenmaal maakt U alles weer nieuw, Jezus (om redenen van copyright is de rest van het lied hier te lezen)

Amen

Preek 1 Petrus 5:8-9 ‘waakzaam en weerbaar’

21 zaterdag aug 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, duivel, Openbaringen, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
“Wees waakzaam, wees op uw hoede, want de duivel gaat rond!” dat is de oproep die vanmorgen naar ons toekomt uit de brief van Petrus. Waarom roept Petrus daar zo toe op? Een stukje eerder in zijn brief stond al net zo’n oproep, we hoorden het enkele weken geleden: wees bezonnen en helder van geest. En helemaal aan het begin van zijn brief ook al, in 1 vers 13: ‘Laat uw geest voortdurend paraat zijn, wees waakzaam’. Waarom hamert Petrus toch zo op waakzaamheid?
Zou het misschien zijn vanwege zijn eigen ervaringen van vroeger? Zou het zijn omdat hij zelf vroeger niet op zijn hoede was? Toen Jezus ging bidden in de tuin van Getsemané, was Petrus daarbij geweest met Jakobus en Johannes. Jezus had gezegd: blijf hier en waak met mij! Maar wat was er gebeurd? Petrus en de anderen waren in slaap gesukkeld. ‘Kunnen jullie niet één uur met mij waken?’ had Jezus verwijtend gevraagd. En daarna, in het huis van de hogepriester. Petrus was Jezus gevolgd nadat hij was gevangengenomen in Getsemané. Jezus hád Petrus nog gewaarschuwd aan het begin van de avond: voor de haan kraait zul je mij drie maal verloochenen. Maar was Petrus alert, op zijn hoede, waakzaam? Nee! Zodra een dienstmeisje vraagt ‘hoor jij ook niet bij die Jezus?’, haakt hij af, maakt hij zich van Jezus los, verloochent Hem.
Petrus had het zelf ervaren: als je niet heel goed oppast, dan heeft de duivel je zo te pakken. Dan scheurt hij je los van de Heer, dan blijft er van je geloof niets over. En daarom denk ik, door deze ervaring, roept hij zo scherp op: wees waakzaam, wees op uw hoede, want de duivel gaat rond! Lees verder →

Preek 1 Petrus 4:7 “Het einde is nabij” en de klimaatcrisis

24 zaterdag jul 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, klimaatcrisis, milieu, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
laat ik vanmorgen eens beginnen met een voorbeeld. Vroeger kwam ik regelmatig op treinstation Rhenen. Dat is een station waar het spoor stopt, je kunt niet verder met de trein. Als de machinist daar aankomt met zijn trein, dan roept hij om: “Station Rhenen, eindpunt van deze trein. Station Rhenen, eindpunt”. Hij remt en zet de trein stil. En als iedereen is uitgestapt, loopt hij naar het andere uiteinde van de trein, de achterkant, die hij met een druk op de knop in de voorkant verandert. En dan gaat hij weer terug. Voor hem is dat station het eindpunt, het verste punt van zijn reis. Je kunt niet verder, je kunt alleen maar terug met je trein.
Maar stel je voor dat je in die trein zit als passagier. Dat je op weg bent naar je vriendin die in Rhenen woont, of misschien ben je wel op weg naar Ouwehands Dierenpark dat daar ligt. Dan is Rhenen niet je eindpunt, dan is het je dóel. En dat maakt een groot verschil! Niet van ‘stop, het gaat nu eenmaal niet verder’, maar van ‘stop, hier moet ik zijn’. Het is je doel, het is de plek waar je naar verlangt, waar je heen wilt. Omdat daar bijvoorbeeld je vriendin woont en je haar graag weer ontmoet. Je kijkt er naar uit om er te komen. Dat doet die machinist niet. Voor hem is het gewoon de laatste stop, het einde van de lijn. Maar voor jou is het je doel, en dat is heel iets anders.
Eindpunt of doel – hou die twee dingen even in uw achterhoofd voor straks. Want de tekst voor vanmorgen is 1 Petrus 4 vers 7: “het einde van alles is nabij”. En dat heeft heel veel te maken met een reisje naar Rhenen met de trein! Lees verder →

Preek ‘Gezag in de gemeente’ n.a.v. 1 Petrus 5:1-7

17 zaterdag jul 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, gezag, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis aan ons verbonden,

[intro]
het vertrouwen in de Nederlandse regering is bij velen momenteel niet hoog. Vanwege minder verstandige keuzes rond corona, waardoor ons land nu rood kleurt op de Europese kaart, maar ook om allerlei andere redenen. Alle corona-aandacht zouden het ons bijna laten vergeten, maar er was ook nog de toeslagen-affaire. Kun je een regering nog vertrouwen die mensen zomaar als fraudeur bestempelt en in de ellende drijft? En nog zoveel andere zaken: de chaos in de jeugdzorg, de stikstofcrisis en de klimaatcrisis waarbij de overheid in beide gevallen moest worden teruggefloten door de hoogste rechter. Kun je de machthebbers wel vertrouwen? Zijn ze goede herders, of lijken ze meer op de leiders waae Ezechiël over schrijft, die vooral goed voor zichzelf zorgen?
Er is de laatste tijd veel reden gegeven om de macht van de overheid kritisch te bezien. Maar… het probleem ligt niet alleen bij de overheid. In onze cultuur is er een diepgeworteld wantrouwen tegen elk gezag. Tegen iedereen die je denkt te kunnen vertellen wat je moet doen. Dan denken wij als Nederlanders al snel ‘dat maak ik zelf wel uit!’. Trouwens, in heel de westerse cultuur speelt dit. De slogan is ‘gezag moet je verdienen’. We zijn een democratie, we kiezen onze leiders, dus laat ze nooit denken dat ze bóven ons staan. Tegen instituten waar hiërarchie belangrijk is, zoals de Rooms-Katholieke kerk, heerst als vanzelf wantrouwen. Al helemaal als ze menen anderen te kunnen vertellen wat goed is, bijvoorbeeld op het gebied van seksualiteit en voortplanting. Dat kán toch niet meer, waar bemoeien ze zich mee! Ieder mens is een vrij individu, en niemand staat boven de ander!
Dingen als gezag en macht staan slecht aangeschreven heden ten dage. En dan, dan krijgen we vanavond een gedeelte uit de brief van Petrus voor de kiezen waar het daar juist over gaat! Ik stel vooral vers 5 en 6 centraal. Daar staat “Jongeren, u moet het gezag van de oudsten erkennen”. En in vers 6 “onderwerp u nederig aan Gods hoge gezag”. Twee maal gezag dus! Wat heeft dit ons te zeggen? Lees verder →

Preek 1 Petrus 3:15 ‘bereid tot verantwoording van je hoop’

10 zaterdag jul 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, Getuigen, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
er sluipt een man door de nacht. Stil beweegt hij zich in de richting van het kasteel van Doornik, het tegenwoordige Tournai in België. In zijn hand heeft hij een klein pakje. Wat wil deze man? Waarom gaat hij zo geheimzinnig door de nacht? Het is Guido de Brès, een calvinistische predikant. We zijn in de tijd net voor de tachtigjarige oorlog, toen de Nederlanden onder het gezag vielen van Filips II, de streng katholieke koning van Spanje. Ook in het kasteel van Doornik is een afdeling van het Spaanse leger gestationeerd. Daarheen sluipt Guido de Brès nu. Zorgvuldig kijkt hij of er geen wachtlopende soldaat hem kan zien. Het is al een tijdje onrustig – mensen zijn ontevreden over de Spaanse overheersing, en dat niet alleen: er zijn meer en meer Nederlanders die zich aangesproken voelen door de nieuwe leer van Luther en Calvijn. Koning Filips ziet hen echter als ketters en laat ze vervolgen. Een heel aantal aanhangers van de nieuwe leer is al gevangen genomen of zelfs gedood. Wat doet deze predikant, Guido de Brès, dan zo dicht bij dat gevaarlijke kasteel? En wat heeft hij in zijn hand? Als hij ziet dat de wachters op hun ronde de hoek van de muur om zijn, neemt hij een aanloop. Met een grote zwaai gooit hij het pakje over de muur heen, en dan verdwijnt hij snel.
Er volgt geen ontploffing of iets dergelijks. Er gebeurt helemaal niets. Maar de volgende morgen vindt de commandant een pakje op de binnenplaats met daarin een boekje. ‘Geloofsbelijdenis’, staat er op. De Brès heeft opgeschreven wat de protestanten geloven, een tekst die wij tegenwoordig kennen als de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Er zit een brief bij met het verzoek om het boekje door te sturen naar de koning. Als motto staat op de titelpagina “wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is” – 1 Petrus 3 vers 15.
Dat is de Bijbeltekst die vanmorgen centraal staat. Bereid zijn je te verantwoorden. Guido de Brès deed het zo. Maar wij? Hoe kunnen wij vandaag rekenschap geven van de hoop die in ons leeft? Lees verder →

Preek ‘Jezus als schrijfvoorbeeld’ n.a.v. 1 Petrus 2:21

19 zaterdag jun 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, Dankzegging HA, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
vroeger kregen kinderen nog typeles op een typemachine. Zo’n echte ouderwetse, later een elektrische. Misschien hebt u, als u van voor de laptop bent, zelf ook nog wel zulke lessen gehad! In zo’n typeklasje stond natuurlijk een hele verzameling typemachines. Af en toe kwam er een onderhoudsmannetje langs die ze allemaal nakeek. Hier iets bijstellen, daar iets smeren, en dan weer naar de volgende machine. En het wonderlijke: als hij dan was, dan stond bij elke typemachine één zinnetje te lezen op het papier: “Pa’s wijze lynx bezag vroom het fikse aquaduct”. Waarom? Als test, omdat in dat zinnetje elke letter van het toetsenbord één keer voorkomt.
In het oude Griekenland hadden ze natuurlijk nog geen typemachines. Maar ze hadden al wel voorbeeldzinnen bedacht waar alle letters van het alfabet in voorkomen. Zo’n zin lieten ze de kinderen op school overschrijven, om alle letters goed te oefenen.
Een voorbeeldzin om na te schrijven. In het Grieks heeft zoiets een ‘hupogrammon’. En weet u, dat woord komt ook in de Bijbel voor. Eén keer, in het Bijbelgedeelte dat we vandaag lazen. 1 Petrus 2:21 ‘Christus heeft u daarmee een voorbeeld gegeven’- letterlijk ‘hij heeft u een hupogrammon gegeven’. Wat is dat een mooi beeld. Jezus Christus, onze Heer, heeft ons een voorbeeldzin gegeven om na te schrijven! Zijn leven als voorbeeld, met volmaakt gevormde letters om na te schrijven in ons eigen leven, in onwennige kinderletters of al wat meer geoefend. Jezus als voorbeeld, als schrijfvoorbeeld. Daar wil ik vanavond met u bij stilstaan. Lees verder →

Preek 1 Petrus 2:18-25 ‘een moeilijke opdracht’; HA

19 zaterdag jun 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Heilig Avondmaal en dankzegging, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, Heilig Avondmaal, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro: moeilijke opdracht nu]
soms, dan is het niet zo moeilijk om goed te doen en vriendelijk te zijn. Soms gaat het bijna vanzelf. Als je meer dan voldoende geld hebt en er komt iemand voor een collecte aan de deur of een sponsoractie: natuurlijk, hier heb je wat! Of als er iemand komt vragen of je, misschien, als je tijd hebt en het niet teveel moeite is, je haar een keer zou kunnen helpen met iets dat ze zelf niet meer kan. Geen probleem, dat wil je wel doen. Je krijgt er nog een goed gevoel van ook.
Lastiger wordt het al als goed doen meer moeite kost. Een voorbeeld: het geeft een goed gevoel misschien om een keer bij een eenzaam iemand langs te gaan. Maar om dat structureel te gaan doen? Dát zou pas echt goed zijn, daar zou die ander echt mee geholpen zijn, maar eigenlijk heb je daar niet zo’n zin in. Lastig…
Maar soms, soms is goed doen écht moeilijk. Wat doe je als er een medeleerling is die jou voortdurend belachelijk maakt? Als je collega’s hebt die echt vervelend doen? Als je een familielid hebt dat er plezier in lijkt te hebben kwaad over je te spreken? De natuurlijke reactie is: net zo iets terugdoen. Die vervelende jongen flink terugpakken, die hatelijke collega keihard negeren, die roddelaar keihard de waarheid zeggen. Zien ze jou als vijand? Dan jij hen ook!
Dat is de natuurlijke reactie. Maar nu zegt Jezus iets heel moeilijks: heb je vijanden lief. Zegen wie jou vervloeken. Doe goed aan degenen die je haten en slecht behandelen. Kun je dat? Wíl je dat? Wil ik dat, als ik eerlijk ben? Lees verder →

Preek ‘het goede doen als gewantrouwde vreemdelingen’ n.a.v. 1 Petrus 2:11-3:12

12 zaterdag jun 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, preek, vreemdelingschap

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
ik las eens over een zwarte familie in de Verenigde Staten, enkele decennia geleden. Een jongetje, Matthew, is met zijn vader op stap in een park. Intussen praten ze over vanalles. ‘Pappa,’ vraagt Matthew, “waarom komt u vaak zo laat uit uw werk? De vader van Colin is meestal een stuk eerder thuis! Is het bij uw werk zo druk altijd?” “Tja,” zegt de vader, “het is nu eenmaal een drukke baan die ik heb”. Hij is even stil, en ze lopen samen verder. “Maar weet je,” gaat Matthews vader in eens verder, na een tijdje zwijgen “het is ook dat ik mijn werk heel goed wil doen doe. Want ik ben de enige zwarte op het kantoor, en dan is dat extra belangrijk”. Matthew begrijpt het niet. “Iedereen moet toch goed zijn werk doen?” zegt hij verbaasd. “Ja.” zegt zijn vader, “dat moet zeker. Maar…” . Juist op dat moment slaan ze een hoek om, en hij komt bijna in botsing met een andere man, een breedgeschouderde witte arbeider, die de hoek omkomt. “Hé, kun je niet uit je doppen kijken!” klinkt het boos. “Neemt u mij niet kwalijk meneer, gelukkig is het goed afgelopen. Hier is uw paraplu” – want die had de man die de hoek om kwam laten vallen. Ze lopen allemaal verder. Tien meter verder stelt Matthew weer een vraag: “pappa, die man keek toch ook niet uit! Waarom doet u dan zo beleefd?” Zijn vader zegt “Nou, het is altijd goed om beleefd te zijn, toch?” Maar plotseling blijft hij staan. Hij kijkt hij Matthew aan en praat hij verder “Weet je, jongen, ik zal je een belangrijke les leren. Hij was wit en wij zijn zwart. En als zwarte moet je twee keer zo beleefd doen, en twee keer zo goed werk afleveren, wil je in deze stad verder komen. De mensen kijken kritisch als je zwart bent, ze zitten vol vooroordelen. En daarom: dubbel zo goed doen – onthoud dat maar!”

[vreemdelingen toen]
In de brief van Petrus, waar we vandaag verder in lezen, staat Lees verder →

Preek Pinksteren 2021, belijdenisdienst ‘een gebouw door de Geest gebouwd’

22 zaterdag mei 2021

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Bijzondere diensten, NT, Pinksteren, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

1 Petrus, belijdenis, Pinksteren, preek

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis, en in het bijzonder jullie, Willem, John Hans en Willy,

[intro: belijdenis past op Pinksteren]
Vandaag is het een bijzondere dag. Jullie gaan belijdenis doen. En niet alleen bijzonder voor jullie, maar voor ons als hele gemeente. Na twee jaar zijn er weer mensen die in het openbaar willen uitspreken dat ze Jezus volgen, dat ze deel willen zijn van zijn gemeente. Ja, het is een feestdag vandaag! Vorig jaar zouden twee van jullie al belijdenis doen, maar dat ging toen niet door omdat het coronavirus in de tijd rond Pasen 2020 kerkdiensten bijna als onmogelijk maakte. En nu, met Pinksteren een jaar later, staan niet alleen twee, maar zelfs vier mensen klaar om hun ja-woord te geven. Hoe mooi is dat!
Nu is het dit jaar dus geen belijdenis doen op de zondag voor Pasen, zoals gebruikelijk, maar met Pinksteren. Maar eigenlijk past dat heel goed, eigenlijk is Pinksteren een heel mooi moment om de kerk met nieuwe belijdende leden uitgebreid te zien. Want wat gebeurde er eigenlijk op de eerste Pinksterdag? Onder andere dit: de kerk kreeg er meteen 3000 belijdende leden bij! We hoorden uit de Bijbel het begin van de Pinkstergeschiedenis, voor velen wel bekend hier. De volgelingen van Jezus waren samen bijeen, een groep zonder leider, want Jezus was weggegaan. Wat voor toekomst hebben zij samen? Maar dan, ineens, gebeuren er wonderlijke dingen: geluid van een windvlaag, een soort vuurvlammen op hun hoofden. En… ze worden allemaal vervuld met de Heilige Geest. Ze gaan spreken over Jezus, ze vertellen van de redding die Hij brengt, en de Heilige Geest werkt erin mee. Veel mensen horen de boodschap en bekeren zich, de groep groeit.
Pinksteren, zou je kunnen zeggen, gaat over het ontstaan van de kerk. Over hoe de Heilige Geest zorgt dat ze leden krijgt, gaat groeien en bloeien. Daarom is het zo mooi dat juist op deze Pinksterdag in Woudrichem de kerk van Christus vier nieuwe belijdende leden krijgt. Met Lees verder →

← Oudere berichten

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015

Categorieën

  • Columns
    • Columns Poeldijk Nieuws
    • Columns Poeldijker
  • Geen categorie
  • Leerdiensten
    • Aanvechting
    • Allah en God
    • Catechismus
    • de duivel
    • Gezag v.d. Bijbel
    • HC zo 1
    • HC zo 10
    • HC zo 13
    • HC zo 14
    • HC zo 15
    • HC zo 16
    • HC zo 17
    • HC zo 18
    • HC zo 19
    • HC zo 2
    • HC zo 20
    • HC zo 21
    • HC zo 22
    • HC zo 23
    • HC zo 24
    • HC zo 38
    • HC zo 8
    • Herkenning in hemel?
    • Kerk en kerken
    • Themaleerdiensten
    • Tienden geven?
    • Uitverkiezing
    • Verbond
    • Verloren gaan
    • Vragen rond schepping
    • Wanneer christen?
    • Zegenen
    • Ziekte en genezing
    • Zondag en zondagsrust
    • Zonde tegen de H. Geest
  • Overdenkingen
    • Dodenherdenking
    • Met gehandicapten
    • Oecumenische vieringen
    • Zangdiensten e.d.
  • Preken
    • 1 en 2 Koningen
    • 1 en 2 Korinthe
    • 1 en 2 Petrus
    • 1 en 2 Samuel
    • 1 en 2 Timotheüs
    • 2 Kronieken
    • Advent
    • Belijdenisdiensten
    • Bevestiging ambtsdragers
    • Bid- en dankdag
    • Bijzondere diensten
    • Daniël
    • Efeze
    • Exodus
    • Ezechiël
    • Feestdagen
    • Filippenzen
    • Galaten
    • Genesis
    • Handelingen
    • Hebreeën
    • Heilig Avondmaal en dankzegging
    • Hemelvaart
    • Jaarthema 'delen met de ander'
    • jaarthema 'geef het geschenk door'
    • Jaarthema 'Jozef'
    • Jaarthema 'Leven uit de Bron'
    • Jaarthema's
    • Jeremia
    • Jesaja
    • Johannes
    • Jona
    • Jozua
    • Kerst
    • Kolossenzen
    • Lukas
    • Markus
    • Mattheüs
    • NT
    • Numeri
    • Openbaringen
    • OT
    • Oud- en nieuwjaar
    • Pasen
    • Pinksteren
    • Psalmen
    • Richteren/Rechters
    • Romeinen
    • Ruth
    • Spreuken
    • Titus
    • Trouwpreken
    • vrucht vd Geest
  • Psalmberijmingen e.d.

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • AJMolenaar's archief
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • AJMolenaar's archief
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen