Gemeente van Jezus Christus,

[intro: rust én kracht]
als je van tafel komt, waar je heerlijk hebt gegeten, is het altijd even overschakelen om weer verder te gaan, tenminste voor mij. ‘nou, daar gaan we weer’. En met een zucht sta je op van de tafel waar je met vrienden geluncht hebt. Want je moet weer verder, ieder heeft zijn dingen op het programma staan. Of misschien had je wel afgesproken om samen iets te gaan doen. Of ‘s avonds, na een lange dag werken, als je thuiskomt en het eten staat klaar, dan is het van ‘zo, ik zit’. Maar ja, dan staat er soms voor ‘s avonds nog een activiteit op het programma, en dan kun je toch niet voor altijd blijven zitten. Maar het scheelt, als je eerst tot rust bent gekomen aan de eettafel, als je geniet van het voedsel en het samenzijn, als je daar energie opdoet uit het eten. Dan kun je er weer tegenaan voor die afspraak in de avond!
Misschien is het met het Heilig Avondmaal is het ook ongeveer zo. We hoorden vanmorgen hoe Jezus rust belooft aan iedereen die naar Hem komt. De avondmaalstafel mag zo’n plek zijn van rust bij Hem. Als je daar zit, zijn liefde mag proeven, samen één bent met Hem en elkaar. Wat kan dat een oase zijn in een wereld vol onrust, in je eigen leven vol onrust en drukte! Rust vinden bij de Heer, aan zijn tafel. En tegelijk: je moet ook weer verder! Brood en wijn zijn voedsel ter versterking onderweg. Want leven met Jezus is meer dan uitrusten alleen. De tekst van vanmorgen gaat verder: ‘… ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij!’ Jezus’ juk op je nemen, dat hoort er óók bij als je gelooft! En daar willen we vanavond verder bij stilstaan. Lees verder →