Maandelijks Archief: november 2018

Preek ‘de dood van Mozes’ (Exodus 34), einde kerkelijk jaar

25 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Mozes klimt omhoog, de berg Nebo op. Hij stijgt op boven het rumoer van de mensen, boven alle drukte in het tentenkamp van het volk Israël. Jaren lang heeft hij het geleid, maar nu gaat hij alleen. Alleen omhoog, zijn laatste reis, de berg op. Honderdtwintig jaar is Mozes, Bijbelse maximumlengte voor een mensenleven. Toch kan hij de steile tocht bergopwaarts voltooien. Zijn kracht is niet afgenomen, zijn oog is nog helder.
En toch… Mozes mag niet verder. God heeft gezegd: zijn tijd is gekomen. Daar, boven op de berg zal hij sterven. Sterven met uitzicht op het beloofde land, dat wel. Sterven met de HEER direct naast hem, dat ook. Maar toch: sterven. Hijzelf zou nog graag vérder gaan, het volk leiden het beloofde land in. Er is nog zoveel te doen. Maar het mag niet zo zijn. God zegt: Ik bepaal de tijd. Je werk, je taak, daar heb ik al een ander voor aangewezen. Zelfs jij, Mozes, bent niet onmisbaar. Dat ben alleen Ik.
De dood van Mozes, deze geschiedenis staat centraal vanmorgen, op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. We denken aan de mensen Lees verder →

Preek ‘na de uittocht de woestijn’, Ex. 13, dankz. HA

18 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, Heilig Avondmaal en dankzegging, OT

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen Exodus 12:40-42 en Exodus 13:17-22

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: in medias res]
Daar loop je dan, door in de woestijn! Gisteren nog een slaaf in Egypte, en nu: vrij! Wat en open ruimte! Uitzicht tot aan de horizon. Alle speelruimte om je heen, geen slavendrijvers te zien, geen bouwsteigers, geen quotum aan bakstenen. Het ruikt zelfs anders, hier in de vrijheid. Je voelt de zon, je voelt je spieren. Je hoort het geluid van ontelbare voeten en poten over de droge grond. Uittocht!
De situatie van het volk Israël is in één nacht compleet veranderd. De HEER heeft zijn volk bevrijd, tien plagen had hij op Egypte afgestuurd. Israël was beschermd door het bloed toen de oordeelsengel rondging. Beschermd, en bevrijd. De hele strijd tussen God en de farao, zeven hoofdstukken lang, is beslist. En nu is Israël vrij, vrij als Gods volk!
Maar wat betekent dat concreet? Je kijkt eens om je heen. Dor land zie je, een kale wildernis. Ja, vrij ben je, maar al snel begin je verder te denken. Hoe nu verder? Bevrijd van een slavenbestaan naar een zandbak… Je dacht even dat het verhaal nu klaar was, maar het begint pas! Wat is de weg naar het beloofde land? Hoe lang zal die zijn, en hoe zwaar? Kunnen de kinderen en de schapen en geiten het wel aan? Ja, je bent vrij – maar je bent er nog niet!
Zo treffen we het volk van God aan vanavond, nadat ze het Pesachfeest hebben gevierd. Wij hebben vanmorgen, en sommigen van ons zojuist, het Heilig Avondmaal gevierd. En dan… dan wordt het weer maandag. Het werk roept of de kinderen zeuren of de zorgen zijn er weer. We werden erop gewezen aan Jezus’ tafel: je bent vrij! Gered en bevrijd. Maar… in het beloofde land zijn ook wij nog niet! Lees verder →

Preek ‘beschermd en bevrijd door bloed’, HA

18 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, Heilig Avondmaal en dankzegging, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen Exodus 12:1-13. De aanvangstekst was 1 Korinthe 5:7b

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
vanmorgen vieren we hier het Heilig Avondmaal. We worden genodigd om aan tafel te gaan, aan de tafel van Christus. Brood en wijn mogen we delen die ons met Hem verbinden.
Hoe u of jij de viering van het Heilig Avondmaal beleeft, kan heel verschillend zijn. Veel van u hebben het al vaak meegemaakt. Als je jong bent, denk je misschien: Heilig Avondmaal, dat betekent een lange kerkdienst. Er is voor je gevoel weinig aan te beleven. Zeker als je zelf nog niet mag deelnemen, dan zit je erbij en je kijkt ernaar. Wat is er te zien? Dat kan per keer verschillen, maar ook per gemeente. Het is voor mij de eerste keer dat ik hier de viering van het Heilig Avondmaal mag leiden, dus voor mij is het ook nieuw. Dingen gaan weer net anders dan ik gewend was uit mijn vorige gemeente, maar de kern is gelukkig hetzelfde!
Over die kern wil ik vanmorgen in de preek kort iets zeggen, voordat het Avondmaal gevierd wordt. Ja, gevierd! De maaltijd van de Heer is een viering. Ondanks plechtigheid en ontzag mag vreugde de grondtoon zijn. Want wat vieren we vanmorgen? Wel, eigenlijk dit: Paasfeest en goede vrijdag tegelijk. Paasfeest geeft de vreugde, omdat Jezus leeft en redt – Goede Vrijdag geeft het ontzag, omdat we gedenken wat het Hem kostte: zijn leven en bloed!

[bescherming door bloed toen]
Uit de Bijbel hoorden we over de instelling van het Pesachfeest. Ook daar vind je die dubbelheid: redding door bloed, én bevrijding voor Gods volk! Dat zijn meteen de twee punten in deze overdenking. Lees verder →

Preek ‘doe het zuurdesem weg’, voorbereiding HA

11 zondag nov 2018

Posted by in 1 en 2 Korinthe, Exodus, NT, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Uit de Bijbel is gelezen: Exodus 12:14-20 en 1 Korinthe 5:1-8

Link voor gewetensonderzoek waarnaar in de preek wordt verwezen: http://www.boetesacrament.nl/pagina.php?n=4

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: matzes]
ik liet zojuist bij het kindermoment een paar matzes zien. Matzes, crackers gemaakt van allen meel en water, niet gerezen en daardoor erg plat. Uit het Bijbelboek Exodus hoorden we over het ‘feest van de ongedesemde broden’ – in het Hebreeuws staat daar ‘matzot’, het meervoud van matze. Het feest van de ongedesemde broden, dat is een andere naam voor het Joodse Pesachfeest, dan worden er matzes gegeten. Soms zie je ze ook wel bij christenen rond het paasfeest – Pasen is immers het christelijke broertje van Pesach.
Het is wel zeker dat het Jezus en zijn leerlingen het allereerste Heilig Avondmaal gevierd hebben met ongezuurde broden, met matzes. Immers, het Heilig Avondmaal werd ingesteld tijdens het Pesachmaal. De ouwel, plat en rond zoals men in de Rooms-katholieke kerk gebruikt bij de eucharistie, is eigenlijk ook een soort van matze. Het is ergens wel jammer dat wij die verbinding zijn kwijtgeraakt en gewoon brood gebruiken – zo gaat een verwijzing naar de Joodse wortels van het Heilig Avondmaal verloren. In de preek van vandaag en volgende week zal ik echter proberen die verbinding juist duidelijk te leggen. Want Paulus zegt, we hoorden het, niet tegen Joden die Pesach vieren, maar tegen ons: doe het zuurdesem weg! Wat dat inhoudt, gaan we horen. Lees verder →

Preek ‘de arme weduwe, Tolstoj, en wij’ n.a.v. Markus 12:44

07 woensdag nov 2018

Posted by in Bid- en dankdag, Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Uit de Bijbel hoorden we de geschiedenis van een arme weduwe die haar laatste muntjes geeft in de offerkist in de tempel. Eén van de mensen bij wie deze geschiedenis een belangrijke rol in zijn leven heeft gespeeld, is de Russische schrijver Lev Tolstoj, bij sommigen wel bekend als schrijver van boeken als ‘Oorlog en Vrede’. In de loop van de preek zal ik iets van zijn leven laten terugkeren.
Tolstoj was behalve schrijver een Russische edelman met een flink vermogen. Op een dag was hij samen met de timmerman Simeon in Moskou aan het wandelen. Ze liepen over de Dragomilov-brug in Moskou, toen ze een bedelaar ontmoetten. De timmerman Simeon haalde een munt van drie kopeken uit zijn zak (een kopeke is het honderste deel van een roebel). Hij gaf dat driekopeke-stuk aan de bedelaar en vroeg twee kopeken terug . De bedelaar had echter maar één kopeke terug, blijkbaar had hij nog heel weinig ontvangen. De timmerman wilde het muntje al aannemen, maar hij kwam tot andere gedachten. Hij sloeg een kruis, gaf het muntje terug, nam zijn muts af en liep door. Tolstoj, de edelman, gaf 20 kopeken, waar de bedelaar bijzonder blij van ging kijken. Terwijl hij verder wandelde ging Tolstoj bij zichzelf te rade. “Simeon bezit als kapitaal zes of zeven roebel, dat weet ik; hij gaf drie kopeken. Ik heb 600.000 roebel in bezit. Dus ik had de bedelaar, om even vrijgevig te zijn, drieduizend roebel moeten geven. Maar ben ik dan wel even vrijgevig? Zelfs al geef ik 100.000 roebel, dan heb ik er nog 500.000 over”. Hij bleef erover peinzen, met grote gevolgen, zoals we nog zullen horen. [bron: E. Drewermann, ‘Beelden van verlossing. Toelichtingen op het evangelie van Marcus’, Meinema, Zoetermeer 1995, p. 169-170]
Ja, wat is veel en wat is weinig als Lees verder →

Overdenking Cantatedienst 4-11-2018

04 zondag nov 2018

Posted by in Overdenkingen, Zangdiensten e.d.

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

In deze dienst werden uitgevoerd cantates BWV 27 ‘Wer weiss, wie nahe mir mein Ende’ (Wie weet, hoe spoedig ik zal sterven) en BWV 125 ‘Mit Fried und Freud fahr ich dahin’ (Met vreed’ en vreugde ga ik heen).

Uit de Bijbel is gelezen Lukas 2 : 24-33.

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: vervreemding bij cantate]
ik kan me voorstellen dat de teksten uit de Bachcantate die we hoorden bij u enige vervreemding opriepen. “Wie weet hoe spoedig ik zal sterven?” – OK, het leven is onzeker, je weet het nooit. Maar er worden wel krassere dingen gezongen: “Ich habe Lust zu scheiden” – ik wil wel weg hier. “Wees welkom! zal ik zeggen, als de dood straks naast mij staat!” Ja, als je hoogbejaard en gebrekkig bent misschien… Maar zo’n houding wordt in de cantate voor iedereen aanbevolen. Richt je op het eeuwige leven, niet op het hier en nu!
Waren de mensen in die tijd soms levensmoe? Welnee! Het leven was echter veel onzekerder. Kreeg je een longontsteking dan was dat levensbedreigend. Kreeg je blindedarmontsteking, dan was dat het einde. De kindersterfte was hoog, de dood dreigde altijd. Een voorbeeld uit Bach’s leven: met zijn eerste vrouw had hij zeven kinderen, maar drie overleden al voordat ze een jaar waren. Toen Bach eens een lange reis maakte en na een maand terugkwam, was zijn vrouw weg. Overleden, en zelfs al begraven. “Wie weet hoe spoedig ik zal sterven?”. Met zijn tweede vrouw kreeg Bach maar liefst 13 kinderen, maar slechts 6 werden volwassen… Ja, hij kon zich wel inleven in de tekst van deze cantate.
Maar wij? Ik las onlangs Lees verder →