Gemeente van Jezus Christus,

[intro: geven aan goede doelen]
er wordt in ons land heel wat aan goede doelen gegeven. Van Natuurmonumenten tot de Kankerbestrijding, van het Rode Kruis tot het Leger des Heils. De kinderen hier in de kerk kennen ze vast wel van de collectes aan de deur. ‘Ding dong’ de bel gaat ergens aan het begin van de avond, jij doet open. Er staat een man of vrouw met een collectebus. ‘Goedenavond, hebt u iets over voor de Hartstichting?’ Jij roept ‘mam, pap, een collecte!’ En dan gooien ze er iets in – of niet. Maar er wordt aan goede doelen nog veel meer gegeven dan in collectes langs de deur. Mensen zijn donateur, of ze maken een gift over via de bank. Honderden miljoenen worden er jaarlijks gegeven in Nederland, en dat is mooi!
NU blijkt uit verschillende onderzoeken dat mensen die christelijk zijn duidelijk méér geld weggeven dan mensen die niet geloven (zie bv. hier). Protestantse christenen zijn zelfs de meest-gevende groep in onze samenleving. Hoe komt dat? Ongetwijfeld door wat de Bijbel zegt over geven en delen en bezit. Jezus Zelf zei bijvoorbeeld: ‘het is zaliger te geven dan te ontvangen’, en ‘verzamel geen schatten op de aarde, verzamel schatten in de hemel!’ Bij geloven hoort geven. U voelt het misschien al aankomen, maar deze preek gaat over uw portemonnee – en over de mijne.
Christenen geven dus blijkbaar meer dan anderen, zegt onderzoek. Maar is dat het enige verschil? Lees verder →

Uit de Bijbel is gelezen: Filippenzen 1:12-26

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: Paulus levensmoe?]
Het gedeelte dat we zojuist lazen uit de Bijbel bevat mooie en diepe dingen, maar kan ook heel wat vragen oproepen. Was Paulus soms levensmoe? schreef ik al in het kerkblad bij de aankondiging voor deze dienst. Hoort hij misschien ook bij de mensen die het tegenwoordig over ‘voltooid leven’ hebben? Hij zegt immers: “voor mij is sterven winst” en “ik verlang ernaar om heen te gaan en bij Christus te zijn, dat is het allerbeste”. Dat gaat wel ver! Kun je uitzien naar je dood? Soms wel, ik merk het bij mensen die heel oud of ziek zijn. Als het leven hier weinig goeds meer te bieden heeft. Hoort Paulus ook bij die groep? Hij zit, als hij deze dingen zegt, in de gevangenis en is in gevaar. Is de dood voor hem misschien een escape uit alle ellende?
Maar laten we wel goed luisteren wat Paulus zegt! Het gaat hem er niet om waar hij van verlost wordt, dar zegt hij weinig over. Het gaat hem erom naar Wie hij dan heengaat. Hij zegt ‘bij Christus zijn, dát is mijn verlangen’. Hij wil bij zijn Heer zijn. Dat is wel een heel ander verlangen dan bij mensen die tegenwoordig ‘voltooid leven’ promoten! Een gelovig verlangen.
Dat kan meteen weer een andere vraag oproepen: moet je dan eigenlijk naar de dood verlangen, als je heel gelovig bent? Is Paulus ons hierin ten voorbeeld? U of jij zegt misschien: nou, ik wil nog niet weg hier hoor! Maar is dat dan een teken van weinig geloof? Paulus heeft toch gelijk als hij zegt ‘bij Christus te zijn, dat is het allerbeste’?
Laat ik u en jou dan meteen geruststellen. Paulus ís een voorbeeld. Maar het gaat hem niet om verlangen naar de dood. Het gaat hem om leven met de Heer. Straks, zeker, maar ook nu! Laten we daarom stilstaan bij de centrale zin uit dit gedeelte, vers 21. “Want voor mij is leven Christus, en sterven winst”. Het gaat erom dat we hem dát kunnen nazeggen. Dat je leven Christus is – dat allereerst. Lees verder →