Gemeente van Jezus Christus,
[intro: te weinig tot de kern komen]
je hoort nogal eens van mensen de klacht dat ze zoveel met randzaken bezig zijn, en zo weinig met de kern van hun werk. Bijvoorbeeld in de zorg: administratie en registratie van alles wat is gedaan, vraagt veel tijd – tijd die niet beschikbaar is voor waar het uiteindelijk om gaat: de patiënten helpen. Iemand klaagde: ze vragen een diploma verpleegkunde voor deze functie, maar ze hadden er ook een typediploma bij moeten vragen!
De kern die randzaak dreigt te worden. Ook in het onderwijs hoor je erover. Allerlei administratielast daar net zo goed, maar ook dit: allerlei dingen worden op het bordje van de school gedropt die daar vroeger niet lagen. Burgerschapsonderwijs, sociale vaardigheden, aandacht voor gezond eten, en nog meer. Allemaal goed en wel, maar, zo verzucht een docent: moeten ze niet eerst gewoon goed leren rekenen en schrijven?
Denk ook aan de overheid. Veel mensen zijn er druk met veel dingen, maar waar héb je ook al weer een overheid voor, en wordt dat bereikt?
Zou het ook in de kerk zo kunnen gaan? Dat er veel gedaan wordt en veel gedacht, maar dat gaandeweg de kern in de knel komt? misschien moeten we wel even denken: wat ís ook al weer de kern van kerk-zijn, van gelovig leven? Wel, dat houdt de tekst van vanmorgen ons voor. 1 Johannes 4 vers 10. “Het wezenlijke – de kern, zeg maar – is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden”. Dat is de kern. Dat wat ook die allerbekendste Bijbeltekst uit de hele Bijbel zegt, Joh. 3:16 “God had de wereld zo lief, dat hij zijn enige Zoon gegeven heeft…” Wat er verder ook mag zijn, dit is wat centraal moet staan in ons geloof. Altijd! Gods liefde, getoond in de komst van zijn Zoon. Dit is waar het heilig avondmaal ons telkens op wijst, ook vandaag. Het is maar goed dat we het heilig avondmaal hebben, want zelfs in preken kan de kern naar de rand schuiven – ik zeg het met schaamte.
[het tekortschieten van onze liefde]
Het Bijbelgedeelte dat wij lazen, begon met een oproep: “broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben”. Dat is nu eens een oproep waar Lees verder →