Gemeente van Jezus Christus, jong en oud, hier en thuis,
[introductie]
wat een mooi verhaal, dat van die maaltijd bij het meer! Wat zou ik daar graag bij zijn geweest, en jullie misschien ook wel, kinderen. Er waren toen ook kinderen bij, staat in de Bijbel. Stel je voor, hoe je daar met heel veel mensen zit. Jezus heeft gezegd dat iedereen op het gras moet gaan zitten. Het lijkt wel een heel grote picknick. Het wordt avond, de lucht is rustig, en je kijkt vol verwachting wat er gaat gebeuren. Je hebt best wel trek, dus je hoopt dat er niet een preek komt van Jezus. Je kijkt: een paar van zijn leerlingen geven een klein mandje met brood en vis aan Hem. Wat gaat daarmee gebeuren? Terwijl je het brood ziet, krijg je nog meer trek. Dan zegt Jezus: laten we God danken voor het eten! Hij spreekt het vaste dankgebed uit dat bij een maaltijd hoort – net als vader thuis doet. ‘Maar wat gaan we dan eten?’ denk je. Er is toch nooit genoeg voor zoveel mensen? Dan breekt Jezus het boord en de vis in stukken. Zijn leerlingen doen de stukken in manden, en brengen het rond. En… het gáát maar door! Steeds weer een nieuwe mand vol. Daar komt er al één naar jou en je ouders. Je vader pakt uit de mand, geeft ook brood en vis aan jou… je eet ervan… Heerlijk, en wonderlijk. Het is een beetje alsof je droomt. Alsof iedereen droomt deze avond.
[de punten]
Ik denk dat de meesten van ons deze geschiedenis wel kennen, uit de kinderbijbel bijvoorbeeld. Eén ding valt natuurlijk meteen op: hoe Jezus overvloed geeft, hemelse overvloed. Wat moet dat indruk hebben gemaakt! Maar… als je goed leest, kan er nog iets opvallen. Lees verder