Deze overdenking is uitgesproken voor de kerkradio aangezien de kerkdienst niet kon plaatsvinden wegens de uitbraak van het coronavirus

Broeders en zusters, waar u zich ook bevindt,

[intro: onrust door de coronacrisis]
het coronavirus heeft heel veel stilgelegd. Mensen zitten thuis, bijeenkomsten, bezoeken en concerten gaan niet door. Agenda’s zijn een stuk leger, ineens heb je vrije avonden of misschien zelfs vrije dagen. En toch, hoeveel het ook stillegt, de corona-uitbraak heeft weinig rust gebracht, is mijn indruk. Eerder het tegenovergestelde: allerlei dingen moesten worden afgezegd of gewijzigd of geregeld, dat gaf mij bepaald geen rust. Misschien, kun je denken, wordt het rustiger als we een paar weken in deze situatie verkeren…
Maar toch, ik denk dat de onrust die de huidige situatie bij velen veroorzaakt diep zit. Niet omdat er wat dingen moeten worden geregeld, maar omdat alles zo onvoorspelbaar verandert. Je hebt geen grip op wat er gebeurt, en dát maakt je onrustig. Hoe lang gaat het duren? Welke maatregelen zullen er nog komen? Zou ik misschien zelf ziek worden? Onrust, vooral in je hoofd – want op de straten is het overal juist heel rustig. Onrust, of zeg maar gewoon: ongerustheid. Bezorgdheid over jezelf, je geliefden, je baan, de economie. Angst misschien zelfs, al zou je het zelf nooit zo uitspreken. We leven in vreemde tijden, en wie weet waar het heen zal gaan? Misschien wordt alles vrij snel weer als vanouds, maar daar is geen garantie op… Onrust, herkent u het, of jij? Als ik eerlijk ben wel. Maar laat ik erover ophouden. De vraag is: hoe vind je rust in dagen van corona? Hoe kom je tot rust? Kan dat nog?

[rust bij God]
Juist omdat we in deze omstandigheden verkeren, las ik vanmorgen met u psalm 62. Lees verder →