Gemeente van Jezus Christus,

[intro: onmisbaar]
Er is iets wat ik eigenlijk altijd bij me heb, maar hier op de kansel niet. Iets dat ik overal mee naar toe neem. Is dat altijd in mijn zak zit, en met mij meereist. Het is… niet in mijn portemonnee, maar mijn telefoon. Een wonderbaarlijk ding is het, zo’n smartphone. Ik kan ermee appen naar familie en vrienden, ik kan het nieuws checken, muziek luisteren, zien wat voor weer het wordt, en hij kan de weg wijzen als ik een autorit maak. O ja, en je kunt er mee bellen.
De afgelopen 10 jaar ben niet alleen ik, maar zijn we bijna allemaal steeds meer gaan doen op onze telefoon. Bankzaken regelen, mailen, foto’s maken, de tienrittenkaart afstrepen op de pont naar Gorkum… en zo wordt je leven steeds afhankelijker van een goed werkende telefoon.
Op een hogeschool werd eens een experiment gedaan. De onderzoeker vroeg aan studenten of ze wilden meedoen aan een onderzoek, en daarvoor een maand lang hun smartphone wilden wegdoen. De reacties waren veelzeggend. Een studente zei: Dat is net zoiets als vragen of ik een maand niet eet. Een ander zei: dan kan ik net zo goed een maand in een grot gaan zitten! En dan waren er nog alle praktische bezwaren rond digitale lesroosters, afspraken, codes die je soms nodig hebt, en ga maar door… Nee, de animo om mee te doen aan dit onderzoek was niet overweldigend.
Een telefoon blijkt onmisbaar. Je zorgt dat dat je hem altijd bij je hebt, en dat je hem voldoende oplaadt. Onlangs had ik mijn telefoon ergens laten liggen, en ik kon dus meteen bij thuiskomst weer het hele eind terugrijden… Want ja, je bent afhankelijk van dat ding. Zonder telefoon leven is ondenkbaar voor velen.

[gebed voor Daniel onontbeerlijk]
Uit de Bijbel horen we het verhaal van Daniël in de leeuwenkuil. Het is een bekend verhaal, dat in geen kinderBijbel ontbreekt en tot de verbeelding spreekt. Tegelijk Lees verder →