Gemeente van Jezus Christus,
[intro]
Vandaag is het biddag voor gewas en arbeid.. Een oude traditie, en ik denk wel eens: een moment waarop we er even aan herinnerd worden dat we God en gebed nodig hebben voor de alledaagse dingen. Niet alleen voor als er een virus uitbreekt of je ziek wordt, maar juist voor de alledaagse dingen: gewas en arbeid. Natuurlijk, dat weten we wel, maar in hoeverre leven we in biddende afhankelijkheid van God? We doen ons werk, de boeren zaaien gewassen, en als je Christen bent dan bid je om zegen daarover – hoop ik tenminste. Maar vaak is gebed toch een soort extra in je leven, niet de basis waar je op bouwt. Tenminste, dat merk ik bij mezelf en dat merk ik bij andere die christen zijn. Goed dat er dan nog een biddag is….
Bij Jezus was het heel anders. Hij leefde van gebed; het was voor hem net zo belangrijk als ademen. In alle evangeliën lezen we daarover, en wel in het bijzonder in het evangelie van Lucas, waar we vanavond uit lazen. Telkens weer is te lezen hoe Jezus tijd neemt om te bidden, de eenzaamheid zoekt met zijn Vader in de hemel. Hij kon zijn werk niet doen zonder gebed. Voor hem was het geen extra zoals soms voor ons; het was zijn basis!
Jezus’ leerlingen zagen natuurlijk hoe hun meester bad. Eens, we hoorden het, treffen ze Jezus terwijl hij juist zijn gebeden afrondt. Eén van hen vraagt spontaan: Heer, leer ons bidden! Een heel goede vraag is dit. Lees verder
