Gemeente van Jezus Christus,
[intro: uit het raam kijken]
Er was eens een eenvoudige gelovige vrouw, in een dorpje ergens in Duitsland. Elke ochtend als ze wakker werd deed ze haar gordijnen open – dat doet u Of jij vast ook. Wanneer ze de gordijnen had opengedaan keek ze naar buiten wat voor weer Het was – dat doet u misschien ook wel. En wanneer het prachtig weer was, de lucht stralend blauw en zonder een wolkje, dan zei ze: ‘hé, jammer!’ – dat doen wij waarschijnlijk niet.
Waarom deed ze zo…? Het was een eenvoudige gelovige vrouw, zo zei ik al. Ze had in de Bijbel gelezen dat Jezus zou komen op de wolken. En daar zag ze naar uit, ze verlangden naar de komst van de Heer. Maar als er geen wolken zijn, dan kon Jezus niet komen op de wolken…
Wij kunnen daar misschien om lachen. Als het op de ene plaats op aarde bewolkt is, is het op een andere plek immers mooi weer. Het is lastig voor moderne mensen om je er überhaupt een voorstelling van te maken – de wederkomst, het einde van het wereldbestel als wij dat kennen. Letterlijk onvoorstelbaar, wij kunnen alleen denken binnen de kaders van het huidige en dat stopt dan juist. Veel mensen verlangen wel naar een wereld waar alles anders is, maar alleen in het geloof mag je weten dat er zoiets komt. Geloof, dat geoefend moet worden. Daar was deze vrouw tenminste dagelijks mee bezig! En wij?
[context]
Echter, ook op een andere manier kun je vraagtekens stellen bij die vrouw die uit het raam keek naar de wolken. Ze ging ervan uit dat Jezus nú, elke dag kan komen. Maar is dat zo? Lees verder