Categorie Archief: OT

Preek Biddag 2019 ‘Salomo’s gebed’

13 woensdag mrt 2019

Posted by in 1 Koningen, Bid- en dankdag, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen: 1 Koningen 3:1-15

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: alles mogen vragen]
“vraag wat je wilt, ik zal het geven!” Het is haast onvoorstelbaar wat koning Salomo van God te horen krijgt. “Vraag wat je maar wilt, ik zal het geven!”
Op een of andere wijze deed deze droom van Salomo me denken aan het verhaal van Piggelmee en het tovervisje. Ouderen kennen het misschien wel: heel vroeger kon je het boekje bij elkaar sparen met de punten van Van Nelle’s koffie. Het verhaal gaat over het arme dwergje Piggelmee, die met zijn vrouw in een omgekeerde Keulse pot woont. Op een dag horen ze dat er een tovervisje voor de kust zwemt. Als je iets aan dat tovervisje vraagt, kan hij het geven. je hoeft het allen maar te vragen. Piggelmee gaat erheen, en hij vraagt eerst maar een huisje. Dan meubels voor in het huisje, kleren, een dienstmeisje, enzovoorts. Al lezend kun je het je als kind helemaal inleven. Als dat eens bestond! Als je zo toch eens zo mocht vragen! Wat zou ik vragen? denk je als kind. Een eigen paard misschien, een mooier huis, speelgoed… Uiteindelijk loopt het natuurlijk niet goed af met Piggelmee, en is hij weer net zo arm als eerst. Maar toch: een verhaal dat tot de verbeelding spreekt. Als je, alleen door te wensen, alles kon krijgen wat je maar wilt – stel je voor! Lees verder →

Advertenties

Preek ‘de dood van Mozes’ (Exodus 34), einde kerkelijk jaar

25 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Mozes klimt omhoog, de berg Nebo op. Hij stijgt op boven het rumoer van de mensen, boven alle drukte in het tentenkamp van het volk Israël. Jaren lang heeft hij het geleid, maar nu gaat hij alleen. Alleen omhoog, zijn laatste reis, de berg op. Honderdtwintig jaar is Mozes, Bijbelse maximumlengte voor een mensenleven. Toch kan hij de steile tocht bergopwaarts voltooien. Zijn kracht is niet afgenomen, zijn oog is nog helder.
En toch… Mozes mag niet verder. God heeft gezegd: zijn tijd is gekomen. Daar, boven op de berg zal hij sterven. Sterven met uitzicht op het beloofde land, dat wel. Sterven met de HEER direct naast hem, dat ook. Maar toch: sterven. Hijzelf zou nog graag vérder gaan, het volk leiden het beloofde land in. Er is nog zoveel te doen. Maar het mag niet zo zijn. God zegt: Ik bepaal de tijd. Je werk, je taak, daar heb ik al een ander voor aangewezen. Zelfs jij, Mozes, bent niet onmisbaar. Dat ben alleen Ik.
De dood van Mozes, deze geschiedenis staat centraal vanmorgen, op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. We denken aan de mensen Lees verder →

Preek ‘na de uittocht de woestijn’, Ex. 13, dankz. HA

18 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, Heilig Avondmaal en dankzegging, OT

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen Exodus 12:40-42 en Exodus 13:17-22

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: in medias res]
Daar loop je dan, door in de woestijn! Gisteren nog een slaaf in Egypte, en nu: vrij! Wat en open ruimte! Uitzicht tot aan de horizon. Alle speelruimte om je heen, geen slavendrijvers te zien, geen bouwsteigers, geen quotum aan bakstenen. Het ruikt zelfs anders, hier in de vrijheid. Je voelt de zon, je voelt je spieren. Je hoort het geluid van ontelbare voeten en poten over de droge grond. Uittocht!
De situatie van het volk Israël is in één nacht compleet veranderd. De HEER heeft zijn volk bevrijd, tien plagen had hij op Egypte afgestuurd. Israël was beschermd door het bloed toen de oordeelsengel rondging. Beschermd, en bevrijd. De hele strijd tussen God en de farao, zeven hoofdstukken lang, is beslist. En nu is Israël vrij, vrij als Gods volk!
Maar wat betekent dat concreet? Je kijkt eens om je heen. Dor land zie je, een kale wildernis. Ja, vrij ben je, maar al snel begin je verder te denken. Hoe nu verder? Bevrijd van een slavenbestaan naar een zandbak… Je dacht even dat het verhaal nu klaar was, maar het begint pas! Wat is de weg naar het beloofde land? Hoe lang zal die zijn, en hoe zwaar? Kunnen de kinderen en de schapen en geiten het wel aan? Ja, je bent vrij – maar je bent er nog niet!
Zo treffen we het volk van God aan vanavond, nadat ze het Pesachfeest hebben gevierd. Wij hebben vanmorgen, en sommigen van ons zojuist, het Heilig Avondmaal gevierd. En dan… dan wordt het weer maandag. Het werk roept of de kinderen zeuren of de zorgen zijn er weer. We werden erop gewezen aan Jezus’ tafel: je bent vrij! Gered en bevrijd. Maar… in het beloofde land zijn ook wij nog niet! Lees verder →

Preek ‘beschermd en bevrijd door bloed’, HA

18 zondag nov 2018

Posted by in Bijzondere diensten, Exodus, Heilig Avondmaal en dankzegging, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen Exodus 12:1-13. De aanvangstekst was 1 Korinthe 5:7b

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
vanmorgen vieren we hier het Heilig Avondmaal. We worden genodigd om aan tafel te gaan, aan de tafel van Christus. Brood en wijn mogen we delen die ons met Hem verbinden.
Hoe u of jij de viering van het Heilig Avondmaal beleeft, kan heel verschillend zijn. Veel van u hebben het al vaak meegemaakt. Als je jong bent, denk je misschien: Heilig Avondmaal, dat betekent een lange kerkdienst. Er is voor je gevoel weinig aan te beleven. Zeker als je zelf nog niet mag deelnemen, dan zit je erbij en je kijkt ernaar. Wat is er te zien? Dat kan per keer verschillen, maar ook per gemeente. Het is voor mij de eerste keer dat ik hier de viering van het Heilig Avondmaal mag leiden, dus voor mij is het ook nieuw. Dingen gaan weer net anders dan ik gewend was uit mijn vorige gemeente, maar de kern is gelukkig hetzelfde!
Over die kern wil ik vanmorgen in de preek kort iets zeggen, voordat het Avondmaal gevierd wordt. Ja, gevierd! De maaltijd van de Heer is een viering. Ondanks plechtigheid en ontzag mag vreugde de grondtoon zijn. Want wat vieren we vanmorgen? Wel, eigenlijk dit: Paasfeest en goede vrijdag tegelijk. Paasfeest geeft de vreugde, omdat Jezus leeft en redt – Goede Vrijdag geeft het ontzag, omdat we gedenken wat het Hem kostte: zijn leven en bloed!

[bescherming door bloed toen]
Uit de Bijbel hoorden we over de instelling van het Pesachfeest. Ook daar vind je die dubbelheid: redding door bloed, én bevrijding voor Gods volk! Dat zijn meteen de twee punten in deze overdenking. Lees verder →

Preek ‘doe het zuurdesem weg’, voorbereiding HA

11 zondag nov 2018

Posted by in 1 Korinthe, Exodus, NT, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Uit de Bijbel is gelezen: Exodus 12:14-20 en 1 Korinthe 5:1-8

Link voor gewetensonderzoek waarnaar in de preek wordt verwezen: http://www.boetesacrament.nl/pagina.php?n=4

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: matzes]
ik liet zojuist bij het kindermoment een paar matzes zien. Matzes, crackers gemaakt van allen meel en water, niet gerezen en daardoor erg plat. Uit het Bijbelboek Exodus hoorden we over het ‘feest van de ongedesemde broden’ – in het Hebreeuws staat daar ‘matzot’, het meervoud van matze. Het feest van de ongedesemde broden, dat is een andere naam voor het Joodse Pesachfeest, dan worden er matzes gegeten. Soms zie je ze ook wel bij christenen rond het paasfeest – Pasen is immers het christelijke broertje van Pesach.
Het is wel zeker dat het Jezus en zijn leerlingen het allereerste Heilig Avondmaal gevierd hebben met ongezuurde broden, met matzes. Immers, het Heilig Avondmaal werd ingesteld tijdens het Pesachmaal. De ouwel, plat en rond zoals men in de Rooms-katholieke kerk gebruikt bij de eucharistie, is eigenlijk ook een soort van matze. Het is ergens wel jammer dat wij die verbinding zijn kwijtgeraakt en gewoon brood gebruiken – zo gaat een verwijzing naar de Joodse wortels van het Heilig Avondmaal verloren. In de preek van vandaag en volgende week zal ik echter proberen die verbinding juist duidelijk te leggen. Want Paulus zegt, we hoorden het, niet tegen Joden die Pesach vieren, maar tegen ons: doe het zuurdesem weg! Wat dat inhoudt, gaan we horen. Lees verder →

Preek Exodus 5

15 maandag okt 2018

Posted by in Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
sommigen van u zijn misschien wel eens op de Open Doors-dag geweest. Aanstaande zaterdag wordt hij weer gehouden in Utrecht: de jaarlijkse grote bijeenkomst van de stichting Open Doors in de Jaarbeurs. Tienduizenden mensen komen er samen, uit alle streken van ons land. Op zich al indrukwekkend als je met zoveel christenen samen bent. Nog veel indrukwekkender is wat je er hoort van de verschillende sprekers. Open Doors is een stichting die opkomt voor vervolgde christenen over de hele wereld. Dit jaar komt er onder andere iemand spreken uit Noord-Korea. Als je in Noord-Korea een Bijbel bezit, kun je al in een strafkamp terechtkomen samen met heel je familie! Je kunt het je haast niet indenken, maar het gebeurt werkelijk. Als je dan iemand uit zo’n land hoort spreken, komt het dichtbij!
Een aantal jaar geleden was ik zelf op die Open Doors-dag, en het raakte me. Wat hebben veel broeders en zusters in andere landen het moeilijk omdat ze Jezus volgen. Soms door felle vervolging, maar nog veel vaker door subtielere manieren waarop hen het leven wordt moeilijk gemaakt. Je kunt moeilijker werk vinden of geen promotie maken, of je wordt niet toegelaten op de universiteit. In kleine dorpjes mag je soms de enige waterput niet gebruiken. Soms krijgt een kind op de basisschool lagere cijfers vanwege zijn geloof – kun je het je voorstellen?
Voor veel van onze broeders en zuster is het moeilijk om bij God te horen en moed te houden. Geloven levert hen geen voordeel op, maar juist nadeel! Hoe houden ze het vol? Of zouden zij soms ook ontmoedigd en hopeloos zijn? Vast wel! En toch is juist hun geloof vaak sterker en meer geworteld dan het onze, heb ik de indruk. Wonderlijk!

[de geschiedenis in ’t kort]
In het Bijbelgedeelte dat we lazen, horen we ook hoe het horen bij Gods volk moeilijkheden geeft. Over vast geloof onder vervolging horen we echter weinig, over moedeloosheid des te meer. Laten we het Bijbelgedeelte eens wat nader bekijken! Lees verder →

Preek Israëlzondag 2018 ‘de Naam van Israëls God’ (Exodus 3)

08 maandag okt 2018

Posted by in Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: naam]
vandaag wil ik het met u hebben over namen. En dan vooral over de naam van God. Maar laten we eerst bij gewone mensennamen beginnen. Een naam is niet zomaar een klank, een naam heeft meestal een betekenis. Jongens en meisjes, weten jullie wat je eigen naam betekent? Soms zijn dat hele mooie dingen. Een meisje dat ‘Zoë’ heet bijvoorbeeld, haar naam betekent ‘leven’. Of een jongen met de naam ‘Sem’ of ‘Sam’ of ‘Siem’ , dat betekent ‘God heeft gehoord’. Zo heeft ook de naam van God betekenis, dat gaan we straks horen.
In de tijd van de Bijbel was de betekenis van een naam heel belangrijk. Tegenwoordig doet de betekenis er voor ouders vaak weinig zoveel toe, het gaat er vooral om dat het leuk klinkt. Of je hebt een naam omdat je vernoemd bent. Zo heet ik Adriaan, en dat betekent ‘afkomstig uit Adria’ dat is een stad in Italië. Maar ik kom daar echt niet vandaan, ik kom gewoon uit Nederland… Ik ken een ‘Mellany’, dat betekent ‘de donkere’, maar ze is lichtblond; en ik ken een Bianca, dat betekent ‘de lichte’, maar ze heeft donker haar. En zo kan ik wel doorgaan.
Maar, ik zei al, in de tijd van de Bijbel was de betekenis van een naam wél belangrijk. Een naam zéi iets over je. De eerste Sam, Samuël was dat, Lees verder →

Preek ‘Mozes geroepen’ (Exodus 3 en 4)

30 zondag sep 2018

Posted by in Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: roeping]
roeping, dat is waar het Bijbelgedeelte over gaat dat we zojuist hoorden. Sommige mensen worden op bijzondere wijze door God geroepen. In de voorbereiding op deze preek las ik het verhaal van broeder Dirk, een Belgische jongen die nu priester is en in een kloostergemeenschap woont. Dirk ging vanaf de middelbare school op in het uitgaansleven en zat ook aan de drugs. Maar op een gegeven moment riep God hem. Hij raakte in doodsangst na drugsgebruik en besefte dat die weg doodliep. Het was alsof God tegen hem zei: je moet een andere weg op! Dirk ging weer naar de kerk, vond een baan, stopte met drugs van de ene op de andere dag. Bijzonder! En alsof dat nog niet genoeg iets, voelde hij zich later weer geroepen. Nu om priester te worden en heel zijn leven aan God te wijden. De jongen die eerst leefde in luidruchtige disco’s, komt nu liever in een stille kapel. Niet omdat híj dat bedacht heeft, zo vertelt hij, maar omdat God hem riep!
Een indrukwekkend verhaal, vind ik, en zo zijn er wel meer te vinden. Hoe God mensen roept, en hoe dat hun leven op zijn kop zet. Denk in de Bijbel aan Paulus die werd geroepen ‘Saul, Saul, waarom vervolg je mij?’ Hij werd van een vijand een evangelieverkondiger! Denk aan iemand als Augustinus, die een kind hoorde roepen ‘neem en lees! Neem en lees!’ Hij pakte de Bijbel en werd nooit meer dezelfde. Ach, en ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen noemen, van vroeger en van nu. Verhalen hoe iemand zich bijvoorbeeld geroepen weet als predikant, of hoe iemand 100% omdraait omdat hij God ontmoet.
Indrukwekkend om zulke dingen te horen. En tegelijk kan de gedachte opkomen: dat is zeker voor sommige, bijzondere mensen. Míj overkomt dat nooit. Lees verder →

Preek Exodus 2:11-22

23 zondag sep 2018

Posted by in Exodus, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen: Exodus 2:11-22 en Handelingen 7:23-29

 

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
nu ik hier een aantal weken woon, begint het huis langzamerhand aardig ingericht te zijn. Maar er zijn natuurlijk altijd dingen die even blijven liggen. Zo hangt er in onze woonkamer een losse gloeilamp aan een draadje, in plaats van een mooie lamp. Van de week gingen we daarom een lamp zoeken en bestellen op internet. We hadden er één gevonden en bestelden die. Een tijdje later vroeg ik: wanneer komt hij eigenlijk binnen? Mijn vrouw zegt: even kijken… ze denken dat ze hem volgende week maandag kunnen verzenden. He, dacht ik, dan pas? Ik wil hem nú, of anders morgen.
Volgens mij is deze reactie kenmerkend voor onze tijd. Wat we willen, willen we meteen, en heel vaak kan dat ook. We zijn niet meer gewend om te wachten. ‘Voor 23:59 u besteld, de volgende dag in huis’, beloven veel webwinkels. En dat niet alleen, de keuze is onbeperkt. Je raakt eraan gewend dat je alles precies op jouw manier kunt krijgen. Een bruin bijzettafeltje met drie poten? Een paar klikken en je hebt keuze uit twintig modellen.
Aan de ene kant prachtig dat het zo kan. Onze voorouders hadden er niet van kunnen dromen. Maar aan de andere kant: je zou nog vergeten dat de wereld niet altijd zo werkt. Niet alles gaat zoals je wilt. En kunnen we nog wachten? We leven in een tijd van ‘nu, meteen, op mijn manier’. Maar werken de belangrijke dingen in het leven zo? En nog belangrijker: werkt het zo in het leven met God? Lees verder →

Afscheid Poeldijk, 9-9-2018

09 zondag sep 2018

Posted by in Bijzondere diensten, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Uit de Bijbel is gelezen: Deuteronomium 33:1-5 en 26-29

Gemeente van Jezus Christus, gasten, genodigden,

[intro]
in gedachten zie ik Mozes daar staan, de oude Godsman. Hij leunt op zijn stok, zijn gezicht is verweerd door de zon en de woestijnwind. Daar staat hij, op een rotsige verhoging, en hij laat zijn blik gaan over de mensen. Oud is hij, honderdtwintig jaar is hij, zegt de Bijbel, maar zijn ogen staan nog helder. Heel het volk heeft zich verzameld om naar hem te luisteren. Wat hebben ze samen veel meegemaakt! Jarenlang heeft Mozes het volk Israël door de woestijn geleid, op weg naar het beloofde land. Nu zijn ze er bijna, in de verte zie je de bergen al liggen. Maar nu, juist nu, moet Mozes afscheid nemen. Zijn tijd als leider zit erop. Hij zal sterven, hij zal zelf het land niet binnengaan.
Mozes heeft al een hele toespraak gehouden. En nu, nu wordt het stil. Je hoort de wind waaien tussen de tenten. Mozes heft zijn handen voor een laatste zegen. Iedereen zwijgt vol ontzag en luistert. Dan begint Mozes te spreken. Hij zegent het volk, zoals een vader zijn kinderen!
Wat komt Mozes hier naar voren als een bijzondere leider. Hij doet niet als andere leiders uit die tijd, die hun herinnering wilden doen voortleven door monumenten of grote graftombes. Mozes hééft straks niet eens een graf waar je heen kunt gaan. Het gaat hem niet om zichzelf. Nee, hij richt zich op de HERE, de God van Israël. Hij wijst naar Hem bij zijn afscheid!
Vanmorgen, gemeente, neem ik afscheid van u. Lees verder →