Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
het nieuwe jaar is weer begonnen! Met geknal en klokgelui zijn we allemaal die grens overgegaan van 2019 naar 2020. De een slapend, de ander op straat in de vuurwerkrook – allemaal zijn we in het nieuwe jaar beland.
Ik zat er in de voorbereiding eens over na te denken, en ik kwam tot de conclusie dat nieuwjaar eigenlijk twee kanten heeft. Aan de ene kant is het een nieuw begin. Daar zal ieder wel iets van herkennen. Denk aan een nieuwe agenda die nodig is, het creëren van een nieuwe map op je computer voor de projecten van 2020, en ga zo maar door. Bij een nieuw begin maken hoort ook de gewoonte van de goede voornemens. Het ánders gaan doen in het nieuwe jaar, beter.
Maar er is ook een andere kant: met nieuwjaar gaan dingen gewoon door. De zon komt op als altijd, de dagen gaan door, en veel, heel veel is als vanouds. Goede voornemens zijn mooi, maar je bent op één januari niet ineens een ander mens. Nieuwjaar is maar een willekeurige grens op de kalender, deze dag is niet wezenlijk anders dan gisteren.
Twee kanten dus: een nieuw begin, maar ook: dingen gaan door. Beide kanten vinden we terug in de Bijbeltekst die vanmorgen centraal staat. We staan vanmorgen stil bij Psalm 103 vers 17 en 18. Eerst ging het in de psalm over de vergankelijkheid van de mens, daar hoorden we gisteren over. En dan gaat het zo verder in vers 17 en 18: “maar de HEER is trouw aan wie Hem vrezen, van eeuwigheid tot eeuwigheid. Hij doet recht aan de kinderen en kleinkinderen van wie zich houdt aan zijn verbond en naar zijn geboden leeft”.
Aan de ene kant horen we hier over iets dat gelukkig hetzelfde blijft “de HEER is trouw”. Maar aan de andere kant kunnen deze woorden ons ook oproepen om een nieuw begin te maken. Bij beide zaken zullen we vanmorgen stilstaan. Lees verder →