Tags
Gemeente van Jezus Christus,
[intro: vergankelijkheid]
het is oudejaarsavond, het jaar 2021 is zo goed als voorbij. Zo’n avond kan je een weemoedig gevoel geven. Wéér een jaar om! Weer de hele cirkel afgelegd van januari tot december. Vooral wie wat ouder is, denkt misschien: waar blijft de tijd? Een jaar is zo omgevlogen!
Oudejaarsavond bepaalt je bij de onomkeerbare stroom van de tijd. Een oud lied zegt “uren, dagen, maanden, jaren, vliegen als een schaduw heen”. Het bepaalt je zo bij de vergankelijkheid van elk mens. Dit jaar werden we daar nog wel extra met de neus op gedrukt, met het coronavirus, oversterfte, soms extra pagina’s overlijdensadvertenties in de huis-aan-huis-krant. En zeker als het dichtbij komt: misschien hebt u of heb jij iemand verloren aan het virus in de kring van familie of vrienden.
Elk mens is vergankelijk, ook wij zoals we hier zitten of thuis meeluisteren. De psalm die we zojuist lazen spreekt daarover duidelijke taal. Hij noemt ons ‘stervelingen’, mensen die moeten sterven. “zeventig jaar duren onze dagen, of tachtig als wij sterk zijn. Het gaat snel voorbij en wij vliegen heen”. En is het niet zo? Goed, wij hebben in onze tijd het nog iets weten op te rekken: de levensverwachting in Nederland is momenteel 81.4 jaar voor kinderen die nu geboren worden. Maar na 70, 80 of misschien zelfs 90 of meer jaar wacht toch ieder hetzelfde: het levenseinde. Je naam leeft nog een tijdje voort in de herinnering, maar ook die dooft uit. Ik was in mijn vorige woonplaats eens bij de gemeentewerf, en daar zag ik juist hoe een oude grafsteen werd afgevoerd. De naam die erop stond is definitief weg, zelfs op de begraafplaats niet meer te vinden.
[de psalm: vergeefsheid]350
Zo kunnen we vanavond wat peinzen over dood en vergankelijkheid. En de psalm die we lazen, lijkt het te ondersteunen. Maar de vraag is: is dat waar het hier in de psalm over gaat? Lees verder