Uit de Bijbel is gelezen: Hebreeën 10:23-25 en 32-39

Woorden van overdenking 1
Gemeente van Jezus Christus,

‘hou vol!’ dat is het thema voor vanavond. En dat is waar de schrijver van de hebreeënbrief zijn lezers toe oproept. Want blijkbaar ging dat bij hen niet vanzelf: volhouden om Jezus te volgen, volhouden om te geloven. Net zoals dat bij ons vaak niet vanzelf gaat.
Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. En wat waren dan de redenen dat de Hebreeënbrief deze oproep moet doen? dat kunnen we uit de brief zelf afleiden. Ze hadden blijkbaar geloofsvervolging meegemaakt. Zo lezen we in vers 32 van onze schriftlezing “Herinner u de dagen van weleer, toen u in een moeizame worsteling met het lijden hebt standgehouden” en als we dan verder lezen “publiekelijk smaad en verdrukking te verduren”. Sommige gemeenteleden waren zelfs in de gevangenis gezet, en andere gemeenteleden waren van hun bezittingen beroofd. Stel je voor dat wij dat zouden meemaken: uitgelachen worden, bedreigd met gevangenisstraf, spullen die worden afgepakt en Je kunt niet je recht halen… Je kunt je voorstellen hoe lastig het dan kan zijn om vol te houden als christen.
Maar het wonderlijke is: er wordt juist naar deze tijd teruggewezen als een tijd dat ze standhielden. Toen wel! En dat is opvallend. En dat is een geestelijke waarheid denk ik: juist waar het geloof het hardst wordt bestreden, krijgen de christenen de meeste kracht om stand te houden.
Ik lees altijd het blaadje van open doors, een stichting die zich inzet voor vervolgde christenen. En in het laatste nummer stond er van een heel treffend voorbeeld. Het ging over man, Rooble genoemd (schuilnaam) in Somalië. Omdat hij in Jezus was gaan geloven overkwamen hem vreselijke dingen. Hij werd samen met zijn broer in een diepe kuil gegooid waar al een aantal dode lichamen in lagen, en daarna werd er een deksel opgedaan. Zijn broer overleefde het niet, maar Rooble werd er na een hele tijd uitgehaald.
Je zou zeggen dat zo’n vreselijke ervaring voldoende is om je geloof te knakken. En inderdaad, en het heeft hem getraumatiseerd, zo weet hij en zo weet zijn vrouw. Maar toch blijft hij het evangelie verspreiden, ook op de plaats waar hij nu woont, waar dat nog steeds heel gevaarlijk is. En het artikel over hem eindigt met de volgende woorden, die precies passen bij ons thema van vanavond: ” mijn vrouw, mijn kinderen en ik zullen volharden in ons geloof. Tot de dag dat we, net als mijn broer, ons leven zullen verliezen voor de Heer. Tot dan zullen we volhouden”. Hij gaat er dus al vanuit dat hij het niet zal overleven – en toch houdt hij vol. Hoe kan het?! omdat God juist in de moeilijkste omstandigheden de grootste kracht. Bij hem komt de hulp vandaan.

Daar gaat ook het volgende lied over dat het koor nu gaat zingen…

Woorden van overdenking 2

We gaan weer terug naar de Hebreeënbrief. Ze hebben het dus heel zwaar gehad, maar toen hielden ze vol. Nu echter lijkt het alsof ze dat niet meer lukt. We hoorden het in de schriftlezing. Sommige gelovigen bleven meer en meer weg uit de samenkomsten, van anderen wordt gezegd dat ze wankelen in hun belijdenis – ze weten het allemaal niet zo zeker. En dat is opvallend, want het lijkt erop dat het nu toch juist wat makkelijker is om te geloven – de vervolging ligt voornamelijk achter hen. En toch verzwakken ze juist dan.
Zou dit ook niet een wonderlijke wetmatigheid kunnen zijn? dat hoe makkelijker Het is om te geloven, hoe lastiger het blijkt om vurig vol te houden. En als dat zo is, dan mogen wij wel goed op onszelf letten. Want wij hier in Nederland… hoe gemakkelijk hebben wij het? Goed, een schampere opmerking misschien hier of daar, Maar we kunnen in alle vrijheid en veiligheid ons geloof belijden. Maar wil dat zeggen dat het dan dus heel makkelijk is om vol te houden? Nee, ik vrees van niet. Kijk maar, hoeveel mensen in uw omgeving misschien nog wel gedoopt zijn komen maar er nu u niets mee hebben. Kijk hoe de kerken op de meeste plaatsen niet groeien maar krimpen. Volhouden is nog zo makkelijk niet, als alles makkelijk voortkabbelt.
Wist u dat onze broeders en zusters uit landen waar vervolging is, voor ons bidden? Zij bidden voor ons, dat wij het volhouden. En zij zien denk ik scherper dan wij wat ons dan wel bedreigd. Welvaart – waardoor je denkt geen God nodig te hebben. Drukte en oneindig aanbod van amusement – waardoor je steeds van de dingen van God wordt afgeleid.
Ja, het klinkt gek, Maar het goed hebben is ook gevaarlijk. Het laat je God vergeten, als hij het niet verhoedt. Als je vrij naar de kerk kunt, lijkt dat niet kostbaar – dus sla je maar een keertje over. Als met geld alles te koop is – Waarom zou je dan de andere rijkdom zoeken?
Bij de mensen toen gebeurde het, wat nu ook gebeurt. De samenkomsten werden minder druk bezocht, mensen moedigden elkaar niet aan, het werd voor sommigen wat vager wat ze nou precies geloofden… en het ergste: de blik was niet meer op Jezus gericht. En dan gaat het echt fout.
Hoe zit het met ons volhouden? Laten wij maar eens in deze spiegel kijken. Laten wij die oproep uit de hebreeënbrief ook maar eens ter harte nemen. En Laten we maar eens biddend het volgende lied gaan zingen: “doorgrond mijn hart en ken mijn weg, o Heer”.

Woorden van overdenking 3

Nog een derde en laatste stukje overdenking. Hoe zorg je nu dat je volhoudt? Dat je vol vuur en volgeling van Jezus blijft, ook in Nederland anno 2025? Er worden ons al verschillende dingen aangereikt.
Allereerst kun je terugkijken naar hoe het vroeger was – toen hielden de Mensen aan wie de brief gericht is wel vol. Zo kunnen wij ook eens terugkijken. Bent u of ben jij in een eerdere fase van je leven Misschien vuriger en vaster geweest in je geloof? En zou je daar niet naar terugverlangen? Dan mag ik het u zeggen: god is nog steeds dezelfde! Als u tot hem nadert, zal hij tot u naderen!
Een andere blik richting is om te kijken naar christen naar elders. Ik denk weer aan onze broeders en zusters in andere landen. Hoeveel minder hebben die het niet in materieel opzicht? En hoeveel meer vertrouwen hebben ze vaak niet op de heer? Misschien kan het ons leren om meer los te Laten. Kijk naar broeders en zusters die vervolgd worden – god geeft ze vaak kracht als alles tegenzit. Zou hij ons dan ook geen kracht kunnen geven Als we hem Daar om vragen?
Maar het bijbelgedeelte dat we lazen reikt ons nog een andere blik richting aan. En daar wil ik mij afsluiten. De schrijver van Hebreeënbrief richt de blik van de Mensen aan wie hij schrijft naar voren. Naar de toekomst. Hij schrijft “nog een korte tijd dan komt hij die komen zal”. Jezus – Jezus zal komen. En dat is beslissend, als je daarvan weet en daarop mag hopen. Dat zet je anders in het leven dan wie dar niet van weet en niet op wacht.
En dit is denk ik een richting waar wij ook weer heen moeten leren in te kijken. Die wij in Nederland denk ik veel te weinig kijken. Uitzien naar de dag dat jezus terugkomt. Misschien hebben we het te goed om daarnaar te verlangen. Maar besef: daarheen zijn we op weg. Dan zal hij ons leven beoordelen – zou je dan niet heiliger en zuiverder leven dan we nu vaak doen? Zouden we niet meer ons best doen om het evangelie te delen? Zouden we in onze tijd en geld besteding geen andere prioriteiten stellen? Kijk vooruit, dat zal je helpen vol te houden op de goede weg.
En bovendien Hij die komt is niet slechts rechter, Hij is bovenal de verlosser. Hij zal alle dingen nieuw maken. Daar is het paradijs. Daar wordt alle moeite van u meer dan vergoed. Daar zul je voor eeuwig bij hem zijn. Zou je daar niet proberen nu al dicht bij Hem te leven? Alvast te wennen, zogezegd.
Jezus komt. Alles hier zal wegvallen. Alleen met hem heb je toekomst. Houd dan vol, om Hem te verwachten. Verwacht Hem, dan zul je volhouden! Of er nu vervolging is of vrijheid, moeite of makkelijkheid. Hij moet het zijn!

Amen

We gaan luisteren naar het koor… laatste couplet meezingen
Na dit lied is er het digitale collectemoment