In deze dienst werd het Heilig Avondmaal gevierd.

Gemeente van Jezus Christus,

[verhalend begin]
het is het heetst van de dag daar in Mamre, en nergens beweegt iets. Vogels hebben zich teruggetrokken tussen de struiken en maken geen geluid. Abrahams geiten hebben een plekje in de schaduw gezocht, ergens op het gelige gras. De oude Abraham zelf zit wat te dommelen in de ingang van zijn tent, waar nog een beetje wind is. Wie wel eens tijdens de siësta in Spanje is geweest, weet hoe dan alles stil ligt. Zo ook in het oude oosten.

Abraham zit daar, En dan ineens staan er drie mannen. He? Hij zag ze helemaal niet aankomen. Was hij even weggedut? Het lijkt wel of ze zo uit de lucht zijn komen vallen. Abraham is verbaasd: wie zijn er nu op weg op het heetst van de dag? Wie komt er nu storen tijdens de siësta? Dat is eigenlijk niet erg beleefd.
Maar Abraham komt meteen in actie. Niet langzaam en mopperend, we lezen dat hij onmiddellijk op hen afsnelt. Hoe warm het ook is en hoe oud hij ook is. Blijkbaar is hij graag gastvrij voor vreemdelingen. Ook verderop staat het nogmaals, dat hij zich haastte, en dat hij snelt. Hij buigt diep voor de gasten, nodigt ze uit, en zet ze een maaltijd voor – al is het geen etenstijd. Hij roept haastig Sara, zijn vrouw: ‘vlug, meel! bak brood!’ Hij laat zelfs een compleet kalf slachten. Je moet wel bedenken, er waren destijds geen koelkasten voro het vlees, dus dit is een grote beslissing. Maar Abraham doet het! Eén en al vertoon van gastvrijheid, nog veel meer dan destijds gebruikelijk was. Boter, melk, vlees, brood… en terwijl de gasten eten, staat hij erbij als hun dienaar.

[de ontdekking: God ontmoeten bij deze maaltijd!]
Een wonderlijke ontmoeting, op het heetst van de dag. En het wordt nog wonderlijker, want Lees verder →