Uit de Bijbel is gelezen: Hebreeën 10:23-25 en 32-39

Woorden van overdenking 1
Gemeente van Jezus Christus,

‘hou vol!’ dat is het thema voor vanavond. En dat is waar de schrijver van de hebreeënbrief zijn lezers toe oproept. Want blijkbaar ging dat bij hen niet vanzelf: volhouden om Jezus te volgen, volhouden om te geloven. Net zoals dat bij ons vaak niet vanzelf gaat.
Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. En wat waren dan de redenen dat de Hebreeënbrief deze oproep moet doen? dat kunnen we uit de brief zelf afleiden. Ze hadden blijkbaar geloofsvervolging meegemaakt. Zo lezen we in vers 32 van onze schriftlezing “Herinner u de dagen van weleer, toen u in een moeizame worsteling met het lijden hebt standgehouden” en als we dan verder lezen “publiekelijk smaad en verdrukking te verduren”. Sommige gemeenteleden waren zelfs in de gevangenis gezet, en andere gemeenteleden waren van hun bezittingen beroofd. Stel je voor dat wij dat zouden meemaken: uitgelachen worden, bedreigd met gevangenisstraf, spullen die worden afgepakt en Je kunt niet je recht halen… Je kunt je voorstellen hoe lastig het dan kan zijn om vol te houden als christen.
Maar het wonderlijke is: er wordt juist naar deze tijd teruggewezen als een tijd dat ze standhielden. Toen wel! En dat is opvallend. En dat is een geestelijke waarheid denk ik: juist waar het geloof het hardst wordt bestreden, krijgen de christenen de meeste kracht om stand te houden.
Ik lees altijd het blaadje van open doors, een stichting die zich inzet voor vervolgde christenen. En in het laatste nummer stond er van een heel treffend voorbeeld. Het ging over man, Rooble genoemd (schuilnaam) in Somalië. Omdat hij in Jezus was gaan geloven overkwamen hem vreselijke dingen. Hij werd samen met zijn broer in een diepe kuil gegooid waar al een aantal dode lichamen in lagen, en daarna werd er een deksel opgedaan. Zijn broer overleefde het niet, maar Rooble werd er na een hele tijd uitgehaald.
Je zou zeggen dat zo’n vreselijke ervaring voldoende is om je geloof te knakken. En inderdaad, en het heeft hem getraumatiseerd, zo weet hij en zo weet zijn vrouw. Maar toch blijft hij het evangelie verspreiden, ook op de plaats waar hij nu woont, waar dat nog steeds heel gevaarlijk is. En het artikel over hem eindigt met de volgende woorden, die precies passen bij ons thema van vanavond: ” mijn vrouw, mijn kinderen en ik zullen volharden in ons geloof. Tot de dag Lees verder →