Gemeente van Jezus Christus,

[Pasen geen happy end]
u of jij kent vast wel boeken of films met een ‘happy end’, zoals dat heet. Dat het goed afloopt, soms tegen alle verwachtingen in. De Harry Potter-boeken. Of de ‘Drie musketiers’. Of… nou ja, je kunt er duizenden verzinnen. Het werkt nu eenmaal goed, om een verhaal zo op te zetten: een hoofdpersoon krijgt met allerlei problemen te maken – vijanden, gevaren, wat niet al. Er komen verwikkelingen, alles lijkt zelfs fout te gaan, maar aan het einde komt het tóch goed allemaal, soms op een bijna ongelooflijke manier. Wij mensen, we houden van een gelukkig einde. Dat geeft een goed gevoel, en tevreden doe je het boek dicht of de film uit. Daarom eindigen streekromans altijd zo, dat ze ‘elkaar krijgen’. Daarom gaan werkelijk álle Disneyfilms op die manier, ze hebben ze een happy end. Alles komt goed, “ze leefden nog lang en gelukkig”.
Nu is het vandaag Pasen. Is dat nu het happy end van de lijdensgeschiedenis van Jezus? Het lijkt er wel op. Onze Heer is de held op een missie. Wat heeft Hij niet allerlei vijanden en lijden ontmoet. Wat leek de duistere kant het te winnen! Jezus werd gevangen, gemarteld, gedood… Maar dan nu, met Pasen, de ontknoping. Tóch leeft Jezus, overwint Hij. Zijn missie is geslaagd: de zonde dragen, de dood overwinnen. Het is tóch gelukt. Het loopt goed af! Ja, dan is Pasen, deze dag vandaag, een dag om blij te zijn, om de overwinning te vieren, om te juichen.
Echter… ik denk niet dat we Pasen moeten zien als het ‘happy end’ van het evangelie. Niet zomaar de goede afloop van het levensverhaal van de Heer. Als dat zo zou zijn, konden we nu tevreden het boek dicht doen. Zo, het is uit, en gelukkig liep het goed af! En dan ga je zo weer verder met je leven. Maar dát is nu net niet de bedoeling! Lees verder →