DANKZEGGING HEILIG AVONDMAAL

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Enige tijd geleden verscheen er een boek met als titel ‘kerk voor een nieuwe generatie’. Een opvallende conclusie in dat boek is dat jongeren vaak in verschillende werelden leven. Dat hun leven als het ware in compartimenten is verdeeld, met nette schotten ertussen.

Afhankelijk van de situatie verandert hun rol en hun kijk op de wereld. Bijvoorbeeld: een jongen hoort in de kerk hoe belangrijk het is dat je in de goede verhouding tot God staat, en hij is het daar wel mee eens. En tegelijkertijd kijkt hij thuis films die ingaan tegen alles waar het geloof voor staat. Dat gebeurde vroeger natuurlijk ook, maar er is wel een verschil met vroeger. Want het is níet zo dat die jongen zich afzet tegen de kerk of geloof. Hij heeft gewoon niet dóór dat die dingen botsen. Omdat ze in verschillende vakjes van zijn leven vallen en dus voor zijn gevoel niets met elkaar te maken hebben. Een vakje kerk, een vakje school, een vakje vrienden, een vakje thuis. Verschillende groepen met verschillende regels.
Maar, en dat vond ik het opmerkelijke, volgens dat boek is er bij veel mensen van nu niet een overkoepelend perspectief. Je leven bestaat uit losse stukjes, compartimenten. Je kunt het haast geen ‘rollen’ meer noemen: dat veronderstelt dat er achter al die rollen één constante persoon zit. Maar dat is de vraag! Wie ben ik? Daar is steeds minder een eenduidig antwoord op te geven.
Trouwens , ook ouderen zullen er wel iets van herkennen. Op de werk ga je op in je werk-rol, ergens anders heb je een bestuurders-rol, onder vrienden ben je weer anders dan thuis. In onze maatschappij is het leven fragmentarisch, dat lijkt onvermijdelijk te zijn. En toch… het voelt vaak onbevredigend. Want we hebben een versnipperd leven, en tegelijk een diep verlangen naar een ongedeeld bestaan, naar échtheid, integriteit. Een leven zònder vakjes. Lees verder →