Een paar dagen geleden zat ik in mijn studeerkamer achter de computer, toen ineens een dierenambulance de stoep op reed net naast ons huis. Natuurlijk keek ik: wat zou er aan de hand zijn? Er bleek een jonge zwaan op straat te zwerven. Een levensgevaarlijke plek voor zo’n beest, een drukke weg met auto’s! Twee mannen in fluorescerende pakken liepen op de zwaan toe en probeerden hem (of haar?) te vangen. Maar dat bleek niet zo eenvoudig! Het beest voelde zich in het nauw gebracht en liep steeds weg. Eén van de mannen haalde een schepnet uit de auto, maar ook daarmee lukte het niet om de zwaan te vangen. Ze verdwenen uit mijn blikveld, en ik ben niet naar buiten gelopen, dus ik weet niet hoe het avontuur is afgelopen. Hopelijk goed!
Deze zwaan deed me denken aan een kerstverhaal. Een verhaal niet over een zwaan, maar over ganzen. Zo gaat het: een Schotse boer was alleen thuis terwijl buiten een sneeuwstorm woedde. Op een gegeven moment: een klap tegen het raam, en nog één, en nog één. De boer ging naar buiten en trof een groep ganzen aan. Ze waren door de storm de weg kwijtgeraakt. De boer had met de ganzen te doen en zette de deuren van zijn schuur open. De ganzen gingen echter niet naar binnen…Hij probeerde hen te lokken: geen resultaat. Hij probeerde ze de goede kant op te jagen, maar ze voelden zich bedreigd en vlogen alle kanten op – net als de zwaan bij mij in de straat.
Na een tijdje riep de boer uit: ‘Snappen ze dan niet dat ik ze wil redden in deze storm? Hoe krijg ik ze in de veilige schuur?’ Hij begreep dat ze van hem alleen maar schrokken en hem nooit zouden volgen. De boer dacht bij zichzelf: ik wou dat ik even een gans kon worden. Dán zou ik ze kunnen redden. Dán zouden ze met me mee komen naar waar het veilig is. Opeens besefte hij wat hij fantaseerde.‘Kon ik maar een van hen worden. Dan zou ik ze kunnen redden…’ Dát is wat God gedaan had met Kerst! Hij is mens geworden. Dát is Kerst. Een kindje in de kribbe, God die mens werd, om mensen te leiden en te redden.