Uit de Bijbel is gelezen: Exodus 34:29-35 en 2 Korinthe 3:7-13, 18

 

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Herman en Fleur hebben elkaar gevonden. Ik denk dat heel wat mensen hier naar ‘Boer zoekt vrouw’ gekeken hebben, dus dan begrijp je op wie ik doel. Voor wie het niet gevolgd heeft: boer Herman is een Nederlandse jongen die in Frankrijk een boerderij heeft. Via het programma ‘Boer zoekt vrouw’ ging hij op zoek naar de ware liefde. Hij had nog nooit een relatie gehad, en naar eigen zeggen wist hij niet hoe verliefdheid voelde. Yvon Jaspers gaat aan de slag, en al snel logeren er drie leuke meisjes bij hem op de boerderij. En ja, het werkt! Er springt een vonk over, en Herman kiest er één: Fleur. Samen gaan ze een weekje op vakantie. En waar het me nu vooral op gaat: het is prachtig om te zien hoe verliefd die twee zijn. Ze stralen er helemaal van. Als je hen tweeën in beeld ziet, hoef je je niet af te vragen of het wel goed zit tussen hen. Je ziet het meteen: die zijn verliefd! Die hebben het geluk gevonden. Als je het ziet moet je zelf ook glimlachen – misschien dat daarom zoveel mensen graag naar ‘Boer zoekt vrouw’ kijken. Om te zien hoe mensen gaan stralen, want daardoor word je zelf ook opgewekt!
Ander voorbeeld. Je kunt soms een nogal introverte man treffen, iemand die gesloten overkomt, saai zelfs. Totdat je bij toeval de sleutel vindt: over zijn hobby beginnen! Dan praat hij honderd-uit, dan wordt hij enthousiast. Hij lijkt wel een ander mens te worden, als hij over zijn aquarium begint, of zijn postzegels, of wat het dan ook is. Dan straalt het enthousiasme er vanaf!

[thema]
Waarom begin ik hiermee? Vanmorgen wil ik het hebben over hoe je je geloof kunt delen met andere mensen. Daar gaan we namelijk op 18 mei een gemeente-avond over hebben – noteer het in uw agenda! Donderdag 18 mei: gemeente-avond ‘getuigen van je geloof’. Daar zullen we het ongetwijfeld over allerlei praktische dingen gaan hebben. Hoe je ook anderen bij de Bron kunt brengen, om het met ons jaarthema te zeggen.
Vanmorgen wil ik het daar ook over hebben. Maar dan niet zozeer over allerlei praktische tips en ideeën. Mijn punt is dit: anderen op God wijzen zal vooral lukken als je zelf straalt van liefde en enthousiasme voor Hem! Terwijl als je niets uitstraalt van hoe goed het is om Hem te kennen, alle mooie woorden weinig zullen uitwerken. Eerst moet je jezelf laten vullen uit de Bron, dan pas kun je het levende water doorgeven aan anderen!

[Mozes en de glans op zijn gezicht]
Uit de Bijbel lazen we over Mozes, wiens gezicht glanst. Hij straalt iets uit! Dit is nog wel een ander stralen dan van Herman en Fleur, of van de enthousiaste hobbyist. Mozes’ gezicht straalt omdat hij bij God is geweest, op de berg Sinaï. Dat heeft iets met hem gedaan, dat zie je meteen!
Even heel kort de achtergrond. Mozes heeft op de berg met God gesproken. Maar dat niet alleen. Hij heeft gevraagd of hij iets van Gods glorie mocht zien, en dat is ook gebeurd. Niet een directe blik, want dat zou niemand verdragen, maar toch… Mozes was héél dicht bij de Here. Veertig dagen en nachten bleef hij daarboven, en de Here sprak met hem. Mozes hoefde zelfs niet te eten en te drinken in die tijd. Geen wonder dat Mozes niet meer dezelfde is als hij weer omlaag komt!
Mozes zelf heeft het niet eens door, dat hij straalt, die iets van Gods glans op hem is overgegaan. Net zoals een verliefd iemand niet altijd doorheeft dat hij anders kijkt en doet. Maar de mensen die Mozes ontmoet, zien het meteen! Ze durven zelfs niet meer naar Mozes te kijken, zo sterk is de glans. Ze worden er bang van. Daarom doet Mozes maar een doek voor zijn gezicht, noodgedwongen.
Een wonderlijk verhaal! Zoiets lees je nergens anders in de Bijbel. Je vraagt je af: hoe lang zou die glans zijn gebleven? Hoe zou het eruit hebben gezien? We weten het niet! Maar waar het me nu om gaat is dit: dicht bij God komen, dat doet blijkbaar iets. Dat laat je gezicht glanzen, dat geeft dat je iets uitstraalt van Hem! Bij Mozes wel op heel bijzondere wijze, maar zou dat nog steeds niet zo werken?

[anderen voor Christus winnen]
We leven in de tijd na Pasen. Als de Here Jezus na zijn opstanding weggaat, geeft Hij zijn leerlingen een bevel: ga heen in de hele wereld, maak alle volken tot mijn leerlingen! Geef de goede boodschap door! Dat bevel gold niet alleen voor de 12 apostelen, het is een opdracht voor ieder die bij Hem hoort. Iedereen moet het horen, dat Jezus alles anders maakt! Iedereen moet uitgenodigd worden voor een leven met God!
Dat is dus ook een opdracht voor ons. Geef het door! Getuig van je geloof – of beter gezegd: van je Heer. Even afgezien van hoe je dat praktisch insteekt, dat wilt u toch ook, hoop ik? Als je alles gevonden hebt in Gods genade. Als je onder de indruk bent van wat Jezus voor ons overhad. Denk even terug aan de Paaskring, net twee weken geleden. Hoe hij zijn leven gaf, voor u en mij en allen… Hoe Hij opstond, een nieuw begin geeft aan ieder die met Hem meegaat! Als je daar zelf van leeft, zou je toch ook willen dat ánderen dat gaan geloven? Dat geluk vinden? Als u daar niets van herkent, dan is dat een slecht teken. Dan is de liefde voor de Here niet erg levend in uw hart!
Hoe dan ook, de Bijbelse opdracht ligt er. En hopelijk ons verlangen ook, omdat te doen. De vraag is alleen: hoe dan? Want hoe mooi de boodschap ook is, toch zitten mensen er meestal niet op te wachten. Wat moet je zeggen, en hoe? Ik zei al, over die praktische kant wil ik het nu niet hebben. Kom daarvoor vooral naar de gemeenteavond op 18 mei.

[… lukt alleen als je zelf Hem uitstraalt]
Voor nu wil ik graag dat u dit meeneemt: bij het getuigen van Christus gaat het niet zozeer om wat je doe ten zegt, het gaat eerst en vooral om wat je bént! Iemand die straalt door de ontmoeting met de levende Heer – dán heb je uitstraling! En dan komt de rest ook wel.

Bedrijven hebben dit tegenwoordig ook door. Een moderne marketing-strategie is het inzetten van zogenaamde ‘missionarissen’. Dat wil zeggen: mensen die heel enthousiast zijn over een product, aanmoedigen en helpen om dat enthousiasme te uiten. Zo worden anderen gewonnen om het product ook te proberen! Deze manier van promotie schijnt veel beter te werken dan posters, advertenties, enzovoorts.
Zo is het ook voor het geloof in Jezus Christus. Je kunt folders uitdelen, posters ophangen, stukjes schrijven. Maar verreweg de meeste mensen die tot geloof komen, doen dat door contact met mensen die al geloven. Dat ze niet denken: wat willen ze me nu weer aansmeren, maar dat ze merken: die hééft iets! Zoals het volk bij Mozes meteen zag dat Hij met God gesproken had; zoals je bij ‘Boer zoekt vrouw’ meteen ziet dat Herman en Fleur samen gelukkig zijn.
Wat zien mensen dan? Dat is moeilijk onder woorden te brengen. Misschien zien ze wel rust, het gevoel dat iemand een basis heeft die je zelf mist. Of juist enthousiasme, of openheid voor anderen. Niet elke christen is hetzelfde! Maar hoe dan ook: dat ze een glans merken die op je leven ligt.
Klinkt dit onhaalbaar hoog misschien? Maar toch is dit Gods bedoeling voor ieder van ons! Als Paulus het voorbeeld van Mozes aanhaalt, schrijft hij “wij allen worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld” – namelijk het beeld van Jezus. Dit is ook voor u en jou! Dat u iets uitstraalt van hoe goed een leven met God is.

[NT verschil: Jezus]
Hoe kan dat dan? Dat kan alleen door Jezus. Het gebeuren met Mozes is uit het Oude Testament. Toen mocht alleen hij, één speciaal persoon, zo dicht bij God komen. Voor anderen was zelfs de afgeleide glans op zijn gezicht al teveel! Er was afstand tussen God en zijn volk.

Wij echter leven in het Nieuwe Testament, wij leven na Jezus. Hij maakt dat de Here benaderbaar is voor ieder! Hij heeft de kloof gedicht: door zelf te komen naar onze aarde, en door de zonden te verzoenen die afstand scheppen. Jezus heeft de situatie veranderd! In Hem zien we de Here, mogen we Hem leren kennen. Maar wat je dan ziet is niet alleen heiligheid die afstand schept en ontzag wekt. Wij zien in Jezus ook Gods liefde en ontferming, zijn genade en nabijheid. Zó mogen we de Here leren kennen. En zó mogen we Hem uitstralen. Niet op een manier die anderen met angstig ontzag vervuld, zoals bij Mozes. Maar een uitstraling die aantrekt.

[praktische uitwerking]
Wil je dus dat de kerk groeit? Wil je dat je kinderen en je buren en je collega’s de Here leren kennen? Zorg dan éérst en vooral dat je zelf dicht bij Hem blijft! Zelf leven uit de Bron, om zo een bron voor anderen te worden.
Maar waar vind je de Here, de ontmoeting met Hem? Laten we gewoon naar Mozes kijken. Mozes sprak met God, dáárom glansde zijn gezicht. Zou dat niet wijzen op het belang van gebed? Spreken met God. Wij hoeven niet meer op een berg te klimmen, wij kunnen tot God naderen door de handen te vouwen en de ogen te sluiten om te bidden. En dan bedoel ik wel bidden in de breedste zin van het woord. Wat ze ook wel ‘stille tijd’ noemen. Mozes lúisterde vooral, daar op die berg. Je leven bij God brengen, al je vragen vertellen, en dan ook stil zijn om zijn antwoord te horen. Zoals ik laatst schreef in de kerkbode “Als je bidt, geef God dan geen instructies. Luister liever wat Hij zeggen wil”. Gelóóf maar dat Hij antwoordt, leer zijn stem verstaan! Bidden, dan denk ik zeker ook aan aanbidden, aan danken en eren. Laat ons gebed toch méér zijn dan een lijstje vragen. Spreek uit wie de Here is voor je. Net zoals mensen die elkaar liefhebben, graag aan de ander vertellen wat ze in hem of haar waarderen.

Waar vind je je ontmoeting met God? We kijken weer naar Mozes. Mozes wilde Gods glorie zien. En wat kreeg hij – lees maar na aan het begin van het hoofdstuk: woorden van God. Woorden waarin Hij zich voorstelt. Woorden die nu in onze Bijbel staan. Dus wil je Hem ontmoeten? Lees het Woord! Al biddend. Alleen, en ook samen. Daar stelt de Here zich voor! Kom bijvoorbeeld een kring! Nu zijn ze net afgelopen, maar volgend seizoen hebt u weer de kans!
Waar vind je de ontmoeting met God? We kijken nogmaals naar Mozes. Hij ging telkens terug om met God te spreken. Niet de berg op, maar uit het vorige hoofdstuk weten we dat hij naar de zogenaamde ‘tent van ontmoeting’ ging. In die tent werd de glans op zijn gezicht telkens weer opgeladen, zogezegd. Zonder die ontmoetingsplek zou de glans al snel verdoft zijn! Wijst deze ontmoetingstent ons niet op de kerk? Híer mogen we de Here ontmoeten. Hij spreekt, als zijn woord wordt uitgelegd. Maar ook een lied, een woord, een gebed – God is hier! Kom maar biddend naar de kerk, dan zul je het merken: hier word je opgeladen. Dan krijgt je leven glans! Ik denk vooral ook aan het Heilig Avondmaal, dat we veel te weinig vieren in ons soort kerken. Daar ontmoet je de Here wel heel bijzonder, en wordt je gevuld met genade om door te geven.
Waar vind je de ontmoeting met God? Ten diepste daar waar God het geven wil. Paulus zegt terecht “zoals dit door de Geest van de Here bewerkt wordt”. Wij kunnen ons leven géén glans geven van God. Hij moet het geven. Maar Hij wil het ook geven, vooral door de dingen die ik net noemde. Bid er maar om, en gebruik ze: gebed, Bijbel, kerk, geloof.

[spiegel voorhouden]
Zou dit niet de grootste moeilijkheid zijn in het doorgeven van Gods liefde? Dat we er zelf niet vol genoeg van zijn? Als ik bij mezelf kijk, heb ik dat véél te weinig. Dat ik straal, enthousiast ben, houd van God. En u? Ik heb het bange gevoel dat dit ook geldt voor de kerk als geheel in ons land. De tegenwoordige nadruk op missionair werk – het is goed, een Bijbelse opdracht. Maar is het zoals Paulus schrijft in het volgende hoofdstuk “de liefde van Christus dringt ons”? Of is het een vlucht naar voren, omdat de kerk krimpt?
Eerst zelf dicht bij God leven, daar begint het mee! Waarom doen we het niet? Waarom is het zo moeilijk om een biddend leven te leiden? Om die Bijbel steeds te openen? Druk, druk, druk zijn we, allemaal. Zoveel vraagt onze aandacht. Maar elke relatie kost toch tijd? Of blijf je liever op een niveau dat je net niet uit elkaar gaat en alles doorsuddert? Ik denk weer die Herman en Fleur uit ‘Boer zoekt vrouw’. Allebei met een druk leven. Maar nu de liefde hen laat stralen, hebben ze ineens tijd om heen en weer te reizen tussen Frankrijk en Nederland!
Het is, ook in het geloof een soort spiraal twee kanten op: héb je liefde, dan zoek je de ander, dan groeit het en ga je meer stralen. Maar heb je weinig liefde, dan laat je het sloffen en wordt alles dof. Moge Gods Geest ons op de juiste spiraal zetten!

[slotje]
Wat straal jij uit? En u? Wat zien mensen aan ons? Hoe dicht leef je bij God? En dat vraag ik ook aan mezelf. ‘Lees je Bijbel, bid elke dag’ en bezoek leef mee in de gemeente. En niet alleen “dat jíj groeien mag”, zoals het liedje zegt. Maar ook dat door jou anderen gewonnen mogen worden! Bid er maar om, en leef uit de Bron! Om zo ook voor anderen een bron te zijn.

Amen