Bruidspaar Stefan en Wilma, ouders, broers en zussen, verdere familie, vrienden en kennissen, gemeenteleden,

[intro: wat is basis]
wat is eigenlijk het geheim van een goed huwelijk? Dat lijkt me een belangrijke vraag voor jullie, nu je in het huwelijksbootje stapt! Dat lijkt me een belangrijke vraag voor véél mensen hier, die getrouwd zijn of een andere relatie hebben. En trouwens ook voor wie nog geen relatie heeft, maar daar wel naar uitziet. Wat is het geheim om het dan goed te hebben?
Ik heb de afgelopen week eens op internet gezocht, wat voor antwoorden daar gegeven worden. Nou, dan vind je heel wat verschillende dingen. ‘Er moet chemie zijn’, zegt iemand, dát is het geheim. Een ander heeft uitgevonden ‘je moet genoeg op elkaar lijken, maar niet teveel’. Een psycholoog zegt “‘wederzijds respect’ en ‘elkaar vrijlaten”’, dat zijn de pijlers voor een goede relatie”. Nog een ander zegt ‘praten en nog eens praten, samen alles bespreken’. En zo wordt er nog wel meer genoemd. Maar is dit het hele geheim?
Vanmiddag wil ik jullie op iets anders wijzen. Iets dat de basis is van elke goede relatie. Iets wat je niet missen kunt. Liefde! Dát is het geheim om het hopelijk nog heel lang samen vol te houden.
Het klinkt bijna als een open deur. Liefde – het woord dat zo vaak klonk in dat stukje dat ik uit de Bijbel las, dát is het geheim. Eigenlijk heel logisch, toch? Zonder liefde wordt het niks met jullie huwelijk. En toch… het is dieper dan je misschien zou denken.

[persoonlijk stukje]
Liefde, die is er gelukkig tussen jullie tweeën. Dat zie je meteen, als ik jullie hier zo stralend zie. Jullie liefde is er niet alleen vandaag, die is er al veel langer. Die blijkt dagelijk uit kleine dingen, zoals brood smeren voor de ander… 10 jaar zijn jullie nu al bij elkaar! Sinds jullie elkaar ontmoetten op het werk. Stefan met de vrachtwagen terug uit Engeland, Wilma werkend in de loods. Samen toen naar Schiphol gereden, en er sprong een vonk over. ‘Er moet chemie zijn’ noemde ik net. Nou, die was er bij jullie wel. Kennismaken met elkaars familie, waarbij Wilma ineens erg veel nieuwe gezichten moest leren kennen op een verjaardag… Maar ook dat kwam goed.
Jullie relatie is door de jaren heen gegroeid, je leerde elkaar meer en meer kennen. 3 jaar geleden gingen jullie samenwonen in een mooi nieuw huis aan de Dahliastraat. En nu, nu willen jullie je liefde bezegelen met een huwelijk. Wat prachtig, dat dat gebeurt op deze dag, in het midden van zoveel familie en vrienden. Maar dan gaan de gedachten ook naar jouw vader, Stefan. Hij is er helaas niet bij vandaag. Juist op zo’n moment als nu is het gemis het grootst. Wat zou ook hij denk ik blij zijn geweest nu jullie tweeën elkaar je ja-woord geven! We denken aan hem.

[liefde in Bijbelse zin]
Liefde, zei ik zojuist, dát is de basis voor een goed huwelijk. Maar wat is liefde eigenlijk? Nou, zegt iemand, zeggen jullie misschien, dat is wat we voor elkaar voelen. Een warm gevoel, verliefdheid… Echter, dat is níet de vaste basis voor een relatie. Verliefdheid gaat weer over, gevoelens kunnen fluctueren. Als dat de basis is om te trouwen, is dat maar wankel. ‘Het gevoel is er niet meer’, hoor ik soms een stel zeggen. Tja, en als je relatie op een gevoel was gebaseerd, dan is dat dus einde verhaal…
Uit de Bijbel hoorden we ook over liefde. Die liefde is echter veel dieper is dan een warm gevoel. In het Engels zeggen ze wel ‘love is a verb’ – liefde is een werkwoord. En zó is het. Liefde is dóen, ware liefde is daden en een houding waar je voor kiest, niet iets wat vanzelf je overkomt. Straks als jullie ‘ja’ zeggen hier voorin de kerk, dan belóóf je iets wat je in het stadhuis niet belooft. Je belooft elkaar liefde, “dat je hem of haar in liefde en trouw zult dienen”. Dan beloof je niet om steeds warme gevoelens te hebben, dat kan ook niet. Maar wat je wel belooft is dit: je liefdevol op te stellen.

[praktische uitwerking]
Je belooft heel wat! Hoe doe je dat dan? Liefhebben is ten diepste dit: dat je het geluk van de ander zoekt. Dát is ware liefde. Ik herhaal het nog een keer: ware liefde is dat je het geluk van de ander zoekt. Dát is liefde volgens de Bijbel.
Als je verliefd bent, of in de wittebroodsweken zit, dan zal het haast vanzelf goed gaan. Je wilt allebei niet liever dan de ander plezieren. Dan zegt het meisje: Wat zullen we gaan doen dit weekend? Laten we langs het strand gaan wandelen, want dat vind jíj zo leuk. Nee, zegt de jongen, laten we naar de stad gaan, daar hou jíj toch van? Enzovoorts…
Maar nu komt het erop aan dat je deze houding volhoudt, ook als die ander maar een gewoon mens blijkt te zijn, met zwakke plekken. Laat ik het concreet maken. Je kiest ervoor om vriendelijk te blijven – ook als de ander een keer kortaf doet. Je biedt een luisterend oor – ook als je zelf meer te doen hebt. Je gaat niet voor wat jíj uit de relatie kunt halen, maar voor wat je de ander kunt geven. Kortom, zoals we uit de Bijbel lazen: ‘de liefde zoekt niet haar eigen belang’. Dat je de focus niet bij jezelf legt, maar bij de ander. Dát is de liefde waar ons Bijbelstukje over spreekt.

[keuze die wat kost]
Dat is nogal wat! Een relatie die op zulke liefde gebaseerd is zal je dus wat kosten. Maar weet je: als het goed is doen jullie allebei zo! Jij, Wilma, probeert Stefan gelukkig te maken, en Stefan, jij probeert Wilma gelukkig te maken. Zo krijg je weer terug wat je geeft, en word je beiden verrijkt.
Maar wat dan als die ander soms echt tegenvalt? Als je geeft, maar niet het idee krijgt dat je ook ontvangt? (Nu ben ik daar bij jullie niet zo bang voor, hoor!) Dan nog is deze liefde de weg om te gaan. Want als jij dan ook stopt met liefde geven, dan is het heel snel over!

[bovenmenselijk]
Maar waar haal je dan de kracht vandaan, de motivatie? Uit onszelf zijn we alleen liefdevol zolang het niet teveel kost en genoeg oplevert.
Kijk, en dan zijn we aangekomen bij de diepste bron van liefde: God Zelf. Als je weet van Gods liefde voor jou, en als je daaruit leeft, dán kun je liefde geven, ook als je niet evenveel terugontvangt. Want deze liefde, niet op zichzelf gericht maar op de ander, is ten diepste bovenmenselijk. Wat we hoorden uit de Bijbel: een liefde die álles verdraagt, die niet haar eigen belang zoekt… Het is nogal wat. Zo is niemand. Vul in gedachten je eigen naam eens in in de Bijbelwoorden. Kijk maar mee in je liturgieblaadje. Je naam, Wilma, of Stefan, of hoe u of jij ook maar heet. Ik neem mijn eigen naam. “Adriaan is geduldig… nou dat begint al goed, want dat valt tegen. Hij is vriendelijk – tja, niet altijd. Adriaan is niet jaloers, hij pronkt niet, hij doet niet gewichtig. Hij handelt niet ongepast. Hij zoekt niet zijn eigen belang – o? Hij wordt niet verbitterd, hij denkt geen kwaad…” Laat ik maar stoppen. Dit is mijn portret niet. Ik ben echt een stuk minder volmaakt dan dit plaatje. En ik denk dat dat voor ons allen geldt.
Weet u van wie dit Bijbelstukje een portret is? Van Jezus. Hij is zo! Toen Hij op aarde was, zocht Hij het goede voor anderen, onvoorwaardelijk. Niet alleen als mensen Hem volgden, maar ook als als ze hem haatten. Hij werd vermoord, aan een kruis gespijkerd. En wat deed Hij? Hij bad voor degenen die het deden. Het is zelfs nog dieper: Hij ging die hele levensweg die hem aan het kruis bracht, als bewuste keuze. Waarom? Om zo eigenwijze en ik-gerichte mensen een nieuw begin te bieden. Hij legde de focus niet op zichzelf, maar op de ander. Hélemaal. Hij is het die ons leert wat liefde is.

[Zijn kracht nodig]
En daarom: wil je werkelijk liefhebben? Trouw en liefde beloven en je daaraan kunnen houden? Dan heb je de vernieuwende kracht van Jezus nodig – zijn Heilige Geest. Alleen dán zul je de kracht hebben om je belofte van liefde en trouw te houden, niet slechts in mooie maar ook in moeilijke tijden. Als het niet meer vanzelf spreekt, als gevoel niet genoeg is. Alleen met Jezus’ hulp kan dat, met Hem die zelf een de moeilijkste weg ging uit liefde… Als je beseft: Hij gaf zich helemaal voor mij, ondanks alles wat er aan mij niet deugt – dan, ja dan kun je geduld hebben met de zwakheden van de ander. Dan kun je jezelf geven, in plaats van te kijken wat je er zelf uit haalt. Dan kun je veel dingen bedekken en verdragen.

[slotje]
Ik eindig waar ik begon: wat is het geheim van een goed huwelijk? Dit: als je weet van Gods liefde die we zien in Jezus, en zelf je ook zo gaat opstellen. Liefde die niet zichzelf zoekt, maar het geluk van de ander vooropstelt. Liefde die je wat kost, maar juist daarop het meeste geeft. Ik hoop dat jullie zó samen oud worden, steeds meer met elkaar vergroeid, in wederzijds geven en zo ook ontvangen!
Wat is het geheim van een goed huwelijk? Zoek het geluk van de ander, niet van jezelf. Als jullie beide zó doen, dan komt het zeker goed.
In de naam van Jezus! Amen