Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis, en in het bijzonder jullie, Willem, John Hans en Willy,

[intro: belijdenis past op Pinksteren]
Vandaag is het een bijzondere dag. Jullie gaan belijdenis doen. En niet alleen bijzonder voor jullie, maar voor ons als hele gemeente. Na twee jaar zijn er weer mensen die in het openbaar willen uitspreken dat ze Jezus volgen, dat ze deel willen zijn van zijn gemeente. Ja, het is een feestdag vandaag! Vorig jaar zouden twee van jullie al belijdenis doen, maar dat ging toen niet door omdat het coronavirus in de tijd rond Pasen 2020 kerkdiensten bijna als onmogelijk maakte. En nu, met Pinksteren een jaar later, staan niet alleen twee, maar zelfs vier mensen klaar om hun ja-woord te geven. Hoe mooi is dat!
Nu is het dit jaar dus geen belijdenis doen op de zondag voor Pasen, zoals gebruikelijk, maar met Pinksteren. Maar eigenlijk past dat heel goed, eigenlijk is Pinksteren een heel mooi moment om de kerk met nieuwe belijdende leden uitgebreid te zien. Want wat gebeurde er eigenlijk op de eerste Pinksterdag? Onder andere dit: de kerk kreeg er meteen 3000 belijdende leden bij! We hoorden uit de Bijbel het begin van de Pinkstergeschiedenis, voor velen wel bekend hier. De volgelingen van Jezus waren samen bijeen, een groep zonder leider, want Jezus was weggegaan. Wat voor toekomst hebben zij samen? Maar dan, ineens, gebeuren er wonderlijke dingen: geluid van een windvlaag, een soort vuurvlammen op hun hoofden. En… ze worden allemaal vervuld met de Heilige Geest. Ze gaan spreken over Jezus, ze vertellen van de redding die Hij brengt, en de Heilige Geest werkt erin mee. Veel mensen horen de boodschap en bekeren zich, de groep groeit.
Pinksteren, zou je kunnen zeggen, gaat over het ontstaan van de kerk. Over hoe de Heilige Geest zorgt dat ze leden krijgt, gaat groeien en bloeien. Daarom is het zo mooi dat juist op deze Pinksterdag in Woudrichem de kerk van Christus vier nieuwe belijdende leden krijgt. Met Pinksteren begon de bouw van de kerk, en die gaat door tot de dag van vandaag! Daar zal het vandaag de verkondiging over gaan: de bouw van de kerk door de Heilige Geest.

[God bouwt zelf zijn kerk door de Geest]
Het begon allemaal met Jezus. Hij kwam, hij sprak, hij deed wonderen, hij verzamelde een groep leerlingen, Hij leed en stierf en stond op. Maar moet het nu verder gaan? Op het moment in de geschiedenis waar wij ons bevinden, is Jezus opgestaan en naar zijn Vader in de hemel gegaan. Hij is na zijn opstanding niet voor altijd hier gebleven. Dat zou ook niet goed zijn geweest, Hij zei het zelf al. Zijn volgelingen moeten leren om het zonder zijn lijfelijke aanwezigheid te doen. Je zou het kunnen vergelijken, bedacht ik, met iemand die een bedrijf start. Het begint als een eenmanszaak, maar het gaat goed, er komt groei, er horen steeds meer mensen bij het bedrijf. En op een gegeven moment komt er dan een overgang. De oprichter van het bedrijf doet een stapje terug, gaat met pensioen misschien of heeft een andere uitdaging. Dan wordt het altijd even spannend: hoe gaat het dan verder met de zaak? Blijft hij draaien, komt er zelfs verdere groei, of zakt alles in elkaar? Wel, zo zijn we ook met Pinksteren. Hoe wordt de zaak die Jezus begon, voortgezet nu hij er zelf niet meer lijfelijk is? Wie nemen zijn taak over? En… zal dat goed gaan?
De Bijbelwoorden die we lazen in de brief van Petrus, reiken ons een mooi beeld aan. Niet het beeld van een zaak, dat is ook wel heel zakelijk, maar het beeld van een gebouw: de kerk. Niet de kerk als letterlijk gebouw natuurlijk, maar de kerk als gemeenschap van gelovigen. Dat geestelijke gebouw, de kerk, is met Jezus begonnen. Hij wordt genoemd de hoeksteen. Zeg maar: het fundament, de basis. Met hem is het begonnen. Hij is niet alleen de oprichter van eens, nu allang dood. Hij is, schrijft Petrus, de lévende steen, Hij is en blijft de basis! Eén van jullie die vandaag belijdenis gaan doen schreef daar ook over. (De belijdeniskandidaten hebben namelijk allemaal een brief geschreven waarin staat waarom ze belijdenis willen doen). Eén schreef ‘Geloven is het fundament in mijn leven’. Geloven, geloven in Jezus. Hij is het fundament voor de kerk, en voor iedereen die bij zijn kerk hoort. Het beeld gaat echter verder. Jezus is het fundament, maar het blijft niet bij een fundament alleen. Er wordt op dat fundament verder gebouwd. En dat doet nu de Heilige Geest. Hij bouwt op die eerste Pinksterdag en alle dagen daarna de kerk verder. Hij bouwt een kerk van mensen, als levende stenen die samen het gebouw vormen. Toen, 3000 mensen op de eerste Pinksterdag, en het is doorgegaan tot op de dag van vandaag. Ook nu laten weer vier mensen zich als levende stenen invoegen om de kerk verder te bouwen op het fundament Jezus.

[geloven is je voegen/gevoegd worden bij Jezus]
De Heilige Geest bouwt het gebouw verder, de kerk. En hoe doet hij dat dan? Ook daar zag je op die eerste Pinksterdag iets van. Door een preek die Petrus hield gingen al die mensen geloven en lieten zich dopen. Zijn woorden werden door de Geest gezegend en gebruikt. Diezelfde Petrus schrijft in zijn brief, we hoorden het: “jullie zijn opnieuw geboren door Gods levende en blijvende woord”. En hij zegt er bij: “Dit woord is het evangelie dat u verkondigd is”. De kerk wordt gebouwd door het Woord; doordat de boodschap over Jezus klinkt en mensen die gaan geloven. Zo hebben ook jullie vieren van jongs af aan de boodschap over Jezus gehoord. van je ouders, op school en zondagsschool, hier in de kerk… En zo hebben de meesten van ons de boodschap van Jezus al vaak gehoord. Maar, zo zien we juist met Pinksteren, het woord alleen, een boodschap horen alleen is niet genoeg. De Heilige Geest moet ervoor zorgen dat het doordringt, dat het je hart raakt en je het gelovig aanneemt. Dát is het werk van de Geest, toen en ook nu. Wat maakt dat jullie hier staan, en anderen, die ook gelovig zijn opgevoed, zijn afgehaakt? Het is het mysterieuze werk van de Heilige Geest.
En zo gaan jullie straks belijdenis doen. Petrus heeft het over ‘gehoorzaam zijn aan de waarheid’. Je beaamt, je zegt amen op de waarheid die je van jongs af aan hebt meegekregen. Eén van jullie schreef: ik wil mijn doop beamen, de doopbelofte van mijn ouders overnemen. Dat is mooi en goed! Echter, belijdenis doen gaat ook dieper. Het is maar niet een waarheid beamen, een stuk geloofsleer aannemen. Nee, Petrus schrijft: ‘voeg u bij Hem, de levende steen’. Dat is wat je doet: als je straks je jawoord geeft voeg je je bij Jezus, de levende steen. Het gaat om Hem, niet om abstracte waarheden. En zo, je zo bij Hem voegend, word je zelf ook een steen in het gebouw dat op hem gefundeerd is: de kerk van alle tijden en plaatsen, gebouwd door de Heilige Geest.
Nog even over die stenen: ik las daarover een mooi voorbeeld. In de bakstenen muren die wij kennen, Zijn alle stenen precies gelijk: dezelfde vorm en dezelfde grootte. De muren die Petrus en zijn lezers kenden, zagen er echter anders uit. De stenen, stukken natuursteen, hadden allemaal een eigen vorm en grootte. Toch kunnen ook die samen een stevige muur vormen. Zó is het in de kerk ook. De kerk is geen bakstenen muur. We hoeven niet allemaal kopietjes van elkaar te worden. De kerk is een natuurstenen muur. We zijn allemaal anders gevormd: ieder heeft zijn eigen karakter, zijn eigen gaven en talenten. Maar juist zo worden we allemaal opgebouwd tot een gebouw! Daarbij moet ik trouwens wel zeggen dat stenen soms wel bij werden gehakt gehakt om beter in de muur te passen. Zo is het nog steeds: God moet ons door zijn Geest vaak bijschaven en bijwerken zodat we steeds weer gaan passen bij zijn grote ontwerp!

[oproep: voeg je bij Hem]
Petrus schrijft: ‘voeg u bij Hem, bij de levende steen’. Dat is ook de oproep voor ons vanmorgen. Jullie vieren hier vooraan geven daaraan gehoor – hebben daaraan gehoor gegeven in je hart, en spreken dat nu uit in het openbaar. Maar deze oproep komt naar ons allemaal! Naar jullie die hier zijn als gasten, naar alle kerkleden, naar de tieners en volwassenen die thuis meekijken en meeluisteren. Voeg je bij hem, de levende steen – Jezus. Heb jij dat al gedaan? Je kunt kerkelijk zijn opgegroeid, van alles hebben gehoord uit de Bijbel. Maar ben je al gehoorzaam aan de waarheid? Daar begint het mee natuurlijk, dat je de waarheid onderzoekt van wat je hebt geleerd. Maar dat is geen abstracte zaak. Het gaat er net zo hard om: wíl je wel dat het waar is? Wil je deze waarheid gehoorzaam zijn? En dan vervolgens het allerbelangrijkste: dat je je in geloof overgeeft aan Jezus. Eén van degenen die vandaag belijdenis doet schreef erover, noemde het: ‘de sprong wagen’. Dat Hij in je leven de basis wordt, het fundament. Ik kan je verzekeren: wie deze sprong waagt wordt niet teleurgesteld. Dan vind je houvast bij de Heer zelf. En dan word je zelf een levende steen in het grote gebouw! Kom, voeg je bij Hem, wie je ook bent vanmorgen!
“Voeg u bij hem, de levende steen… En (zo gaat het verder) laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel”. Die oproep geldt ook als je al gelooft, en als je al belijdenis hebt gedaan. In de Griekse grondtekst kun je zien dat dat ‘je voegen bij Jezus’ niet een eenmalig maar voortdurend iets is. Telkens weer moet je naar hem toe gaan, want telkens dreigt er weer afstand ontstaan. Telkens weer moeten we ons overgeven om ons in Gods plan en in zijn kerk te laten gebruiken. Laten we allemaal de oproep van vandaag ter harte nemen!

[wie bij Jezus/kerk hoort krijgt een dubbele taak]
En dan, als jij Jezus oproep gehoor hebt gegeven… als je belijdenis hebt gedaan… als je gelooft, als je bij de kerk hoort… Ben je er dan? Is belijdenis doen een soort eindexamen? Nee, verre van dat! Ieder die zich voegt bij de kerk van Christus, krijgt deel aan de taak van de kerk. Ja, want de kerk heeft een taak. Ik zei al: de kerk zet het bedrijf van Jezus voort, nu de oprichter zich wat heeft teruggetrokken. En wat is die taak dan? De taak van de kerk zou je kunnen omschrijven als “w&w”. En dan bedoel ik niet Willem en Willy, , dan bedoel ik de Engelse woorden ‘worship&witness’. Of in het Nederlands: God vereren en van hem getuigen. Maar dat klinkt niet zo mooi, dus onthoud maar als je Engels kent: worship en witness.
Allereerst dus de worship, God eren. De kerk wordt hier niet voor niets aangeduid als een tempel. Wat gebeurde er in de tempel? Daar werden offers gebracht, daar werd gebeden, daar zongen tempelkoren… daar werd God vereerd. Dat is wat nog steeds door de kerk moet gebeuren. Wij zijn er als kerk om God de eer te geven. Allereerst hier in de eredienst, als we samen Hem aanbidden en tot zijn eer zingen. Wat dat betreft doen we momenteel maar half werk door de coronamaatregelen… Maar God eren, dat doe je in heel je leven. Alles wat je doet: voor hem. In goed en trouw je werk doen, in aandacht hebben voor anderen, in het persoonlijk tijd nemen voor gebed en bijbel. Als Levende Stenen zijn we er om God te eren. Eén van jullie schreef het in zijn brief: “laten merken dat je voor God gaat, met gedrag en leefwijze”. Dat is nu precies wat Petrus bedoelt!
De taak van de kerk, van jullie, van ons, bestaat ten tweede ook uit witness: getuigen van God. De tempel in Jeruzalem was al van ver zichtbaar. En net zo zegt Jezus over zijn volgelingen: Jullie zijn een stad op een berg. Anderen mogen aan ons iets zien van wie God is. Getuigen zijn… door je daden, maar ook door je woorden. Petrus verschuift het beeld iets als hij de Christenen ook priesters genoemd – degenen die in de tempel dienen. Hij zegt “Jullie zijn een koninkrijk van priesters… om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de Duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaar licht“. Je mag anderen wijzen op de Heer, heel eenvoudig. Daar ben je toe geroepen! En ja, dat vindt de een makkelijker dan de ander. Maar zoals één van jullie schreef aan het einde van zijn brief: “geve God mij de kracht daartoe”
Worship & Witness. God eren en van Hem getuigen. Er zou nog veel over te zeggen zijn, maar dat komt wel in de verdere preken over de Petrusbrief de komende tijd. Laten wij het voor nu meenemen: dit is je roeping als christen, als deel van de kerk: worship en witness. En… dat wil de Heilige Geest ons leren!

[slot]
Zo doen jullie vanmorgen belijdenis. Om je te laten bouwen als levende stenen. Om uit te spreken: Jezus is mijn fundament – of beter gezegd: ons fundament. Moge dit ook de belijdenis zijn van ons allen. Mogen wij allen deel zijn of worden van Gods gebouw. Dan word je daar zelf door gezegend, dan krijgt God de eer en dan zullen anderen iets van Jezus in ons mogen merken. De kerk, het gebouw van God, gebouwd door de Pinkstergeest, waar Jezus’ werk doorgaat!
We gaan naar een lied luisteren dat het heel mooi uitdrukt:
u brengt ons samen als kerk van de Heer,
verbonden met U en elkaar.
Samen, één door de Geest,
verbonden in liefde die U aan ons geeft!
Amen.