Tags
Gemeente van Jezus Christus,
[intro: ‘rust zacht’]
‘hier rust mijn lieve vrouw, onze moeder en overgrootmoeder….’ en dan volgt er een naam. Wanneer je rondloopt op de begraafplaats hier in Beekbergen of elders, dan zie je regelmatig zulke teksten staan. ‘Rust zacht’ – nog zo een. Als het gaat over sterven, Over mensen die overleden zijn, dan komt het woord rust nogal eens voorbij. Er is zo’n bekend gedicht van Nel Benschop “rust nu maar uit, je hebt je strijd gestreden, je hebt het als een moedig mens gedaan. Wie kan begrijpen, wat je hebt geleden, en wie kan voelen, wat je hebt doorstaan? Rust nu maar uit, je taak is afgekomen…” en zo verder.
Rust. De dood als rust. Is het misschien omdat een overledene er soms uitziet alsof hij of zij slaapt? Heel vredig soms, lijnen van pijn en moeite op het gezicht die ineens wegtrekken. ‘Hier rust’. Is het vanwege het contrast tussen de activiteit van het dagelijks leven, en de stilte, de onbeweeglijkheid van de dood? als je sterft, staat alles stil, stopt de klok met tikken, je hart met kloppen. Rust. Of is het aanduiden van de dood als ‘rust’ misschien vooral bedoeld als een verzachtend woord? ‘Dood’ klinkt zo hard. ‘Voorbij’ zo definitief. Dan kun je beter doen alsof degenen die heenging, alleen maar is gaan slapen…
Rust. Ook de Bijbeltekst die vandaag centraal staat spreekt daarover. Hebreeën 4 vers 9 “er wacht het volk van God nog steeds een sabbatsrust”. Daar willen we vanmorgen bij stilstaan, Lees verder
AJMolenaar's archief 