Gemeente van Jezus Christus,

[intro: beschaving die onderging]
Een tijdje geleden was er in het nieuws dat de Mexico een oude stad van de Maya’s was gevonden. Een oude stad, helemaal overwoekerd door het oerwoud. Dankzij luchtfoto’s had iemand opgemerkt dat deze stad er moest zijn. Dan gaat er onderzoeksteam naartoe, dan worden gebouwen blootgelegd, bomen verwijderd, en langzamerhand wordt de oude stad zichtbaar. Wanneer je daar bent als onderzoeker, kan ik me voorstellen dat er allerlei gedachten door je heen gaan als je daar op zo’n oud, leeg plein staat van gebarsten stenen. Het moet er ooit druk zijn geweest. Duizenden mensen woonden en leefden in zo’n stad. Er zal vast markt zijn geweest op zo’n plein, met een bonte mengeling aan mensen en kraampjes. Het moet een rijke stad zijn geweest, als je kijkt naar de grote stenen en de brede wegen. Een centrum van welvaart en macht. Maar nu… compleet verlaten. Overwoekerd zelfs. Vergeten. Niets meer over van al die rijkdom en rumoer.
Nog een voorbeeld. Je hebt wel van die rampenfilms waarin de aarde door iets vreselijks getroffen wordt. En soms heb je dan een scène, dat de hoofdpersonen zwerven door de ruïnes van een stad. New York bijvoorbeeld. Je ziet afgebrokkelde wolkenkrabbers waar de wind huilend tussendoor waait; groepjes wilde honden janken. Op de achtergrond zie je het omgevallen vrijheidsbeeld. Dat is nog veel spookachtige er dan zo’n oude Mayastad: de ruïnes van iets dat je kent van nu. Dat je denkt: zou het met Amsterdam, of met Apeldoorn ook zo kunnen gaan?

in het Bijbelgedeelte van vanmorgen horen we ook van een stad die is ondergegaan: het grote Babylon. Lees verder →