Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro: hoe dichtbij is God?]
een oud kinderlied zegt: “op bergen en in dalen, ja overal is god”. Als u wat ouder bent hebt u het misschien wel op de zondagsschool geleerd. Dat liedje geeft een helder antwoord op de vraag: waar is god? Antwoord: God is overal. Op bergen en in dalen. Theologisch noemen ze dat: god is alomtegenwoordig.
En toch…, toch is Hij niet altijd even dichtbij! Soms komt de Heer heel dichtbij. Bijvoorbeeld als we het heilig avondmaal vieren, zoals vandaag, en brood en wijn ons worden aangereikt. Of als je kind wordt gedoopt, of wanneer je met je hele hart een lied zingt hier. In de kerk lijkt God vaak dichterbij dan ergens anders, hoewel niet altijd. Soms echter… soms lijkt God mijlenver van je verwijderd. Ver weg, afwezig zelfs. De psalm die we lazen zegt daar iets van “God, u bent mijn God, u zoek ik!”. Je zoekt alleen iemand als je hem kwijt bent! Toch?
Ja, maar, God is toch overal? Hij is toch altijd bij ons? Zeker, maar zo voelt het niet altijd. Geloven is meer dan weten dat God bestaat. Geloven is ook: leven met hem. Een relatie, om een bekende uitdrukking te gebruiken.
Ik dacht hierbij: hoe dichtbij zou u of jij God eigenlijk willen hebben in je leven? Hoe nauw is je band met Hem? Zou je het nazeggen, die woorden waar de psalm mee begint “God, u bent mijn God, U zoek ik, naar u smácht mijn ziel…” Of klinkt dat een beetje overdreven? Lees verder →