(Schriftlezing: Lukas 24:36-49)

Gemeente van Jezus Christus

[intro: de groet]
“Vrede zij u” horen de leerlingen. Ze waren bijeen, ze hoorden van Petrus en Kleopas dat die Jezus hadden gezien. Jezus, die gekruisigd was, die ze hadden zien sterven! Maar er wás iets… het graf bleek leeg te zijn, en nu hoorden ze dat mensen hem ontmoet hadden. Er begon licht te komen in hun doffe ogen. Zou het echt…? En nu: “vrede zij u!”. Ze kijken op, en Jezus Zelf staat in hun midden. “Vrede zij u” is zijn eerste groet. Vrede!
In eerste instantie moeten we niet teveel achter deze groet zoeken, denk ik. Het was de gewone groet uit die tijd: Sjaloom allechá! ‘Vrede voor jou’, betekent dat letterlijk. In Israël groeten mensen elkaar nog altijd zo. Jezus staat er ineens, en Hij groet. “Goede avond!” zou hij bij ons misschien gezegd hebben. Een gewone groet. Maar wát een betekenis krijgen die woorden op deze plaats. Als Hij die je dood waande ineens levend voor je staat, en je begroet!

[Jezus’ levende nabijheid]
Alsof Jezus zegt, met eerbied gesproken “hallo!”. Met andere woorden: ik bén er weer. Dat is wat deze groet zegt. Jezus ís er weer, Hij leeft! Hij staat in hun midden, bij de elf apostelen en ook een heel aantal anderen. Hij is de levende Heer in hun midden. Ja, dan kan Hij met recht zeggen: “Vrede zij u – vrede voor jullie!”. Vrede, dat wil zeggen dat alles góed is. Het lijden is verleden tijd, de onzekerheid over zijn lot is weg, en Hijzelf is er weer. Zijn nabijheid, waarin je God zelf ervaart. Zijn aanwezigheid, die alles goed maakt. En daarom: vrede! De vrede van Pasen.
Deze paasvrede is echter niet alleen iets van toen. Jezus is, óók voor ons, de Levende Heer. Ja toch? Niet iemand uit de Bijbel, maar degene die lééft! En niet alleen lééft ergens ver weg in de hemel. Jezus is dichtbij. In ons midden, als we vanavond zijn lof zingen – Hij is aanwezig in de gemeente, in de samenkomst van zijn kinderen. Maar Jezus wil ook dichtbij zijn in uw en mijn leven. Daartoe is Hij immers gekomen? Hij werd geboren, midden onder de mensen. En nog meer: Hij gaf zijn leven, daar aan het kruis, om mensen aan God te verbinden. En daarna is Hij niet zomaar weggegaan! Welnee, Hij is nabij gebleven. Jezus lééft, ook nu! Door zijn Heilige Geest leeft Hij ín ieder die gelooft. Paulus zegt het ergens: ‘Christus leeft in mij’!
Wat een ontzaglijke werkelijkheid is dat! En wat hebben wij vaak moeite om dat te geloven, laat staan te ervaren. Jezus is al te vaak iemand van vroeger voor ons, of iemand hoog in de hemel. Maar dít is de vrede van Pasen: dat de Opgestane Heer ons nabij is. Toen in de kring van de leerlingen, maar ook nu. En Hij geeft zijn vrede in het hart. Hij maakt alles goed, en Hij wijst de weg. Gelooft u dat?

[reactie: angst voor bovennatuurlijke]
Dat is nog helemaal niet zo eenvoudig om te geloven. De leerlingen toen – daalt er vrede in hun midden bij Jezus’ groet? Nee! Ze schrikken. Ze denken dat ze een geest zien! Begrijpelijk, denkt u misschien. Als er iemand die je dood waant ineens in je midden staat. Stel je toch voor… Maar het vreemde is: net ervoor, toen de Emmaüsgangers binnenkwamen, hadden ze hen enthousiast toegeroepen: de Heer is werkelijk opgestaan. Simon heeft Hem gezien! Dus in principe geloofden ze dat Jezus weer leefde. Alleen als Jezus nu zelf toont dat Hij leeft, vinden ze het doodeng. Hoe kan dat?

Volgens mij staan de leerlingen hier dicht bij ons. In principe gelooft u vast wel dat Jezus leeft. We vieren Pasen, immers? Maar als werkelijk blíjkt dat Hij er is, hier en nu, dan vinden we het toch vreemd, eng misschien wel. Mensen die omgaan met Jezus alsof Hij bij hen is. Die zich laten leiden door Hem. Die serieus menen dat Hij tegen hen spreekt – als ze bidden, of Bijbellezen, of door een ingeving. Daar kun je de kriebels van krijgen. Dat wordt gewoon eng, dat een onzichtbaar iemand bíj je is. Maarre… is Jezus dan niet de Levende? Ook nu?

[reactie: ongeloof uit blijdschap]
De leerlingen schrikken, en Jezus stelt hen gerust. Hij toont zijn handen en voeten, met de littekens van de spijkers die Hem kruisigden. Dan staat er iets wonderlijks: “toen ze het van blijdschap nog niet geloofden”. Hun angst is weg. Nee, dit is geen geest, dit is de levende Heer! En toch kunnen ze het niet echt geloven. Waarom? Dit is te groot, te mooi! Hij die ze liefhebben in hun midden. Jezus Zelf die ze vrede wenst. Beelden ze het zich niet in?
Ook dit is zo herkenbaar voor wie nu Jezus echt ontmoet. Als je begint te leren dat Hij werkelijk de levende is. Dat Hij ook in uw leven nabij wil zijn. Als je bijvoorbeeld ervaart dat Hij echt je leven leidt. Dingen op uw pad laat komen, gebeden verhoort, vrede geeft. Wat zijn dat mooie ervaringen! En toch kan er die twijfel zijn. Is het wel echt? Heel veel kan ook toeval zijn, of inbeelding. Een warm gevoel bij een lied is ook psychologisch te duiden. Is het hele geloof niet te mooi om waar te zijn? Mooi is het, zeker, dat merkt u. Maar… “Van blijdschap nog niet geloven”. Ook dat kan.

[reactie: geloof]
Jezus wordt niet boos over het ongeloof. Hij is geduldig voor zulke mensen! Hij vraagt iets te eten, krijgt dat en eet het op. Heel eenvoudig: als hij een geest was zou het door Hem heen vallen. Maar dat gebeurt niet. Het is echt Jezus, lichamelijk opgestaan. En dan durven de verzamelde leerlingen toch te geloven dat het echt zo is.
Hier gaat de parallel met nu niet meer op. Jezus is de levende, ja! Hij is aanwezig in het leven van wie gelooft. Maar zijn aanwezigheid is niet lichamelijk. Jezus, onze Heer, is nu aanwezig op de wijze van de Heilige Geest. Het is heel wonderlijk hoe de Bijbel daarover spreekt. De ene keer lijkt het of Jezus weggaat en in plaats daarvan de Geest stuurt. We zien het ook in ons gedeelte ‘Ik zend u wat de Vader beloofd heeft’ – de Heilige Geest. Maar de Geest verbindt ons júist aan Christus. Daarom is Jezus toch nabij, héél nabij. Zo dichtbij als Gods Geest, in het hart van ieder die gelooft. Laten we dat toch geloven, zeker nu met Pasen! Jezus is de lévende. Hij wil aanwezig zijn, ook in uw leven. Hij kan zelfs door gesloten deuren komen, bij mensen die ervan schrikken! Maar gelukkig ben je als je gelooft dat Hij er is; vráágt om zijn nabijheid te ervaren; je uitstrekt naar een leven verbonden met Hem.

[gevolg: vrede etc]
“Vrede zij u!” zijn Jezus’ woorden. Hij is er! En Hij brengt vrede. Toen aan de leerlingen, nu evenzeer. Vrede, omdat je weet dat het góed is. Het kruis is gedragen, de dood overwonnen. Jezus’ liefde is sterker dan de dood. Sterker dan welke omstandigheden dan ook. Vrede – diepe rust brengt zijn aanwezigheid. Kent u daar iets van?
Ach, en zoveel meer brengt Hij: begrip van de Bijbel – we zien hier hoe Hij de leerlingen inzicht geeft in de Schrift. Dat het sprékende woorden worden. Wat een vrede is daarin te vinden! Een weg om te gaan. De leerlingen moeten getuigen zijn, maar eerst wachten. En zo kan de Here Jezus ook nu concreet uw leven leiden. Wat te doen en wat te laten, waar te wachten en waar te handen. Wat een vrede geeft dat, te weten dat je op zijn weg gaat!
“Vrede zij u!” De vrede van Pasen. Jezus brengt verzoening. Vrede met God. Vrede door zijn eigen aanwezigheid. Hij leeft! Moge Hij in het leven van u en jou, van ons allemaal, werkelijk de Levende zijn!

Amen