Gemeente van Jezus Christus,

[intro: vast als een huis –> als een berg]
‘vast als een huis’ zeggen ze wel eens. Zo vast als een huis. Want een huis staat stevig, daar is het op gebouwd. Ook als er een zuidwesterstorm over ons land raast, blijft uw huis staan. Je zou toch raar staan te kijken als het in beweging kwam! Zelfs als er een auto uit de bocht vliegt en de huismuur raakt, blijft een huis staan. Een huis staat vast, op een stevig fundament.
Weet u wat nog veel vaster staat? Een berg! Wat zou een berg ooit omver kunnen krijgen? Zovele tonnen graniet. Stormen doen hem niets, regen en hagel lopen er langs. Zelfs een zware aardbeving krijgt een berg niet omver. Vast als een berg! Ik las laatst over een tunnel die onder de Alpen wordt aangelegd voor het treinverkeer. Enorme machines verpulveren de rots, duizenden treinwagons vol steen worden afgevoerd. Maar als je een foto ziet vanuit de lucht, is het toch maar nietig. Een groot bergmassief, en als je goed kijkt zit er op één plek een gaatje. Dat is de tunnelingang. De berg staat onbewogen ondanks al het geboor. Dat was al eeuwen zo en dat zal nog eeuwen zo blijven. Zo vast als een berg!

[ik vast als een huis?]
De psalm die we zojuist lazen en zongen, spreekt ook over een berg. Wie op de HERE vertrouwen, zegt de psalm, zijn als de berg Sion, die niet wankelt, maar blijft in eeuwigheid! Dat is een wonderlijke uitspraak. We kennen wel beeldspraak uit de Bijbel waar de Here vergeleken wordt met een rots of een berg. “Een vaste burcht is onze God” en “wees mij een rots om in te wonen” en zo. Vastheid bij God. Maar wat staat er hier? Wie op de Here vertrouwen, zijn als de berg Sion. Wie op de Here vertrouwen – ik hoop dat dat geldt voor u en mij. En dan zegt de psalm: ú staat zo vast als een berg! Dat is nog al wat. Wie wel eens in Israël is geweest kent de Sionsberg. De berg waarop Jeruzalem vanouds gebouwd is. Niet zo’n geweldige berg als de bergen in de Alpen, maar toch: stevig genoeg. Zeker in die tijd, toen er nog geen tunnels werden geboord. Meet geen houweel krijg je deze berg omver! Bovendien was de berg Sion een symbool. De centrale berg voor het geloof van Israël. Hoog en groot, in woorden en liederen. De berg Sion, die niet wankelt, maar voor altijd blijft! De berg van God. En nu zegt de psalm: wie op de Here vertrouwt, is als deze berg. Onwankelbaar, stevig, blijvend! En ik kan me voorstellen dat dat vragen oproept. Zo onwankelbaar bent u toch niet? Wie ben ik nu helemaal? We hebben soms moeite genoeg om overeind te blijven! Kan een gelovige niet overspannen raken, of moedeloos, of gaan twijfelen? Ben je opgewassen tegen elke mogelijke ellende? Dit gaat toch wel ver!

[niet uit jezelf maar uit God]
En toch zegt de psalm dit! Maar… we moeten wel verder lezen. Want het beeld gaat door: rondom Jeruzalem zijn bergen. Zo is de Here rondom zijn volk, voor altijd.
Soms heb je bergen die eenzaam oprijzen, bijvoorbeeld de berg Fuji in Japan. Je ziet hem van verre en raakt onder de indruk. Maar zó is het niet met wie gelooft! Rondom Jeruzalem zijn bergen, die hoger zijn. Als een soort van beschermende ring. En dáárom is de Sionsberg zo’n veilige plek. En zo is het in het geloof. Dan ben je een berg in een bergketen. En nog niet eens de hoogste top. Wie gelooft is niet onwankelbaar is zichzelf. Die staat niet vast als een huis, laat staan als een berg. Maar de Hére is rondom zijn volk, en dáárom sta je sterk! Hij is onwankelbaar, en daarom staat wie bij Hem hoort ook vast. Dat gelooft de psalmdichter vast! Dat heeft hij misschien wel zelf ervaren. En daar zingt hij van.

[vertrouwen als het fundament]
Hoe kan hij dit zeggen? De psalmdichter weet van de Here, die alles bestuurt en in zijn hand houdt. En dat mag ik u ook verkondigen, dat mag u geloven vanavond: de Here regeert! Wat er ook gebeurt, Hij houdt het in de hand. De kleine dingen van uw of mijn leven, maar ook de grote in het wereldgebeuren. Hij bestuurt alles! Dat is het stabiele fundament om op te rusten in een onrustige en wankelende wereld: Gods macht en trouw. Daar kun je op bouwen.
In vers 3 gaat het over het land, over Israël. Het beloofde land werd destijds overheerst door vreemde volken. Maar tóch blijft de dichter geloven. “De scepter van de goddeloosheid zal niet voorgoed rusten op het land”. Ze keken verder. Zoals een psalm zingt “is Israël in nood? Er zal verlossing komen, zijn goedheid is zeer groot”. Nog niet zien, maar wel geloven. Dat is het geheim. Daarom staat de dichter stevig, laat hij de moed niet zakken in zijn bezette land. Wat de Here is er ook nog!
Vertrouwen spreekt ook uit de slotwoorden: de slechte mensen zal de Here laten vergaan. Het zal in de wereld niet altijd blijven zoals het nu is! Onrecht blijft niet heersen. De Here zal de dingen rechtzetten. Want dat heeft Hij immers beloofd? Zijn rijk zal komen! En ook dat gelooft de dichter vast. Al ziet hij er nog weinig van. Maar God belooft het, en dan is het waar!
Vertrouwen, dáár gaat het om. In de psalm en in het leven van het geloof. Vertrouwen op de Here, op wie Hij is en wat Hij belooft. Vertrouwen voor de wereld, voor je land, en daarom ook voor jezelf. Dat, ook al zijn er dingen moeilijk, ook al willen stormen je laten wankelen, het tóch waar is wat Hij toezegt: Ik zal u niet begeven, ik zal u niet verlaten!

[daarom: vast!]
Dan sta je vast. Als je op Hem vertrouwt op zijn woord. Hoe vast? Vast als een berg met hoge bergen erom heen! Dat is niet te hoog gegrepen, dat is werkelijk waar. Want geloven is niet alleen ‘vluchten tot God’ of ‘een sprong in het onbekende’ – dat ook wel, zeker gáán geloven, het begin. Maar geloven is ook vaste grond onder de voeten hebben. Stabiliteit in je leven. Als je baan op de tocht staan, toch weten: er is er één die voor me zorgt! Als ziekte je treft, tóch vertrouwen: de Here laat me niet los. Als alles lijkt te trillen, dan toch die vaste basis: ik ben een kind van God, door Jezus Christus. Dat ben ik, en dat blijf ik!
Er kan heel wat uitgaan van een leven dat zo is. Stabiel, als een berg. Daar kunnen anderen verwonderd of jaloers op worden. Waarom raakt die jongen niet in paniek? Wat maakt deze vrouw zo rustig? Juist als een ander voelt dat de grond onder hem wegzinkt, en dan ziet dat er mensen zijn die blijkbaar een geheime bron van basisrust hebben. Dan kan daar een groot getuigenis van uitgaan. Als blijkt dat het waar is “wie op de Here vertrouwen, zijn als de berg Sion, die niet wankelt maar eeuwig vast blijft staan”.
Kent u daar iets van? Zou het willen hebben, of er meer van willen hebben? De psalm wijst het geheim aan. De Here, de God van Israël, Hij is een vaste rots. Hij doet wat Hij belooft! Hij is trouw en goed. En daarom, wie op Hem vertrouwt, staat óók als een rots. Als een berg. Omdat Hij vaststaat, staan wij ook vast. Vertrouw dan op Hem!

Amen