Uit de Bijbel is gelezen: Markus 16:1-8

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: liever het bekende?]
Lara ging voor het eerst naar de middelbare school. De vakantie was voorbij, de eerste schooldag brak aan. Op tijd op, brood smeren, tas pakken en op de fiets. Een stuk verder dan naar de vorige school! Gelukkig kon ze met een vriendin meefietsen. Ze kletsten over van alles, zoals ze altijd deden. Maar deze eerste dag, op weg naar de nieuwe school, praatten ze misschien nog wel drukker dan anders. Een beetje té vrolijk. Lara voelde iets raars in haar buik, maar ze wilde er niet op letten. De vriendin had die nacht slecht geslapen, maar dat vertelde ze natuurlijk niet. Kom op, gewoon doen! Het zal allemaal best meevallen! Maar intussen… Naar een nieuwe klas, onbekende klasgenoten. Zo’n groot gebouw, waar je haast kon verdwalen. Gespannen speelde Lara met haar ritssluiting.
Misschien herinnert u of jij je ook nog wel die dag, dat je voor het eerst naar een andere school ging. Of een ander moment dat je aan iets nieuws moest beginnen en daarom vol spanning zat. Eerste werkdag, of wat dan ook. Ik herinner me nog best het moment dat ik voor het eerst catechese moest geven toen ik nog student was. Zou het goed gaan? Zou ik orde kunnen houden? Op weg naar de eerste les kwam ik terecht in een file achter een kettingbotsing. Compleet vast stond het, en mijn zenuwen werden er niet kalmer op… Uiteindelijk heb ik die eerste les nooit hoeven geven, zoveel te laat kwam ik.
Nieuwe dingen, ze zijn spannend. Ze geven onzekerheid. over het algemeen houden we niet zo erg van het onbekende. Wat nieuw is en onbekend, dat is eng. Oud en vertrouwd, dat ligt de meeste mensen beter. De een houdt van de nieuwe gadgets en de ander totaal niet, maar toch… Op de dag dat je hoort van een komende reorganisatie op je werk, zorgt het bij beiden voor stress. Wat staat je te wachten? Nú weet je tenminste wat je hebt. In je baan, op school, op je koor. Als je moet veranderen – je functie opgeheven, je lagere-schooljaren voorbij, je koor gefuseerd – wat krijg je dan? Al is het nu ook niet alles, dit is tenminste bekend…

[de vrouwen en hun schrik vóór de boodschap]
Maar laten we snel naar het Bijbelgedeelte gaan! We treffen daar drie vrouwen die op weg zijn naar Jezus’ graf. Het is nog heel vroeg, de zon komt net op. Je hoort ze tegen elkaar fluisteren: de steen! Wie zal straks de steen wegrollen bij het graf? Ze zijn namelijk gekomen om Jezus’ lichaam te balsemen. Maar het graf is afgesloten met een steen, en die is heel groot en zwaar. Kunnen ze die wel verplaatsen?
Ze komen bij het graf, en wat is dat? Kijk – de steen is al weggerold! Een hele zorg minder, zou je misschien denken. Maar nee, want waarom zou iemand een graf openen? Wat is er aan de hand? En dan zien ze ook nog een jongeman in een wit gewaad zitten, in het graf. De drie vrouwen zijn ontdaan – geschrokken, onzeker, bang. Wat is dit?
Waar zijn deze vrouwen bang voor? Vrezen ze dat er iets erg gebeurd is? Het ergste dat ze zich kunnen voorstellen is echter al gebeurd, drie dagen geleden. Jezus, hun leraar en vriend, is vermoord, dood. Wat kan erger zijn dan dat? Nee, hun ontdaanheid heeft een andere reden: ze komen in onzekerheid. Ze dáchten dat ze wisten hoe het zat, hoe droevig ook. Jezus dood, het graf dicht. Maar nu ligt alles weer open, letterlijk en figuurlijk. En dat brengt ze van hun à propos. Immers, wat nieuw en onbekend is, is eng. Wat zullen ze nu voor hun kiezen krijgen?

[reden voor de angst: onzekerheid]
Waarom zijn we eigenlijk vaak bang voor het onbekende? Is het niet omdat we bang zijn voor iets ergs, iets bedreigends? Angst dat je in de nieuwe klas niet geaccepteerd wordt, angst dat je niet aan de verwachtingen voldoet en na je proeftijd eruit vliegt. Angst bij de drie vrouwen dat er iets ergs is gebeurd met Jezus’ lichaam. Dat ze weer een klap zullen krijgen.
De wereld voelt vaak dreigend. Dan trek je je liever terug in het bekende. Maar vaak kan dat niet. Gespannen wacht je af of het meevalt…

[de boodschap]
Ook de vrouwen moeten dóór, met al hun onzekerheid. Ze gaan het graf in, dat kon bij een Joods rotsgraf. Ze treffen die witte jongeman, en hij heeft meteen een boodschap voor hen. De boodschap die wij op deze Paasdag ook mogen horen. Jezus leeft! Jezus is niet dood, niet dood meer! Ja, hij lag hier begraven, maar nu niet meer. Hij is opgewekt – levend gemaakt door God zijn Vader. Kijk maar, zegt de jongeman, hier is de plek waar ze hem gelegd hadden.
Wat een ongelooflijke boodschap! Jezus leeft. Jezus, van wie ze zoveel hielden. Hij is niet voorgoed weg blijkbaar, maar Hij is er nog – of weer, of hoe dan ook. Ze hoeven Hem niet meer te missen! De jongeman zegt het zelf: in Galilea zullen jullie Hem zien.
Wat is dit ook een geweldige boodschap voor ons vandaag. Jezus leeft! Hij die aan het kruis gestorven is, onze Heer, Hij is opgewekt! Wat zit dáár veel in. Dan heeft de dood geen macht over Hem gehad. Dan is de dood niet oppermachtig blijkbaar! Wat opent dat nieuwe perspectieven. Dan is het offer van Jezus’ leven door God aanvaard – alle schuld en zonde worden vergeven, dankzij Hem, aan wie maar wil. Dan kan ik en dan kan u en jij een nieuw leven hebben, een leven met God, een leven waar zelfs de dood geen einde aan kan maken. Ongelooflijk!
Geen wonder dat Pasen hét grote feest is van het christelijk geloof. Dit maakt alles anders! Jezus’ dood geen droevig einde, het geloof in Hem geen vergissing… Alles is anders dan de vrouwen dachten!

[hun reactie ná de boodschap]
Dan zullen Maria en Maria en Salome wel blij zijn zeker, nu ze dit horen? Dat zou je zeggen, ja! Maar dat loopt toch even anders. Markus eindigt zijn beschrijving als volgt “ zij gingen haastig naar buiten en vluchtten bij het graf vandaan, want beving en ontsteltenis had hen aangegrepen; en zij zeiden tegen niemand iets, want zij waren bevreesd”. Wat is hun eerste reactie? Angst en onzekerheid!
Hoe komt dat? Twijfelen ze misschien of Jezus wel echt is opgestaan? Dat is misschien iets waar u wel eens aan twijfelt, als hedendaags mens. Dat kán toch niet, dat een dode weer levend wordt? Dit is niet het moment om er diep op in te gaan, maar zulke twijfel is niet nodig. Jezus ís levend geworden, ook al kan zoiets niet. Waar denkt u dat anders het christelijk geloof vandaan komt? Waarom is dat niet uitgegaan als een nachtkaars na de dood van hun leider? Maar nee, het groeide stormachtig! Trouwens, als Markus de opstanding verzonnen had, dan had hij wel iets anders geschreven. Vrouwen als enige getuigen… in de cultuur van toen stelde hun woord niet veel voor.
Twijfelen de vrouwen ook of het wel waar is? Daar lijkt het niet op. Als je een engel ziet – want dat is die stralende jongeman – en een leeg graf, dan denk je wel iets anders. Bovendien, de engel had hen herinnerd aan iets dat Jezus al had gezegd: ik ga jullie voor naar Galilea. Tóen hadden ze het niet kunnen plaatsen, nu wel!
Nee, het is geen twijfel die deze vrouwen laat schrikken. Ze zijn overweldigd, juist doordat ze niet twijfelen of het waar is. Ze geloven het, en ze beseffen wat dat betekent. Pasen maakt alles anders, ik zei het net al – en juist dáár worden ze bang van. Hun zekerheden vallen weg. Het leek droevig maar helder: Jezus dood, oude leven weer oppakken. Maar nu? Hoe gaat de toekomst er nu uitzien? Ze moeten dus naar Galilea gaan, daar zullen ze Jezus ontmoeten, en dan…? Heel hun leven staat op losse schroeven. Dáárom zijn ze ontsteld, daarom worden ze bang. Immers, wat nieuw en onbekend is, dat is eng!

[Jezus volgen is spannend!]
Jezus leeft! Hij riep de vrouwen om naar Galilea te gaan. Hij roept ook ons, u en jou en mij, om Hem te volgen. Durf je die oproep te volgen? Het brengt je in onbekend terrein. Niet verstandig leven volgens lessen vaneen wijze leraar – dat zou nog wel gaan. Maar je vertrouwen stellen op iemand die dood geweest is en leeft, iemand die je niet ziet maar toch moet vertrouwen. Iemand ie je leven misschien wel op zijn kop zet. Durf je dat?
Vergelijk het met iemand die een vaste baan heeft. Zekerheid, helderheid, maar weinig uitdaging. Zou je je baan durven opgeven en ZZP-er worden? Dat is eng, dat is onzeker! Maar misschien kom je er wel veel verder mee, misschien geeft dit je veel meer uitdaging en vervulling van gewoon in het bekende blijven hangen! Zó is het nu ook met Jezus. Hij leeft, en Hij roept: durf de uitdaging aan te gaan. En trouwens, zegt Hij erbij, die zaak waar je nu bij zit, die stort straks toch in. Kom maar met mij mee!

Is dat christen-zijn, vraagt u zich af? Dat was toch juist een heel braaf en zeker en burgerlijk leven? Al te vaak heeft de kerk dat ervan gemaakt, inderdaad. De opstandingskracht getemd, en soms – ik durf het haast niet te zeggen – had Jezus wat ons betreft daar wel kunnen blijven liggen. Vergeving van zonden door zijn dood, een plek in de hemel, mooi. Maar een nieuw leven beginnen? Dat is eng! Dat is onbekend. Waar kom je dan? Dan zul je dingen anders moeten gaan doen, ideeën opgeven. Daar heb je helemaal geen zin in. Waar eindigt dat?
Geloven in Jezus, de levende Heer, is een grote sprong van vertrouwen. Durft u de sprong aan? Durft u úit een wereldbeeld te stappen waar dood dood is, naar een wereld waar doden leven? Durft u de controle uit handen te geven aan de opgestane Heer? Weet u, mensen zijn soms stom. Een vrijgelaten gevangene verlangt terug naar zijn cel. Daar was alles duidelijk, het leven overzichtelijk. Maar zou je nu uit ángst de vrijheid laten schieten? Dat zou zonde zijn! Of zou je maar op de lagere school blijven, omdat het spannend is om naar de middelbare te gaan?

[Jezus volgen geeft de diepste zekerheid]
Laat angst je niet weerhouden. Want weet u wat het mooie is van Jezus volgen? Het is stap uit het vertrouwde, maar… tegelijk kríjg je vertrouwen waardoor je het kunt doen. Ángst, die weerhoudt je immers.Bangheid dat iets nieuws helemaal fout zal aflopen. En dát, dát neemt Jezus nu net weg met Pasen. Hij is opgestaan! En dat betekent: ook als het fout gaat, komt het toch goed. Je ziet het bij Hem. Vermoord – en kijk, Hij leeft toch! Sterker nog, Hij gaat met je mee, bij elke spannende stap die je moet zetten. In het geloof, maar ook gewoon in het dagelijks leven. Het kómt goed, want Hij is erbij en Hij laat je nooit vallen. Ook als je in problemen komt, ook als je fout zit. Hij geeft je de moed om over jezelf heen te stappen. Ja, al wordt het leven nóg zo moeilijk, één angst hoef je niet meer te hebben: de angst dat alles fout zal aflopen. Nooit! Want Jezus leeft, en Hij gaat vóór. Als je Hem maar volgt, dan ga je veilig.
Dat geldt in het leven, maar dat geldt ook daarna. Pasen – opstanding. De dood ís niet het einde. Jezus neemt ieder die in Hem gelooft mee, door de dood heen. Je leven is veilig bij God, altijd! Waar zou je dan nog bang voor zijn? Wat zou je weerhouden om Jezus’ roep te volgen?
Het Bijbelgedeelte dat we lazen eindigt abrupt, bij die woorden “want ze waren bevreesd”. Waarschijnlijk is er een stuk tekst van Markus kwijt. Hoe zou het verder zijn gegaan? Zijn de drie vrouwen over hun vrees heen gekomen? Durven ze dit nieuwe in hun leven toe te laten? Een open einde is het. Wij moeten zelf het slot schrijven. Wat is de passende reactie, als Jezus dus leeft, als alles anders is en nieuw? Terugtrekken maar op het vertrouwde? Of je mee laten nemen?

Lara kwam thuis na haar eerste schooldag. Het was alles meegevallen. Haar moeder bekeek haar zo eens. Ze dacht: wat is ze veranderd! Het lijkt wel of ze in één dag een stuk groter is geworden.

Amen.