Ze hebben het wel eens over ‘als Pasen en Pinksteren op één dag vallen’. Ofwel: nooit, dat kan niet. Maar toen ik met de paasdagen hier in de buurt rondreed, kreeg ik een moment de indruk dat Pasen en Kerst op één dag vielen. Ik zag namelijk iets, met Pasen dus, dat mijn gedachten direct naar de Kerst voerde. Het zal wel een beroepsafwijking zijn…
Wat zag ik dan? Wel, onderweg over de Madesteinweg zag ik verschillende bomen die bij de grond waren afgezaagd. Meer boomstronken dan bomen dus eigenlijk. Maar nu zo mooi: uit die boomstronken groeiden allemaal nieuwe uitlopers, er kwamen takken omhoog. Het leven is er niet zomaar onder te krijgen! Direct moest ik denken aan woorden van de profeet Jesaja ‘er zal een twijg voortkomen uit de afgehakte stronk van Jesse’ – woorden die gewoonlijk klinken in de tijd net voor Kerst. Een belofte in de vorm van een beeld: als alle hoop vervlogen lijkt, zal er tóch een nieuw begin zijn. Dat nieuwe begin is dan het kindje Jezus dat geboren wordt met Kerst.
Echter, past dit beeld ook niet prachtig bij Pasen? De weg van de mensheid lijkt dood te lopen: mensen gaan voor zichzelf, gebruiken geweld, onderdrukken onschuldigen… In de kruisiging van Jezus werd het allemaal onthullend zichtbaar, en anders wel in het wereldnieuws. Is er dan nog een toekomst? Of is de mensheid een afgehakte boomstronk waar het niets meer mee wordt? Maar dan is daar het antwoord van Pasen. Na Jezus’ kruisiging kwam zijn opstanding. De boomstronk loopt uit! Pasen zegt ons: er is een leven dat sterker is dan de dood! Liefde overwint uiteindelijk de haat. Er is hoop, want Jezus leeft! Hij als eerste ‘uitloper’, toont dat er toekomst is bij God vandaan.
Wat zijn die boomstronken langs de Madesteinweg dan mooi! Tekens zijn ze, om nooit op te geven, maar verwachting te blijven hebben. Jezus leeft, en deelt leven uit. Geloof dat maar!