Tekst: Johannes 20:20

Gemeente van Jezus Christus,

[trouble in txt]
het is Paasavond! Wij zitten hier vrolijk en vreugdevol bij elkaar en zingen liederen, maar Jezus’ leerlingen zaten er heel anders bij op Paasavond. Ze waren samengekomen, dat wel, maar ze zongen niet. Ze hadden de deuren stevig dichtgedaan, en de grendel ervoor geschoven. Ze zijn bang! Jezus, hun leraar en leider, is immers gedood! Dat betekent dat ook zij gevaar lopen. Aanhangers van een opstandeling, zo zouden ze beschouwd kunnen worden. Nu hun leider weg is, zouden ze vast hen als volgende willen pakken! Angst had hen in de greep, en zó zaten ze bij elkaar.
Hebben ze dan geen vertrouwen, in God, en in Jezus? Nee, dat is het hem juist. Ze zijn verward. Jezus is begraven, maar zijn graf is leeg. Petrus en Johannes hebben zelf gezien vanmorgen. Johannes zei dat Jezus weer moest zijn opgestaan, en Maria zei zelfs dat ze Hem gezien. Maar zij? Het enige wat ze hadden was herinnering aan vroeger, en onzekerheid in het heden. Zó zitten ze bij elkaar op Paasavond. Bang, onzeker, afgesloten van de buitenwereld.

[trouble in world]
Wij zitten hier samen en zingen luid. Maar het zou kunnen dat deze of gene zich toch van binnen niet zo paarsachtig voelt, niet alleen maar halleluja! Misschien bent u ook wel bang voor het een of ander. Bang voor jezelf, je gezondheid, of je relatie die niet loopt. Misschien heb je angst voor de toekomst, om wat voor reden dan ook. Het zou kunnen dat je negatieve ervaringen hebt gehad met mensen, en dat je daarom wantrouwend bent en de deur dichthoudt, letterlijk of figuurlijk. Het leven kán soms bedreigend zijn! Wij kennen elkaar vaak zo slecht. Misschien zit uw buurman wel mee te zingen terwijl zijn hart vol onrust of angst is.
En om nu te zeggen dat je altijd zoveel steun vindt bij God? Dat is niet altijd zo eenvoudig. Misschien bent u wel in verwarring over de wegen die Hij gaat, net als de leerlingen dat waren. Ze zeggen dat Hij helpt – maar daar zie je momenteel weinig van. En Jezus die is opgestaan uit de dood… het zal wel zo zijn, maar maar is Hij nu? Niet dat een ander dat allemaal hoeft te weten. Nee, je houdt je deur dicht. Opgesloten in jezelf.

[Jezus en zijn littekens]
De deur dicht, zo zaten ook de leerlingen. Maar dat hoef je met Pasen niet te proberen! Pasen breekt juist ópen wat dicht zit. Inééns is Jezus daar, in hun midden. Hoe het kan? Geen idee, maar Hij is er. Zoals Hij ook nu gesloten harten kan binnenkomen. Hij is dwars door de dichte deur gekomen. Sinds de opstanding is zijn lichaam niet meer zoals vroeger. Hij is niet meer gebonden aan de beperkingen van de materie. Misschien zag Hij er ook niet hetzelfde uit. Stralend is Hij, meer levend dan ooit te voren. Tegen de verschrikte leerlingen zegt Hij: ‘vrede zij u!’
De leerlingen schrikken, ze weifelen. Wie is deze stralende gestalte? Het zal toch niet…? Is het Jezus, of niet? Daarom lezen we ‘nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun zijn handen en zijn zij zien’. Hij identificeert zich, met de littekens die Hij draagt, de littekens van het kruis. Je kunt het vergelijken met de identificatie die soms moet plaatsvinden na een ongeval. Als iemand is verdronken, of omkwam in een ramp, kan hij of zij soms geïdentificeerd worden aan de hand van opvallende littekens op het lichaam. En zó is het ook met Jezus. Er is er maar één die zulke littekens draagt, aan handen en voeten en in zijn zij. Hij is het, Hij leeft!

Maar Jezus toont zijn handen en zijn zij niet alleen om zich te identificeren. Nee, veel dieper! Deze littekens zijn het teken van zijn strijd en overwinning! Het is alsof hier een soldaat staat, getekend door een zware strijd. Littekens op zijn lijf getuigen van in hoeveel oorlogen hij heeft meegevochten, hoeveel hij heeft doorstaan. Daar kun je alleen maar diep respect voor hebben. Denk aan een veteraan die een been moet missen of die in een rolstoel zit. Vooral in Amerika heb je er nogal wat, en ze worden in hoge ere gehouden. Net zó staat Jezus hier, als een getekende soldaat. Maar dat niet alleen, het zijn ook de tekens van zijn overwinning. Iemand met zulke wonden hoort dood in een graf te liggen. Maar Jezus, Hij staat hier, stralend, levend, meer dan ooit! Hij, die verloren leek te hebben, hij staat hier, triomfantelijk!
Wat zijn de leerlingen blij dat ze Hem zien! Omdat ze van Hem houden, maar ook en juist vanwege die littekens. Het zijn de tekens van zijn liefde voor hen. Het zijn de tekens van zijn liefde voor óns! Je zou het kunnen vergelijken met een moeder die haar kind redde uit een brand. Het kind werd in veiligheid gebracht, redelijk ongedeerd en ook de moeder overleefde. Maar ze was wel getekend voor het leven. De brandwonden gaven haar misvormende littekens, ondanks huistransplantaties en de beste zorg. Maar voor het kind, en voor het hele gezin, waren het éretekens. Tekens van de moederliefde die haar het gevaar liet trotseren. Als je zo iemand in het zwembad ziet en je kent het verhaal, zou je dan niet ontroerd raken? Wel, hoeveel te meer als we hier Jezus Zelf zien, die zijn handen en zijn zijde toont. Littekens zijn daar, littekens van liefde. Hij gaf zich voor ons, tot aan de dood op het kruis!

[Grace in txt and world]
De discipelen kijken – en alles verandert! Hun bangheid gaat over in blijdschap. Ze hebben hun Heer weer! Ze zien de tekens van zijn lijden, van zijn liefde, en hun hart gaat open. Hij is niet dood! Hij is niet weg! Hij is hen niet vergeten. Nee, Hij is bíj hen. Zal Hij die zoveel voor hen over had, ook nu niet voor hen zorgen? Als de vijanden Hém niet kleinkregen, hoeven zij voor hen toch ook niet bang te zijn!
Deze blijdschap mag ook óns in bezit nemen vandaag. Want Jezus leeft, nu net zo goed als toen. Zijn verheerlijkt lichaam draagt nog steeds de tekens van zijn lijden. Kijk toch, wat Hij voor u en voor jou overhad! Zou Hij u dan in de steek laten, wat u ook mag kwellen? Zou Hij ook nu niet zorgen? Hij is sterker dan de dood, dan de angst, dan de dichte deur. Waarom zou je dan zo droevig zitten?

[tegenwerping en verdieping: de Geest]
Maar, zegt iemand, u doet wel heel makkelijk. Die twaalf leerlingen, zij hadden Jezus in hun midden. Maar wij… Hij is weggegaan naar zijn Vader. Hij is niet bij ons!
O ja? Is dat zo? Nee, hij is niet lichamelijk op aarde aanwezig. Maar kijk eens wat Jezus vervolgens zegt. Hij zegt: ontvang de Heilige Geest! Jezus gaat, maar niet zonder een andere trooster achter te laten, zoals Hij beloofd had. Met zijn Geest is Hij wél bij u! Zoals de catechismus zegt: ‘naar zijn Godheid, genade, majesteit en Geest wijkt Hij nimmermeer van ons’. Hij kan nog steeds door dichte deuren komen, in gesloten harten vol wantrouwen of woede, vol angst of aarzeling! Hij is nog steeds dezelfde. Met dezelfde littekens, en met dezelfde liefde.

[slot]
En daarom: ‘de discipelen dan verblijdden zich’. Dat is Pasen in één woord: vreugde! Laat je maar gewoon meenemen in deze vreugde. De vreugde omdat Jezus niet weg is. Omdat Hij leeft, en er is, en omdat Hij overwon. Kijk naar zijn littekens. Zing maar mee. Opdat ook uw vreugde volkomen wordt!

Amen