Gemeente van Jezus Christus,

[intro: druk, druk druk]
‘Hoe gaat het je?’ ‘O, goed, wel een beetje druk met van alles’. ‘Hoe is het op je werk?’ ‘Nou, druk, druk, druk hoor. Gelukkig komt straks die nieuwe collega er bij’. Heel herkenbaar denk ik, zulke gesprekjes. Je vraagt hoe het met iemand gaat en al heel snel valt het woord ‘druk’. Bijna iedereen lijkt veel te doen te hebben – nee, bijna iedereen hééft veel te doen. Het is gewoon zo in onze maatschappij: nietsdoen wordt niet gewaardeerd, en dat doen we dan ook niet. Allerlei taken en afspraken stapelen zich al snel op. School, sport, scouting, bijles, huiswerk, catechese – als je op de middelbare school zit begint de drukte al. Als je gaat werken wordt het niet minder, en als je een gezin hebt al helemaal. Allebei werken meestal, en daar omheen de kinderen, naar school, naar sportclub, ouderavond, je oude ouders, sport voor jezelf, en dan komt de kerk nog vragen of je dit of dat wilt doen… Zelfs voor een avondje met je vrienden moet een datum geprikt worden. Druk, druk, druk. Ook wie met pensioen is, schijnt ervan te kunnen meepraten.
Het logische gevolg: we zoeken bijna allemaal naar meer rust. Even niets hoeven, even uit de rat race. Rust… Maar waar vind je die? In een weekendje weg? Of zit echte rust van binnen? Maar hoe kom je daar aan? Heeft God er iets mee te maken? Is deze kerkdienst misschien een rustpunt in de week? Of is het alleen wéér een activiteit op de agenda?

[vermoeid en belast toen]
Midden in onze maatschappij vol drukte mogen we vanmorgen hier in de kerk woorden van Jezus horen. Woorden die een vermoeid mens wel als muziek in de oren moeten klinken. Hij roept: “kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven, werkelijk rust”. Dat klinkt goed! Laten we eens nauwkeuriger luisteren.
Op dit punt in het evangelieverhaal beginnen de reacties op Jezus uiteen te lopen. Sommige mensen geloven in Hem, vooral de gewone mensen, maar anderen wijzen hem af, vooraf de leiders en mensen met status. Toch roept nog een keer, naar ieder die het horen wil: “kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan!” Letterlijk staat er: állen, die vermoeid en belast zijn. Iedereen is welkom bij de Heer, en toch zullen vooral sommige mensen komen. Wie waren er vermoeid en onder lasten gebukt? Toch allereerst wel het eenvoudige volk. Met hard werken kwamen ze maar net rond. Voor hen waren de belastingen van de Romeinen een zware last. Ze hoopten maar dat ze niet ziek werden, want een dokter was niet te betalen voor hen. Zwoegen en slaven op je akkertje of als arbeider bij een ander. Zij hadden zelden rust. Wat zullen Jezus’ woorden hen goed in de oren hebben geklonken. in En er zat nog iets bij. Er waren vele religieuze regels en regeltjes die de Farizeeën oplegden, een juk – daarover vanavond meer. Mensen kregen het idee dat ze tekortschoten tegenover God omdat ze de wet niet zo nauwgezet hielden als die Farizeeën. Maar nu spreekt Jezus hen aan: mensen, lukt het je maar niet om zo vroom te worden als de Farizeeën? Word je er doodmoe van? Kom dan bij mij! Ik heb een lichter juk – daarover vanavond meer.

[vermoeid en belast nu]
Nu denk ik niet dat er vandaag veel mensen in de kerk zijn die gebukt gaan onder het juk van de Farizeeën. Maar wat zoeken mensen tegenwoordig ook niet naar rust. Jullie die vermoeid en belast zijn – zijn dat er niet velen?
Prestatiedruk is er genoeg, juist vandaag de dag. Jezelf moeten bewijzen voor anderen. Geleefd worden door je werk en andere verplichtingen. Hard werken, en veel. Belast worden. Telkens wéér iets dat op jouw schouders neerkomt, tot het je teveel wordt, bijna of helemaal. Burn-outs, hoe vaak hoor je er niet van. Onze maatschappij is een veeleisende maatschappij. Er is voortdurende stress. Doe je het goed genoeg? En wat als je faalt? En wat als je niet meer kunt? Wat ben je dan nog waard? Word je dan afgeschreven? Vermoeid en belast – dat worden er velen. En echt niet alleen de losers. Ook mensen die het voor het oog zo goed voor elkaar hebben. Waar vind je nu echte rust, vrede, acceptatie?

[Jezus’ roep]
Waar vind je het? Bij Hem die roept: “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven”. En in de volgende zin nog een keer: Dan zullen jullie werkelijk rust vinden – letterlijk staat er: rust voor je ziel, voor je diepste wezen, echt, diepe rust. Heb jij dat misschien nodig, of u?
Maar hoe krijg je die rust dan? Door naar Hem te komen, zegt Jezus. Destijds kon dat letterlijk, Hij was op een concrete plek ergens in Israël. Maar ook toen betekende komen tot Jezus meer. Het betekende: komen en luisteren naar wat Hij zei, dat aannemen en daarnaar leven. Het is geloven in zijn macht, geloven wie Hij is – de redder, de rustgever.
Tegenwoordig is het niet anders. Naar Jezus toe komen is allereerst: luisteren – zijn woorden klinken nog vanuit de Bijbel. Het is: daarnaar willen leven, en bovenal: geloven in wie Hij is. Komen naar Hem, in geloof. Dát is de manier om de rust te ontvangen waar Jezus het over heeft.

Voor wie is die oproep, om te komen? Voor iedereen eigenlijk. Voor állen die vermoeid zijn, voor iedereen die onder lasten gebukt gaan. Jij misschien, of u? Het maakt niet uit wat voor last of moeite je ervaart. Je bent welkom bij de Heer, wie je ook bent! Vermoeid door zorgen, belast door verdriet… Kom, geloof in Hem!
Vandaag mogen we Jezus’ oproep nog op een speciale manier horen. “Kom naar Mij, allen die vermoeid en belast bent, en ik zal u rust geven”. In de anglicaanse kerk, de kerk van Engeland, worden deze woorden altijd aangehaald bij het Avondmaal. Kom! Kom vandaag, aan de tafel van Jezus. Dan mag je rust vinden, hoe onrustig je ook bent. Kom! Ontmoet Jezus, de gastheer, en ervaar de vrede die Hij geeft.

[de rust die Hij geeft]
De rust die Jezus geeft, hij is beter te ervaren dan uitgebreid te beschrijven. Maar het Heilig Avondmaal toont er iets van en brengt het heel dichtbij.
Rust, vrede, is er te vinden. Allereerst vrede met God. Niet gebukt gaan onder een juk van ‘doe ik het wel goed genoeg in Gods ogen?’ maar weten dat je aanvaard bent door de Vader. Het komt allemaal van één kant, de kant van God. Alleen Gods welbehagen telt, zijn liefde die niet te verdienen is. Dat is het wonder, dat we aan de tafel verbaasd mogen inleven. God houdt van u, van jou! Zómaar, omdat Hij dat zo wil. Kom, zegt Hij, neem hier even rust in een wervelende wereld.
“Ik zal u rust geven” – Jézus zegt het. We mogen zitten, brood en wijn ontvangen, en bedenken wat dat betekent: Hij gaf zijn lichaam en bloed voor mij, zodat ik bij God welkom ben. Rusten mag je in zijn liefde. Hier is het goed. Wat kan er niet veel zijn wat een mens onrustig maakt, of vermoeid! Maar Jezus zegt: kom maar, wie je ook bent, en ervaar mijn vrede. Eet met mij, wees mijn geliefde gast. Ontvang wat ik je geef.
Ja, maar, mijn verkeerde kanten dan? Mijn fouten, mijn ongeloof? Het kan me soms drukken… Maar Jezus zegt: kom maar, vermoeide en belaste, ik geef je rust! Ook onze zonden, onze halfheid, onze twijfel en ongeloof beletten Jezus niet. Immers, Hij gaf zijn leven tot verzoening. Hij droeg alles allang weg wat er niet deugt in uw bestaan. Want Hij houdt van u! Zo veel, dat Hij zijn leven offerde. En nu is het goed. Hij roept, u en jou en mij: kom tot mij, allen die.. Ja, állen. Wie dan ook. Niemand is buitengesloten, alleen wie zichzelf buitensluit. Kom, zit aan mijn tafel. Kom tot rust. Vind vrede met God en met jezelf, door Mij.
‘Ik zal u rust geven’ – in de grondtaal is dat meervoud ik zal júllie rust geven, samen. Niet voor niets is het Heilig Avondmaal iets wat we met elkaar vieren. Samen mogen we de rust vinden die zo nodig is, samen een zijn in Hem, en samen de voeding ontvangen om als gemeente verder te gaan. Het is alles te vinden aan de tafel van de Heer. Hier is Jezus zelf de gastheer. Welkom, zegt hij!

[slot]
Bent u ook zo druk druk druk? Vermoeid en onder lasten gebukt misschien? Heb je geen rust van binnen, geen vrede met jezelf, met anderen, met God? Is je hart en je hoofd vol onrust? Luister dan naar Jezus’ roep: “kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, kom! Dan zal ik jullie rust geven!” Kom, in geloof. Kom, in gehoorzaamheid. Kom naar Hem, aan zijn tafel. Kom tot rust, bij Hem alleen.

Amen