Categorie Archief: Leerdiensten

De grote Waaromvraag

28 donderdag mei 2015

Posted by in Catechismus, HC zo 10, Leerdiensten

≈ Reacties uitgeschakeld voor De grote Waaromvraag

Tags

, ,

Preek n.a.v. Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus.

Schriftlezingen: Psalm 10: “Waarom, HEERE, bent u zo ver; waarom verbergt U zich in tijden van nood?” en Romeinen 8:28-39 “Alles werkt mede ten goede… niets kan ons scheiden van Gods liefde”

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]

Vanavond gaan we het hebben over die grote vraag: “waarom”? Waarom gebeurt er zoveel ellendigs in de wereld? Of dichterbij: waarom treft mij deze ziekte? Waarom ís er eigenlijk ziekte en ellende? Een vraag die ons allemaal aangaat!
Sommigen van u zitten er misschien erg mee in hun eigen leven. Al die moeilijke dingen die u overkomen. Waarom? Lichamelijke ziekte of psychisch lijden. Faillisement of verlies van een kind. Ach, en vul maar aan. Waarom gebeuren zulke dingen? En als u zichzelf christen noemt, komt er nog iets bij. De zaken zelf zijn al erg genoeg, maar hoe zit het dan met God? Waarom helpt Hij u niet?
Andere mensen hebben het zelf goed, maar zitten heel erg met de akelige dingen waar onze wereld vol van is. Ik hoef slechts de wreedheden van IS te noemen, steeds weer in het nieuws. De honger in arme landen. Een tsunami die duizenden levens wegveegt. De gaskamers in de tweede wereldoorlog. En vul maar aan. Je zou er moedeloos van worden! In wat voor wereld leven we? Lees verder →

Preek ‘de Zoon en de zonen’

06 woensdag mei 2015

Posted by in Catechismus, HC zo 13, Leerdiensten

≈ Een reactie plaatsen

Tags

,

N.a.v vraag 33 uit de Heidelbergse Catechismus

Schriftlezingen:

Johannes 1:1-18: Jezus de eniggeboren Zoon
Romeinen 8:12-17, 28-30: Jezus de Eerstgeborene onder vele broeders

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
ergens in ons land waren een man en een vrouw getrouwd. Maar ze kregen geen kinderen. Dat maakte hen droevig, want ze hadden wel graag een kind gehad. Na verloop van tijd begonnen ze daarom te denken over adoptie. Zoiets kost heel wat tijd en werk, maar na verloop van tijd konden ze een kindje adopteren. Een lief klein meisje uit China. Een paar jaar later adopteerden ze zelfs nóg een kind, eveneens uit China, nu een jongetje. Erg blij waren ze met hun gezinnetje, en het voelde echt als ‘hun’ kinderen. En trouwens, dat zíjn het ook. Op het gemeentehuis ingeschreven als hún kinderen, met alle rechten en plichten die daarbij horen. En deze kinderen hielden van hun vader en moeder. Dat ze er wat anders uitzagen, deed er echt niet toe!
Toen, weer een paar jaar later, kwam er een verrassing. Lees verder →