Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
eens, in 1986, werd er een Elfstedentocht gehouden. De beroemde schaatstocht van 200 kilometer lang langs de elf Friese steden – je moet momenteel 22 jaar oud zijn om er één te hebben meegemaakt. In 1986 was het ijs dik genoeg, en duizenden mensen gingen van start, voor de winst of voor de sport. Onder de schaatsers was ook een 18-jarige jongen, een zekere W.A. van Buren. Hij viel niet op, hij schaatste niet bijzonder snel, gewoon één van de vele amateurs die de tocht volbrachten. En toch… en toch was er iets bijzonders met deze jongen. Er schaatste een rechercheur in burger achter hem, en op het laatst vóór hem om wind te vangen. En af en toe, vooral op het laatste stuk, ging het publiek extra hard juichen als hij langskwam. Hoe kwam dat? Wat was er aan de hand? Er waren mensen die hem herkenden! W.A. van Buren was namelijk niemand anders dan prins Willem-Alexander, tegenwoordig koning Willem-Alexander. Eén iemand zag het, toen een ander, later kwam het op de radio: Hij schaatst daar! Het herkennen van die ene schaatser als de kroonprins, zorgde ervoor dat de mensen anders gingen kijken!
Iemand herkennen voor wie hij werkelijk is. Daar gaat het ook over in de Bijbelgedeeltes die we lazen. De volgelingen van Jezus juichen voor hem, als hij aan komt rijden op een ezeltje. Ze leggen hun mantels op de grond als rode loper. En waarom? Omdat ze ineens zien wie Hij werkelijk is! Ze herkennen hem, en meer nog: ze erkennen hem!
Dat is nu precies waar het om gaat, nu er hier vanmorgen 4 mensen hun geloof zullen belijden. Belijdenis doen, wat is dat? Wel, heel eenvoudig dit: Lees verder →