Overdenking voor de Lofprijzingsdienst in de Pelgrimvaderskerk, R’dam Delfshaven. Bijbelgedeelte: Markus 5:1-20, nadruk op 18-20.

Beste mensen, broers en zussen in Christus,

[intro: de verandering]
wat is het leven van Legioen anders geworden! “Legioen”, zo noem ik hem maar, de man die door een legioen demonen werd gekweld. Zie hem nu zitten bij Jezus en zijn leerlingen, gekleed en bij zijn volle verstand. Vrij en blij kijkt hij de wereld in, nog wat onwennig tussen deze mensen. Een gelukkig mens. En dán zijn situatie van hiervoor, zoals Markus die beschrijft. Rusteloos zwierf hij door de bergen, met enkel wat vieze vodden om zijn lijf. Bezeten door boze geesten, wisten de dorpsbewoners als ze hem zagen in de verte. Wat kun je ook anders denken? Vers vijf uit dit hoofdstuk is wel een van de meest trieste zinnen uit de Bijbel. “En altijd, dag en nacht, liep hij schreeuwend tussen de rotsgraven en door de bergen en sloeg hij zichzelf met stenen”. Jezelf pijn doen, kapot willen maken; woest schreeuwen, onrust, dag en nacht. Kwade machten heersten over hem.
Iemand die door een onreine geest bezeten was – het kan allerlei vragen oproepen bij ons moderne mensen. Misschien kun je hem het beste vergelijken met psychisch zieke mensen in derdewereldlanden – uitgestoten door de maatschappij zwerven ze rond en jagen de mensen de stuipen op het lijf. Het enige wat anderen weten te verzinnen is zo iemand vastbinden, net als in dit verhaal – en zelfs dat lukte bij hem niet.
Zo wás hij. Maar nu… nu is alles anders geworden. Jezus kwam en heeft hem bevrijd! Daar zit Legioen, gekleed en goed bij zijn verstand. Een toekomst ligt open!

[zijn vraag om bij Jezus te blijven]
De inwoners van de streek verzoeken Jezus echter om weg te gaan. Dat komt door een verliespost van 2000 varkens, dat laat ik voor nu liggen. Jezus stapt weer in het schip. Legioen ziet het gebeuren, en meteen smeekt hij of hij met Jezus mee mag. Heel begrijpelijk deze vraag. Dit was de eerste mens in vele jaren die naar zijn naam vroeg. Dit is zijn weldoener. Hij voelt zich veilig bij Jezus. En hij heeft nog zoveel te leren… Hier wil hij zijn!
Hoe herkenbaar is deze wens van Legioen. Zo gaat het vaak, als mensen iets van Jezus’ macht en liefde hebben ervaren. Als het geloof voor je is gaan léven. Dan wil je bij Jezus blijven, ja toch? Dan ga je voor Hem! De kerk krijgt een plek in je leven, want daar ontmoet je de Heer. En niet te vergeten, andere gelovigen. Je gaat naar christelijke conferenties en weekends. Je wilt op zulke plekken zijn, waar Jezus is. En daar mag al het andere voor wijken. Misschien verwateren er wel oude vriendschappen door, uit de tijd vóórdat je serieus christen werd. Want Jezus is het één en al geworden!

[alles verlaten om de Heer te dienen?]
Misschien kennen jullie de Victory Outreach Kerk – hij zit ook hier in Rotterdam. Een kerk die zich richt op mensen aan de onderkant van de maatschappij, zoals verslaafden. Tijdens mijn studie moesten we allerhande kerken bezoeken, en een paar van mijn studiegenoten gingen naar de Victory Outreach Kerk. Ze gaven daar een presentatie over, en het was indrukwekkend, hoe mensen door Gods kracht en de steun van die gemeenschap uit de goot werden getrokken. Een paar ex-verslaafden vertelden over hun toekomstdromen. En heel opvallend: ze wilden allemaal voorganger worden!

Je kunt daarom glimlachen, maar volgens mij komt dit veel vaker voor, ook in meer doorsnee-kerken. Mensen zijn geraakt door God, en vervolgens willen ze hun leven wijden aan dit geweldige wat ze gevonden hebben. Godsdienst-pastoraal werk studeren, of je laten uitzenden naar een derdewereldland als arts, of zendingswerker worden. Heel begrijpelijk! De Heer geeft zoveel, dan wil jij ook alles geven aan Hem. Jezus vólgen! Net als Legioen. Weg van de plek waar hij of zij nu is, letterlijk of figuurlijk.
En toch… zou dat altijd de bedoeling zijn? Het klinkt zo Bijbels, alles verlaten en Jezus volgen. Maar er kan een verkeerd idee achter zitten. Dat het ‘hoger’ en ‘geestelijker’ is om fulltime voor de Heer en zijn zaak te werken. Een soort onderscheid tussen geestelijken en leken, zeg maar. Maar is het een hoger dan het ander? Nee! Misschien is juist de móeilijkste roeping wel om de Heer te dienen op de plek waar je nu bent!

[blijf maar dicht bij huis]
Precies dát is wat Jezus vraagt aan Legioen. Hij mag niet alles verlaten en Jezus volgen. Nee, zegt Jezus, “Ga naar huis, naar uw eigen mensen, en vertel hun wat de Heer allemaal voor u heeft gedaan”. Dát is zijn taak, zijn roeping: thuisblijven. Blijkbaar had hij nog wel een thuis. Wat moet dat indrukwekkend geweest zijn voor de mensen daar om hem zo veranderd te zien en hem zelf te horen daarover!
Een opvallend bevel van Jezus is dit. Op een heleboel andere plaatsen in het evangelie verbiedt Jezus mensen juist om te praten over zijn wonderen. Maar deze man mag, ja moet praten. De reden is niet moeilijk te raden. Jezus zelf gaat weg, Hij is niet welkom. En toch moeten ook déze mensen de goede boodschap horen!
“Ga naar huis, naar uw eigen mensen”, dat is de opdracht uit dit Bijbelgedeelte. En ik weet wel zeker dat dit ook óns iets te zeggen heeft. Als Jezus in je leven gekomen is, als je iets van de kracht van geloof hebt ervaren, dan hoef je niet allemaal naar Bangladesh om daar Gods liefde door te geven. Dan hoef je niet allemaal voorganger te worden. Nee, dan is de eerste en meest voor de hand liggende roeping in je eigen omgeving. Dáár ligt een taak. Om daar een getuige van Jezus te zijn en dáár een verschil te maken. Is dat misschien jouw roeping?

[hoe doe je het?]
Deze man gaat op weg, en hij praat niet over God in het abstracte. Hij spreekt uit ervaring, over wat hij zelf heeft meegemaakt. En daarom maken zijn woorden indruk – al komen de mensen helaas nog niet tot geloof. Luisteren doen ze wel, want dit verhaal is écht. En zo is het nog. Als je écht bent, als je spreekt uit jouw ervaring met God, dat is essentieel. Op verhandelingen over God zit niemand te wachten. Beweringen kun je botweg tegenspreken, ervaringen niet.
Maar, denkt iemand, ik heb niet zoiets meegemaakt als meneer Legioen. Het is nogal een verandering bij hem – van schreeuwende woesteling tot bevrijd mens. Dat heb ik niet. Misschien wel altijd christelijk opgevoed, niet eens een duidelijk bekeringsmoment… Maar dan toch: vertel maar wie de Heer voor jou is. Wat je met Hem hebt. Blijf maar dicht bij jezelf. Dicht bij huis blijven, letterlijk en figuurlijk! En wat ik ook zo mooi vind: Legioen moest niet allereerst spreken over Gods mácht, over dat wonder van de demonenuitdrijving. Jezus zegt: “vertel hoe God zich over u ontfermd heeft!” Vertel over de liefde, de ontferming die je ervaren hebt. Dat kan ook als je geen geweldige wonderen hebt gezien.

[slot]
Legioen wil weggaan, Jezus achterna. Maar Jezus zegt vanavond: “Ga naar huis, naar je eigen mensen”. En laten wij die woorden ook ter harte nemen. Ja maar…. kan God dan niet roepen tot een taak ver weg? Tot een fulltime bediening ergens dichterbij? Ja, dat kan. Dat merk je dan vanzelf wel. Maar gewóónlijk… Wist je dat ‘beroep’ en ‘roeping’ eigenlijk hetzelfde woord is?
Dien Hem die je heeft bevrijd op de plek waar je bent. In je werk, in je vrienden en familiekring, in deze stad. Waar Jezus zelf nog niet is, daar zijn zijn mensen wel!

Amen