“aak salsa daf; kassa jak af;”. Dit, en nog veel meer, tikte ik de afgelopen avonden. Want ik volg een typecursus! Deze woorden kun je tikken met alleen de middelste rij letters op het toetsenbord.
Wat een opgave, leren typen. Dertig lessen, dus dat kost me minstens dertig avond-uren. Maar hopelijk win ik dit tijd snel weer terug. Want ik tik zo veel dat het een groot voordeel is om snel en foutloos te kunnen tikken. Toen ik jong was, was er op school de gelegenheid om blind te leren typen. Maar toen zag ik er de zin niet van. Met als gevolg dat ik het nu alsnog moet leren, alleen dan gaat het leren een stuk trager!
Hoe later je begint, hoe lastiger je iets leert. Zeker iets als typen, dat er in moet slijpen – je moet het vanzelf doen zonder nadenken. Maar dit geldt voor veel meer dingen! Ik herinner me uit mijn studie nog een definitie uit de lessen ethiek: “een deugd is een door herhaalde daden ontwikkelde karaktereigenschap”. Dit klinkt abstract, maar het volgende is bedoeld: een vrijgevig mens word je door vaak vrijgevig te zijn; een vriendelijk persoon word je door bij voortduur vriendelijk te doen. Dan slijpt het er in! Je wordt wat je doet. Je vormt jezelf.
Hoe later je begint met jezelf zo te vormen hoe moeilijker het wordt – net als leren typen. Als je van jongs af geleerd hebt om geduldig te zijn, vriendelijk tegen vreemden, enzovoorts, dan gaat het als vanzelf. Grote kans dat je zo een geduldig en vriendelijk persoon bent geworden. Maar heb je die lessen niet geleerd, kreeg je de kans niet of wilde je niet, dan wordt het hoe langer hoe lastiger om nog te veranderen! Dan kost het veel moeite en wilskracht. En dan nog kom je waarschijnlijk nooit zo ver als iemand die het van jongs af leerde. Maar onthoud: het is nooit te laat! Ook na je 30e kun je nog op typeles. Zo kun je ook op latere leeftijd je nog gaan oefenen in bijvoorbeeld zachtmoedigheid.