Onlangs stond het in de krant: vijf minuten per dag helemaal niets doen is buitengewoon goed voor de hersenen. Vijf minuten – dat is toch heel weinig, dacht ik. Wat kan dat nu voor verschil maken? En trouwens, dat doet iedereen toch wel, vijf minuten pauzeren ergens op de dag?
Maar nee! Het maakt dus wél verschil, zegt het onderzoek. En de gemiddelde mens doet dit níet vanzelf. Vijf minuten echt niets doen… gewoon op een stoel zitten, en ook geen TV kijken of mail checken op je telefoon of een tijdschrift pakken… het is een luxe die we onszelf niet gunnen.
Ongelooflijk, als je erbij nadenkt, hoe we onszelf druk maken. Ga het maar eens na bij uzelf, bij mij klopt in in elk geval wel. Bijvoorbeeld je hebt een klus af en gaat koffie zetten. Terwijl de koffie loopt doe je weer wat anders, iets opbergen bijvoorbeeld. En heb je je koffie, dan ga je er eens lekker voor zitten… maar niet voor lang. Binnen twee minuten ben je je post aan het openscheuren, of ligt je telefoon in je hand.
Is het dan gek dat we aan het einde van de dag druk in ons hoofd zijn? Zo druk bezig met ‘doen’ dat we niet toekomen aan ‘zijn’? Het lijkt wel of we geen innerlijke vrede hebben, als je ons zo bezig ziet.
De Franse filosoof Pascal zei eens ongeveer dit: de mensen zoeken, als ze niets te doen hebben, naar tijdverdrijf. Want als ze een tijdje zouden stilzitten, zou hun bestaan hen aanvliegen…. Pascal was een christen, hij kon niet alleen scherp observeren. Hij was overtuigd: ware rust vind je bij God. Maar Hem vinden doe je niet zolang je daar geen rust voor hebt… Hoe doorbreek je deze vicieuze cirkel? Zou daar misschien de kerk voor zijn – een plek waar je vanzelf een tijdje stilzit en niets ‘nuttigs’ doet? Maar eens een paar weken proberen!