Tag Archief: eeuwig leven

Preek ‘voor Hem leven zij allen’ – Eeuwigheidszondag 2025

21 vrijdag nov 2025

Posted by in Bijzondere diensten, Lukas, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Uit de Bijbel is gelezen: Lukas 20:27-40

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: tot de dood ons scheidt]
‘tot de dood ons scheidt’. Het is een kenmerkend zinnetje uit het huwelijksformulier. Als hier in de kerk een huwelijk wordt bevestigd, dat klinkt het: ‘in goede en kwade dagen, in rijkdom en armoede, in gezondheid en ziekte, tot de dood u scheidt’. Wie trouwt, belooft trouw, in alle omstandigheden en levenslang. En hoe lang is dat? Tot de dood ons scheidt. Tot één van beide partners wegvalt. Want dat is wat onvermijdelijk gebeurt, vroeg of laat, wanneer twee sterfelijke mensen zich aan elkaar verbinden. Daar komt een einde aan. Dan blijft er één van beiden alleen over. Juist vandaag, als we degenen gedenken die het afgelopen jaar zijn overleden, dan kan dat gevoeld worden. Als iemand hier zit als weduwe of weduwnaar, als de lege plek nog altijd niet went. Stil verdriet…
Tot de dood ons scheidt. Het is ook waar in zijn algemeenheid natuurlijk: de dood maakt scheiding. Wanneer je als kind je moeder moet missen, als zij niet meer hier is. Als steeds meer vrienden wegvallen, zeker als je zelf ouder wordt. Als je vandaag gekomen bent om die éne naam te horen van wie je dierbaar is, maar die er niet meer is.


Tot de dood ons scheidt. Mensen vallen weg uit je leven. En dan? Zijn ze dan weg, verdwenen voor altijd? Is de dood het definitieve einde, van vriendschap, van verbinding, van alles? Vandaag gedenken we de overledenen. Maar is dat niet meer dan ‘herinneren’, zoals je je een mooie vakantie van vroeger herinnert? Of is er meer te zeggen? Ís er meer, voorbij die laatste grens? Dat is wat we hier in de kerk mogen geloven. Dat maakt veel verschil, juist als je iemand mist. Laten we vanmorgen naar een Bijbelgedeelte luisteren dat erover gaat. Lees verder →

Preek laatste zondag kerkelijk jaar 2020, Jesaja 26

21 zaterdag nov 2020

Posted by in Bijzondere diensten, Jesaja, Johannes, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Uit de Bijbel is gelezen Jesaja 26:12-21 en Johannes 11:20-27

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis, en in het bijzonder u die in het afgelopen jaar een familielied verloren,

[verdriet en verwarring]
vaak is het leven verwarrend. Lopen de dingen erg door elkaar. Soms lijkt het binnen in je hart alsof het net zo’n herfstdag is als buiten. Herfst, de tijd waar we nu in leven, heeft vele gezichten. Dán schijnt de zon door de wolken, dan valt er een bui – soms wisselt de sfeer buiten voor het raam elke paar uur. Maar, en dat hoort er echt bij, er zijn altijd wel wolken aan de lucht. De hemel is meest grijs, en de warmte is weg. Het is per slot van rekening november! De wind is waterkoud, en je bent blij als je binnenzit. “Trek je terug in je kamers, mijn volk!” – we hoorden het net Jesaja zeggen.
Verdriet en vreugde, donker en licht. Het kan allemaal door elkaar lopen. Juist ook als je een geliefde verloren hebt het afgelopen jaar. Soms trek je je liever terug, en een andere keer kun je echt genieten van een ontmoeting met vrienden. Soms breekt de zon door, andere keren lijkt alles grauw. Grijs en guur.
Deze wisseling van stemmingen past wel bij het Bijbelgedeelte dat we lazen, de woorden uit Jesaja 26. Het is een gedicht dat niet makkelijk is samen te vatten. Er is dankbaarheid, maar ook verdriet. Er wordt terug gekeken naar vroeger, en er is een blik op de toekomst. Wat nu precies de grote lijn is? Lastig te zeggen. Volgens uitleggers is het gedeelte tot vers 18 op te vatten als een klaaglied. Een gebed: ‘Heer, geef ons vrede’ en tegelijk een zucht: het gaat niet goed. Vroeger heeft de HEER gezegend, maar nu lijkt alles zinloos. Het beeld wordt gebruikt van zwanger zijn en dan geen kind, maar slechts wind baren. Kreunen van pijn, persen, maar voor niets. Wat proef je hier een teleurstelling, verdriet. En misschien zijn er wel mensen hier vandaag die dit kunnen meevoelen. Herfst, de bladeren vallen af, de bloemen verwelken, en ook de mens is als een bloem die verwelkt, zegt de Bijbel ergens – we moeten de overledenen herdenken. En dan heb je ook nog alles rond het coronavirus natuurlijk. Verdriet en verwarring. Lees verder →

Preek ‘de hoop als anker’ n.a.v. Hebreeën 6:18-20

24 zondag nov 2019

Posted by in Bijzondere diensten, Hebreeën, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Uit de Bijbel is gelezen: Genesis 22:15-19 en Hebreeën 6:11-20. In deze dienst zijn de overledeen van het afgelopen kerkelijk jaar herdacht.

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
hoop doet leven, zo luidt een gezegde. Als je iets hebt om naar uit te zien, geeft dat je kracht om door te gaan. Hoop doet leven! Dan moet ik denken aan een zeemansvrouw in de negentiende eeuw waarvan de man al jaren geleden vertrokken was op de grote vaart. Nooit meer was hij teruggekomen. Wel kwam er na lange tijd een bericht: zijn schip is vermist, ergens in de buurt van Hawaï is het voor het laatst gezien… Wat een vreselijke boodschap! Grote kans dat zijn schip vergaan is, en dat ze haar man voorgoed verloren is. Grote kans – ja, maar zeker weten deed ze het niet. Deze zeemansvrouw bleef toch hopen. Er was immers geen wrak gevonden, nooit iets van zijn schip aangespoeld? Misschien was het wel in een storm beschadigd en naar een onbewoond eiland gedreven. Dan kon haar man daar nog leven. Of misschien was het schip wel vergaan, maar waren er een paar mensen met de roeiboot ontkomen, Misschien was haar man nu wel bezig met de lange terugtocht, de halve wereld rond. Misschien kwam er morgen wel een brief van hem! Of wellicht was er aan boord muiterij uitgebroken, zoals eens op de ‘Bounty’, en hielden de muiters het schip nu schuil. Haar man hóefde niet dood te zijn… Hoop doet leven! Elke dag liep ze naar het havenhoofd om peinzend over de zee uit te kijken. Wie weet…
Hoop doet leven. Maar u voelt wel, dat het een wankel houvast is bij deze vrouw. Een strohalm die ze vastgrijpt. Hoop – daar gaat het vanmorgen over in de verkondiging. De Bijbel reikt ons ook een zeemansbeeld aan: de hoop als anker. Lees verder →

Preek HC zo 22b ‘eeuwig leven’

02 maandag mei 2016

Posted by in Catechismus, HC zo 22, Leerdiensten

≈ Reacties uitgeschakeld voor Preek HC zo 22b ‘eeuwig leven’

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: opium voor het volk]
vanavond wil ik eens beginnen bij een uitspraak van Karl Marx, de grondlegger van het marxisme. Deze filosoof zei: ‘godsdienst is de opium van het volk’. Opium is een verdovend middel, drugs. Een middel dat je gebruikt om ‘high’ te worden. Dan denk je even niet meer aan je problemen, dan voel je even geen pijn of angst of zorgen. Net als mensen nu soms naar drank of drugs grijpen om even alles te vergeten. Marx zei dus ‘godsdienst is de opium van het volk’. En hij dacht daarbij vooral aan…: het geloof in eeuwig leven – het onderwerp voor vanavond. Eeuwig leven. Hij zag dat als drugs, als een verdovend middel. Een gedachte om bij weg te dromen als je het slecht had in het hier en nu.
U zult begrijpen dat Marx daar weinig van moest hebben. Niks wegdromen over eeuwig leven straks. Nú de handen uit de mouwen om de heilstaat dichterbij te brengen! Ideeën over eeuwig leven zorgen dat mensen hun lot maar aanvaarden, terwijl ze in actie zouden moeten komen om het te verbeteren. Opium, dat is drugs, gevaarlijk spul. Het geeft even een fijn gevoel, maar uiteindelijk schiet je er niets mee op! Lees verder →