Uit de Bijbel is gelezen: Genesis 22:15-19 en Hebreeën 6:11-20. In deze dienst zijn de overledeen van het afgelopen kerkelijk jaar herdacht.

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
hoop doet leven, zo luidt een gezegde. Als je iets hebt om naar uit te zien, geeft dat je kracht om door te gaan. Hoop doet leven! Dan moet ik denken aan een zeemansvrouw in de negentiende eeuw waarvan de man al jaren geleden vertrokken was op de grote vaart. Nooit meer was hij teruggekomen. Wel kwam er na lange tijd een bericht: zijn schip is vermist, ergens in de buurt van Hawaï is het voor het laatst gezien… Wat een vreselijke boodschap! Grote kans dat zijn schip vergaan is, en dat ze haar man voorgoed verloren is. Grote kans – ja, maar zeker weten deed ze het niet. Deze zeemansvrouw bleef toch hopen. Er was immers geen wrak gevonden, nooit iets van zijn schip aangespoeld? Misschien was het wel in een storm beschadigd en naar een onbewoond eiland gedreven. Dan kon haar man daar nog leven. Of misschien was het schip wel vergaan, maar waren er een paar mensen met de roeiboot ontkomen, Misschien was haar man nu wel bezig met de lange terugtocht, de halve wereld rond. Misschien kwam er morgen wel een brief van hem! Of wellicht was er aan boord muiterij uitgebroken, zoals eens op de ‘Bounty’, en hielden de muiters het schip nu schuil. Haar man hóefde niet dood te zijn… Hoop doet leven! Elke dag liep ze naar het havenhoofd om peinzend over de zee uit te kijken. Wie weet…
Hoop doet leven. Maar u voelt wel, dat het een wankel houvast is bij deze vrouw. Een strohalm die ze vastgrijpt. Hoop – daar gaat het vanmorgen over in de verkondiging. De Bijbel reikt ons ook een zeemansbeeld aan: de hoop als anker. Lees verder →