Gemeente van Jezus Christus,

[intro: roeping]
roeping, dat is waar het Bijbelgedeelte over gaat dat we zojuist hoorden. Sommige mensen worden op bijzondere wijze door God geroepen. In de voorbereiding op deze preek las ik het verhaal van broeder Dirk, een Belgische jongen die nu priester is en in een kloostergemeenschap woont. Dirk ging vanaf de middelbare school op in het uitgaansleven en zat ook aan de drugs. Maar op een gegeven moment riep God hem. Hij raakte in doodsangst na drugsgebruik en besefte dat die weg doodliep. Het was alsof God tegen hem zei: je moet een andere weg op! Dirk ging weer naar de kerk, vond een baan, stopte met drugs van de ene op de andere dag. Bijzonder! En alsof dat nog niet genoeg iets, voelde hij zich later weer geroepen. Nu om priester te worden en heel zijn leven aan God te wijden. De jongen die eerst leefde in luidruchtige disco’s, komt nu liever in een stille kapel. Niet omdat híj dat bedacht heeft, zo vertelt hij, maar omdat God hem riep!
Een indrukwekkend verhaal, vind ik, en zo zijn er wel meer te vinden. Hoe God mensen roept, en hoe dat hun leven op zijn kop zet. Denk in de Bijbel aan Paulus die werd geroepen ‘Saul, Saul, waarom vervolg je mij?’ Hij werd van een vijand een evangelieverkondiger! Denk aan iemand als Augustinus, die een kind hoorde roepen ‘neem en lees! Neem en lees!’ Hij pakte de Bijbel en werd nooit meer dezelfde. Ach, en ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen noemen, van vroeger en van nu. Verhalen hoe iemand zich bijvoorbeeld geroepen weet als predikant, of hoe iemand 100% omdraait omdat hij God ontmoet.
Indrukwekkend om zulke dingen te horen. En tegelijk kan de gedachte opkomen: dat is zeker voor sommige, bijzondere mensen. Míj overkomt dat nooit. Lees verder →

Uit de Bijbel is gelezen: Exodus 2:11-22 en Handelingen 7:23-29

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
nu ik hier een aantal weken woon, begint het huis langzamerhand aardig ingericht te zijn. Maar er zijn natuurlijk altijd dingen die even blijven liggen. Zo hangt er in onze woonkamer een losse gloeilamp aan een draadje, in plaats van een mooie lamp. Van de week gingen we daarom een lamp zoeken en bestellen op internet. We hadden er één gevonden en bestelden die. Een tijdje later vroeg ik: wanneer komt hij eigenlijk binnen? Mijn vrouw zegt: even kijken… ze denken dat ze hem volgende week maandag kunnen verzenden. He, dacht ik, dan pas? Ik wil hem nú, of anders morgen.
Volgens mij is deze reactie kenmerkend voor onze tijd. Wat we willen, willen we meteen, en heel vaak kan dat ook. We zijn niet meer gewend om te wachten. ‘Voor 23:59 u besteld, de volgende dag in huis’, beloven veel webwinkels. En dat niet alleen, de keuze is onbeperkt. Je raakt eraan gewend dat je alles precies op jouw manier kunt krijgen. Een bruin bijzettafeltje met drie poten? Een paar klikken en je hebt keuze uit twintig modellen.
Aan de ene kant prachtig dat het zo kan. Onze voorouders hadden er niet van kunnen dromen. Maar aan de andere kant: je zou nog vergeten dat de wereld niet altijd zo werkt. Niet alles gaat zoals je wilt. En kunnen we nog wachten? We leven in een tijd van ‘nu, meteen, op mijn manier’. Maar werken de belangrijke dingen in het leven zo? En nog belangrijker: werkt het zo in het leven met God? Lees verder →