Preek 1 Petrus 4:7 “Het einde is nabij” en de klimaatcrisis

24 zaterdag jul 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
laat ik vanmorgen eens beginnen met een voorbeeld. Vroeger kwam ik regelmatig op treinstation Rhenen. Dat is een station waar het spoor stopt, je kunt niet verder met de trein. Als de machinist daar aankomt met zijn trein, dan roept hij om: “Station Rhenen, eindpunt van deze trein. Station Rhenen, eindpunt”. Hij remt en zet de trein stil. En als iedereen is uitgestapt, loopt hij naar het andere uiteinde van de trein, de achterkant, die hij met een druk op de knop in de voorkant verandert. En dan gaat hij weer terug. Voor hem is dat station het eindpunt, het verste punt van zijn reis. Je kunt niet verder, je kunt alleen maar terug met je trein.
Maar stel je voor dat je in die trein zit als passagier. Dat je op weg bent naar je vriendin die in Rhenen woont, of misschien ben je wel op weg naar Ouwehands Dierenpark dat daar ligt. Dan is Rhenen niet je eindpunt, dan is het je dóel. En dat maakt een groot verschil! Niet van ‘stop, het gaat nu eenmaal niet verder’, maar van ‘stop, hier moet ik zijn’. Het is je doel, het is de plek waar je naar verlangt, waar je heen wilt. Omdat daar bijvoorbeeld je vriendin woont en je haar graag weer ontmoet. Je kijkt er naar uit om er te komen. Dat doet die machinist niet. Voor hem is het gewoon de laatste stop, het einde van de lijn. Maar voor jou is het je doel, en dat is heel iets anders.
Eindpunt of doel – hou die twee dingen even in uw achterhoofd voor straks. Want de tekst voor vanmorgen is 1 Petrus 4 vers 7: “het einde van alles is nabij”. En dat heeft heel veel te maken met een reisje naar Rhenen met de trein! Lees verder →

Preek ‘Gezag in de gemeente’ n.a.v. 1 Petrus 5:1-7

17 zaterdag jul 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis aan ons verbonden,

[intro]
het vertrouwen in de Nederlandse regering is bij velen momenteel niet hoog. Vanwege minder verstandige keuzes rond corona, waardoor ons land nu rood kleurt op de Europese kaart, maar ook om allerlei andere redenen. Alle corona-aandacht zouden het ons bijna laten vergeten, maar er was ook nog de toeslagen-affaire. Kun je een regering nog vertrouwen die mensen zomaar als fraudeur bestempelt en in de ellende drijft? En nog zoveel andere zaken: de chaos in de jeugdzorg, de stikstofcrisis en de klimaatcrisis waarbij de overheid in beide gevallen moest worden teruggefloten door de hoogste rechter. Kun je de machthebbers wel vertrouwen? Zijn ze goede herders, of lijken ze meer op de leiders waae Ezechiël over schrijft, die vooral goed voor zichzelf zorgen?
Er is de laatste tijd veel reden gegeven om de macht van de overheid kritisch te bezien. Maar… het probleem ligt niet alleen bij de overheid. In onze cultuur is er een diepgeworteld wantrouwen tegen elk gezag. Tegen iedereen die je denkt te kunnen vertellen wat je moet doen. Dan denken wij als Nederlanders al snel ‘dat maak ik zelf wel uit!’. Trouwens, in heel de westerse cultuur speelt dit. De slogan is ‘gezag moet je verdienen’. We zijn een democratie, we kiezen onze leiders, dus laat ze nooit denken dat ze bóven ons staan. Tegen instituten waar hiërarchie belangrijk is, zoals de Rooms-Katholieke kerk, heerst als vanzelf wantrouwen. Al helemaal als ze menen anderen te kunnen vertellen wat goed is, bijvoorbeeld op het gebied van seksualiteit en voortplanting. Dat kán toch niet meer, waar bemoeien ze zich mee! Ieder mens is een vrij individu, en niemand staat boven de ander!
Dingen als gezag en macht staan slecht aangeschreven heden ten dage. En dan, dan krijgen we vanavond een gedeelte uit de brief van Petrus voor de kiezen waar het daar juist over gaat! Ik stel vooral vers 5 en 6 centraal. Daar staat “Jongeren, u moet het gezag van de oudsten erkennen”. En in vers 6 “onderwerp u nederig aan Gods hoge gezag”. Twee maal gezag dus! Wat heeft dit ons te zeggen? Lees verder →

Preek 1 Petrus 3:15 ‘bereid tot verantwoording van je hoop’

10 zaterdag jul 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
er sluipt een man door de nacht. Stil beweegt hij zich in de richting van het kasteel van Doornik, het tegenwoordige Tournai in België. In zijn hand heeft hij een klein pakje. Wat wil deze man? Waarom gaat hij zo geheimzinnig door de nacht? Het is Guido de Brès, een calvinistische predikant. We zijn in de tijd net voor de tachtigjarige oorlog, toen de Nederlanden onder het gezag vielen van Filips II, de streng katholieke koning van Spanje. Ook in het kasteel van Doornik is een afdeling van het Spaanse leger gestationeerd. Daarheen sluipt Guido de Brès nu. Zorgvuldig kijkt hij of er geen wachtlopende soldaat hem kan zien. Het is al een tijdje onrustig – mensen zijn ontevreden over de Spaanse overheersing, en dat niet alleen: er zijn meer en meer Nederlanders die zich aangesproken voelen door de nieuwe leer van Luther en Calvijn. Koning Filips ziet hen echter als ketters en laat ze vervolgen. Een heel aantal aanhangers van de nieuwe leer is al gevangen genomen of zelfs gedood. Wat doet deze predikant, Guido de Brès, dan zo dicht bij dat gevaarlijke kasteel? En wat heeft hij in zijn hand? Als hij ziet dat de wachters op hun ronde de hoek van de muur om zijn, neemt hij een aanloop. Met een grote zwaai gooit hij het pakje over de muur heen, en dan verdwijnt hij snel.
Er volgt geen ontploffing of iets dergelijks. Er gebeurt helemaal niets. Maar de volgende morgen vindt de commandant een pakje op de binnenplaats met daarin een boekje. ‘Geloofsbelijdenis’, staat er op. De Brès heeft opgeschreven wat de protestanten geloven, een tekst die wij tegenwoordig kennen als de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Er zit een brief bij met het verzoek om het boekje door te sturen naar de koning. Als motto staat op de titelpagina “wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is” – 1 Petrus 3 vers 15.
Dat is de Bijbeltekst die vanmorgen centraal staat. Bereid zijn je te verantwoorden. Guido de Brès deed het zo. Maar wij? Hoe kunnen wij vandaag rekenschap geven van de hoop die in ons leeft? Lees verder →

Preek afscheid Kindernevendienst 2021, ‘Tabitha’

26 zaterdag jun 2021

Posted by in Bijzondere diensten, Handelingen, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus hier en thuis, en vooral jullie: Daan, Danique, Florine en Kadisha,

[inleiding]
er zijn mensen die zich op een opvallende manier inzetten voor God. Mensen bijvoorbeeld die naar een ver land gaan. Ik krijg elke maand een mail van iemand die in Indonesië zit om daar dominees op te leiden. Zo werkt hij voor de Heer. Ik ken ook iemand die in Zuid-Afrika werkt om kinderen in een sloppenwijk te helpen. Dat doet ze vanuit haar geloof in Jezus.
Mooi, vind ik, als je van zulke mensen hoort en van hun werk! Maar weet je, je kunt ook op andere manieren in je leven bezig zijn voor de Heer. Niet iedereen moet naar de andere kant van de wereld gaan. Misschien zou je er niet aan moeten denken, zo ver bij je familie vandaan! Maar meestal mag je voor God dichterbij iets doen. Je hoeft ook niet allemaal dominee te worden of zo. Nee, je kunt ook meehelpen om ontbijtjes klaar te maken voor Roemenië, zoals jongeren uit onze kerk vorige week zaterdag deden. Of wat dacht je hiervan: kleren naaien? Ook dat kun je doen voor de Heer! We hoorden erover in het Bijbelgedeelte dat Florine en Kadisha net voorlazen, over Tabitha uit Joppe.
Ik heb deze dienst voorbereid samen met jullie, met de tieners die vandaag afscheid nemen van de zondagsschool. Daan, Danique, Florine en Kadisha. We hebben besproken wat jullie belangrijk vinden in het geloof. En we kwamen al snel bij één ding: anderen helpen. Dat sprong er voor jullie wel uit. En: dat Jezus is opgestaan, dat is ook belangrijk, en daar worden jullie blij van. Dus ik heb eens nagedacht hoe ik die dingen in de preek kon verwerken vandaag. En toen kwam ik bij dat Bijbelverhaal over Tabitha. Niet zo heel bekend, dus goed om daar eens bij stil te staan.
Ik heb mijn preek verdeeld in drie punten, zodat jullie het allemaal goed kunnen volgen. Drie punten. Ten eerste: anderen helpen vanuit je geloof. Ten tweede: als christenen elkaar steunen. En ten derde: de hulp en steun van Jezus. Lees verder →

Preek ‘Jezus als schrijfvoorbeeld’ n.a.v. 1 Petrus 2:21

19 zaterdag jun 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
vroeger kregen kinderen nog typeles op een typemachine. Zo’n echte ouderwetse, later een elektrische. Misschien hebt u, als u van voor de laptop bent, zelf ook nog wel zulke lessen gehad! In zo’n typeklasje stond natuurlijk een hele verzameling typemachines. Af en toe kwam er een onderhoudsmannetje langs die ze allemaal nakeek. Hier iets bijstellen, daar iets smeren, en dan weer naar de volgende machine. En het wonderlijke: als hij dan was, dan stond bij elke typemachine één zinnetje te lezen op het papier: “Pa’s wijze lynx bezag vroom het fikse aquaduct”. Waarom? Als test, omdat in dat zinnetje elke letter van het toetsenbord één keer voorkomt.
In het oude Griekenland hadden ze natuurlijk nog geen typemachines. Maar ze hadden al wel voorbeeldzinnen bedacht waar alle letters van het alfabet in voorkomen. Zo’n zin lieten ze de kinderen op school overschrijven, om alle letters goed te oefenen.
Een voorbeeldzin om na te schrijven. In het Grieks heeft zoiets een ‘hupogrammon’. En weet u, dat woord komt ook in de Bijbel voor. Eén keer, in het Bijbelgedeelte dat we vandaag lazen. 1 Petrus 2:21 ‘Christus heeft u daarmee een voorbeeld gegeven’- letterlijk ‘hij heeft u een hupogrammon gegeven’. Wat is dat een mooi beeld. Jezus Christus, onze Heer, heeft ons een voorbeeldzin gegeven om na te schrijven! Zijn leven als voorbeeld, met volmaakt gevormde letters om na te schrijven in ons eigen leven, in onwennige kinderletters of al wat meer geoefend. Jezus als voorbeeld, als schrijfvoorbeeld. Daar wil ik vanavond met u bij stilstaan. Lees verder →

Preek 1 Petrus 2:18-25 ‘een moeilijke opdracht’; HA

19 zaterdag jun 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, Heilig Avondmaal en dankzegging, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro: moeilijke opdracht nu]
soms, dan is het niet zo moeilijk om goed te doen en vriendelijk te zijn. Soms gaat het bijna vanzelf. Als je meer dan voldoende geld hebt en er komt iemand voor een collecte aan de deur of een sponsoractie: natuurlijk, hier heb je wat! Of als er iemand komt vragen of je, misschien, als je tijd hebt en het niet teveel moeite is, je haar een keer zou kunnen helpen met iets dat ze zelf niet meer kan. Geen probleem, dat wil je wel doen. Je krijgt er nog een goed gevoel van ook.
Lastiger wordt het al als goed doen meer moeite kost. Een voorbeeld: het geeft een goed gevoel misschien om een keer bij een eenzaam iemand langs te gaan. Maar om dat structureel te gaan doen? Dát zou pas echt goed zijn, daar zou die ander echt mee geholpen zijn, maar eigenlijk heb je daar niet zo’n zin in. Lastig…
Maar soms, soms is goed doen écht moeilijk. Wat doe je als er een medeleerling is die jou voortdurend belachelijk maakt? Als je collega’s hebt die echt vervelend doen? Als je een familielid hebt dat er plezier in lijkt te hebben kwaad over je te spreken? De natuurlijke reactie is: net zo iets terugdoen. Die vervelende jongen flink terugpakken, die hatelijke collega keihard negeren, die roddelaar keihard de waarheid zeggen. Zien ze jou als vijand? Dan jij hen ook!
Dat is de natuurlijke reactie. Maar nu zegt Jezus iets heel moeilijks: heb je vijanden lief. Zegen wie jou vervloeken. Doe goed aan degenen die je haten en slecht behandelen. Kun je dat? Wíl je dat? Wil ik dat, als ik eerlijk ben? Lees verder →

Preek ‘het goede doen als gewantrouwde vreemdelingen’ n.a.v. 1 Petrus 2:11-3:12

12 zaterdag jun 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis,

[intro]
ik las eens over een zwarte familie in de Verenigde Staten, enkele decennia geleden. Een jongetje, Matthew, is met zijn vader op stap in een park. Intussen praten ze over vanalles. ‘Pappa,’ vraagt Matthew, “waarom komt u vaak zo laat uit uw werk? De vader van Colin is meestal een stuk eerder thuis! Is het bij uw werk zo druk altijd?” “Tja,” zegt de vader, “het is nu eenmaal een drukke baan die ik heb”. Hij is even stil, en ze lopen samen verder. “Maar weet je,” gaat Matthews vader in eens verder, na een tijdje zwijgen “het is ook dat ik mijn werk heel goed wil doen doe. Want ik ben de enige zwarte op het kantoor, en dan is dat extra belangrijk”. Matthew begrijpt het niet. “Iedereen moet toch goed zijn werk doen?” zegt hij verbaasd. “Ja.” zegt zijn vader, “dat moet zeker. Maar…” . Juist op dat moment slaan ze een hoek om, en hij komt bijna in botsing met een andere man, een breedgeschouderde witte arbeider, die de hoek omkomt. “Hé, kun je niet uit je doppen kijken!” klinkt het boos. “Neemt u mij niet kwalijk meneer, gelukkig is het goed afgelopen. Hier is uw paraplu” – want die had de man die de hoek om kwam laten vallen. Ze lopen allemaal verder. Tien meter verder stelt Matthew weer een vraag: “pappa, die man keek toch ook niet uit! Waarom doet u dan zo beleefd?” Zijn vader zegt “Nou, het is altijd goed om beleefd te zijn, toch?” Maar plotseling blijft hij staan. Hij kijkt hij Matthew aan en praat hij verder “Weet je, jongen, ik zal je een belangrijke les leren. Hij was wit en wij zijn zwart. En als zwarte moet je twee keer zo beleefd doen, en twee keer zo goed werk afleveren, wil je in deze stad verder komen. De mensen kijken kritisch als je zwart bent, ze zitten vol vooroordelen. En daarom: dubbel zo goed doen – onthoud dat maar!”

[vreemdelingen toen]
In de brief van Petrus, waar we vandaag verder in lezen, staat Lees verder →

Preek ‘Verbond’ n.a.v. Genesis 17, doopdienst

05 zaterdag jun 2021

Posted by in Bijzondere diensten, Genesis, Kolossenzen, NT, OT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis, Majelle en familie,

[intro: contract]
iets waar veel mensen een hekel aan hebben, is contracten lezen. Onlangs ben ik van bank gewisseld, en daarvoor kreeg ik een overeenkomst toegestuurd van de nieuwe bank. Een contract om digitaal te tekenen met daarbij een paar pagina’s algemene voorwaarden in nogal kleine lettertjes. Ik denk dat bijna niemand dat allemaal precies gaat doorlezen – of u wel? Maar toch is het belangrijk wat er in een contract staat. Je rechten en plichten in de overeenkomst staan erin. Bijvoorbeeld dat ik de plicht heb op mijn pincode geheim te houden, en dat de bank de plicht heeft om vermoedens van witwassen te melden bij de politie. Wat erin staat en waar je voor tekent, dat is bindend. Daarom zijn contracten vaak van die lange verhalen met kleine letters, om alles goed af te dekken.
Er zijn veel contracten: een arbeidsovereenkomst, zakelijke deals… Ik denk dat we allemaal hier wel een paar contracten hebben lopen, al was het maar voor je telefoon, of voor je bijbaantje. En altijd is het een kwestie van ‘ik doe wat, en dan doe jij ook wat’. Ik werk, en dan betaalt de baas salaris. Als één van beiden zich niet aan het contract houdt, dan is dat contractbreuk, dan krijg je problemen. Als je regelmatig niet komt opdagen op je werk, dan kan je baas je contract opzeggen. Maar aan de andere kant: als hij je salaris niet meer betaalt, dan kun jíj wegblijven.
Net zo is het bij een zakelijk contract, bijvoorbeeld als je ervoor tekent op die-en-die datum iets te leveren. Dat moet je dan wel doen, anders kan de afnemer de spullen weigeren of moeilijk doen met betalen. Maar als jij levert, móet de ander betalen, dat staat zwart op wit. Want zo werkt een contract: ‘ik doe wat, en dan doe jij ook wat’. Zo Lees verder →

Preek Pinksteren 2021, belijdenisdienst ‘een gebouw door de Geest gebouwd’

22 zaterdag mei 2021

Posted by in 1 en 2 Petrus, Bijzondere diensten, NT, Pinksteren, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Gemeente van Jezus Christus, hier en thuis, en in het bijzonder jullie, Willem, John Hans en Willy,

[intro: belijdenis past op Pinksteren]
Vandaag is het een bijzondere dag. Jullie gaan belijdenis doen. En niet alleen bijzonder voor jullie, maar voor ons als hele gemeente. Na twee jaar zijn er weer mensen die in het openbaar willen uitspreken dat ze Jezus volgen, dat ze deel willen zijn van zijn gemeente. Ja, het is een feestdag vandaag! Vorig jaar zouden twee van jullie al belijdenis doen, maar dat ging toen niet door omdat het coronavirus in de tijd rond Pasen 2020 kerkdiensten bijna als onmogelijk maakte. En nu, met Pinksteren een jaar later, staan niet alleen twee, maar zelfs vier mensen klaar om hun ja-woord te geven. Hoe mooi is dat!
Nu is het dit jaar dus geen belijdenis doen op de zondag voor Pasen, zoals gebruikelijk, maar met Pinksteren. Maar eigenlijk past dat heel goed, eigenlijk is Pinksteren een heel mooi moment om de kerk met nieuwe belijdende leden uitgebreid te zien. Want wat gebeurde er eigenlijk op de eerste Pinksterdag? Onder andere dit: de kerk kreeg er meteen 3000 belijdende leden bij! We hoorden uit de Bijbel het begin van de Pinkstergeschiedenis, voor velen wel bekend hier. De volgelingen van Jezus waren samen bijeen, een groep zonder leider, want Jezus was weggegaan. Wat voor toekomst hebben zij samen? Maar dan, ineens, gebeuren er wonderlijke dingen: geluid van een windvlaag, een soort vuurvlammen op hun hoofden. En… ze worden allemaal vervuld met de Heilige Geest. Ze gaan spreken over Jezus, ze vertellen van de redding die Hij brengt, en de Heilige Geest werkt erin mee. Veel mensen horen de boodschap en bekeren zich, de groep groeit.
Pinksteren, zou je kunnen zeggen, gaat over het ontstaan van de kerk. Over hoe de Heilige Geest zorgt dat ze leden krijgt, gaat groeien en bloeien. Daarom is het zo mooi dat juist op deze Pinksterdag in Woudrichem de kerk van Christus vier nieuwe belijdende leden krijgt. Met Lees verder →

Overdenking cantatedienst BWV 82 ‘Simeons verlangen’

15 zaterdag mei 2021

Posted by in Overdenkingen, Zangdiensten e.d.

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, ,

Gemeente van Jezus Christus, u hier in de kerk en wie thuis meekijkt,

[Vertroosting verwachten]
Vanavond staan de spotlights op Simeon; we hoorden over hem uit de Bijbel. Een vrome oude man is hij, rechtvaardig en godvrezend. En, zo staat er ‘hij zag uit naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken’. Wat wil dat zeggen? Waar keek hij naar uit? Naar betere tijden blijkbaar! Vertroosting, licht in het donker.
Laat ik het meteen eens even wat breder trekken. Waar kunnen wíj naar uitzien? In de huidige tijd denk ik natuurlijk meteen aan het einde van de corona-pandemie. Hoe lang duurt het al niet? Wanneer breekt het licht weer door? Maar er kunnen ook dingen zijn in je persoonlijk leven zijn die je doen verlangen naar betere tijden. Als je relatie slecht loopt, als je gezondheid te wensen overlaat, en ga zo maar door. Dan kun je diep verlangen naar troost, naar dat iemand zijn hand op je schouder legt en zegt: het komt goed! Alles wordt anders…
Vertroosting. Maar stel je nu echter eens voor dat het coronavirus verdwijnt, en dat je eigen leven lekker loopt. Is er dan niets meer om naar uit te zien? Ik dacht het toch wel – als je tenminste niet helemaal op jezelf gefocust bent! Als je het nieuws volgt, als je weet wat er in de wereld speelt… Zou je dan niet verlangen naar een einde aan armoede, onrecht en oorlog? Naar een wereld waar geen vluchtelingen op wankele bootjes stappen, en dan soms ook nog teruggesleept worden de open zee op als ze Europa bereiken? Weet je, deze wereld is vaak behoorlijk troosteloos. Voor wie het treft, én voor wie het beseft. Waar dan is vertroosting?
Terug naar Simeon. ‘Hij zag uit naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken’. Deze man zag er óók naar uit dat alles anders zou worden. Maar niet slechts als een algemeen-menselijke wensdroom! Simeon wist meer, als vrome Jood. Hij geloofde met héél zijn hart in wat God beloofd had. Simeon hoopte op de dag dat God in zou grijpen ten goede van zijn volk. Want die dag zóu eens komen, God zelf had het gezegd! Simeon zag uit naar het moment dat God Israël, zijn afgedwaalde volk, weer zou zegenen, en dat alles goed zou komen. Voor Israël, en uiteindelijk zelfs voor de hele wereld. De hoop, trouwens, die de christelijke kerk heeft overgenomen en waar ze uit leeft.

[vertroosting en vreugde vinden als je Jezus ziet door de H. Geest]
En nu: datgene waar Simeon naar uitzag, de vertroosting van Israël, het ingrijpen van God – dat blijkt iets te maken te hebben met een kindje. Lees verder →