Tags
Uit de Bijbel is gelezen: Handelingen 12:1-19
Gemeente van Jezus Christus,
[intro]
bidt u, bid jij wel eens? Ik neem haast aan van wel. Anders zat je hier niet op deze biddag. Maar wil dat zeggen dat we de kracht van het gebed werkelijk beseffen? Als ik naar mezelf kijk moet ik toch zeggen: nee, niet altijd…
Een hele tijd geleden, ik was nog student, had ik een wat verder verwijderd familielid dat ongeneeslijk ziek werd. Met God en geloof had hij niet veel. Toen ik hoorde dat hij ziek was ging ik, en andere familieleden ook natuurlijk, bidden voor hem. Want het werd snel duidelijk: de dood naderde. Dan moest ook hij voor God verschijnen! Reden om ernstig voor zo iemand te bidden… Maar om nu te zeggen dat ik echt vertrouwde dat er veel zou gebeuren, nou nee. Ik bad gewoon, omdat dat ‘toch goed is’, zal ik maar zeggen. Maar… wat gebeurde er? Mijn familielid kwam in het ziekenhuis echt tot geloof. Een bevriende voorganger bezocht hem vaak en sprak met hem, en daardoor kon hij uiteindelijk sterven in vertrouwen op God. Dat was dus véél meer dan wat ik, en ik denk mijn familie ook, verwacht hadden toen we voor hem baden! God blijkt inderdaad te verhoren ‘boven bidden en boven denken’, zoals de bijbel zegt. Wij baden van ‘ach ja, misschien helpt het wel’, maar dit gebed om een ingrijpen van God werd meteen helemaal verhoord!
In het Bijbelgedeelte dat we net lazen gaat het ook over bidden en over verhoring boven verwachting. Laten we het eens van dichtbij bekijken. Lees verder