1. U prijs ik, HEER, want U genas
mijn ziekte die zo dreigend was.
De vijand zwijgt, want tot zijn spijt
hebt U mij van de dood bevrijd.
U trok mij uit het graf naar boven.
Omdat ik leef, wil ik U loven!

2. Kom, trouwe dienaars van de HEER,
loof God met mij en geef Hem eer!
Zijn woede duurt maar één moment,
terwijl zijn gunst geen einde kent.
Al is de avond zwaar van zorgen,
vol vreugde is de nieuwe morgen. Lees verder →

1. Bestrijd wie mij bestrijden, HEER!
Bevrijd mij, grijp uw schild en speer.
Sta op, verjaag wie mij belagen.
Zeg tegen mij: ‘Ik zal je dragen.’
Laat hen die uit zijn op mijn dood
te kijk staan, maak hun schande groot.
HEER, stuur uw engel op hen af.
Laat hen verwaaien als het kaf.

2. Voor mij, die hun nooit iets misdeed
maken zij sluw een val gereed.
Verwar hen in hun eigen netten,
de strikken die ze voor mij zetten.
Dan vult mijn hart zich met muziek;
dan zing ik: ‘Heer, U bent uniek!
U komt naast zwakke mensen staan
en pakt de onderdrukkers aan.’ Lees verder →

1. Ik nam mij voor: ik let op wat ik zeg;
ik mijd het kwaad, ik weeg elk woord,
bijt op mijn tong en slik het meeste weg
zodat wie slecht is het niet hoort.
Er kwam geen enkel woord meer uit mijn mond,
maar zonder dat ik vrede vond.
Lees verder →

1. Met dit gedicht wil ik de koning loven;
de woorden springen in mijn hart naar boven.
Ik zing ze uit; mijn tong is als een pen
waarmee ik soepel aan het schrijven ben.
O koning, als wij naar uw schoonheid kijken
is er geen mens met u te vergelijken.
Genade spreekt uit alles wat u zegt;
wij zien dat God zijn zegen op u legt. Lees verder →

1. Gelukkig wie aan arme mensen denkt
en zwakken helpt in nood.
Weet dat de HEER je dan zijn zegen schenkt:
Hij redt je van de dood.
Al ben je ziek, de vijand heeft geen macht;
de HEER is om je heen.
Hij ondersteunt, Hij geeft je nieuwe kracht
en helpt je op de been. Lees verder →

1. God, onze burcht, blijft voor ons zorgen;
in nood zijn wij bij Hem geborgen.
Wij krimpen niet van angst ineen
al wankelt alles om ons heen,
al worden door de woeste golven
de hoge bergen haast bedolven:
de God van Jakob staat ons bij,
in zijn bescherming schuilen wij. Lees verder →

1. De aarde is met al wat leeft,
met alles wat Hij adem geeft,
van Hem, de HEER, de hoogste koning.
Hij laat het land onwrikbaar staan,
oprijzend uit de oceaan.
Zijn macht geeft mens en dier een woning.

2. Wie mag Gods tempel binnengaan?
Wie kan er op zijn hoogte staan?
Wie zal Hem op zijn berg vereren?
Hij die een zuiver leven leidt,
die leugens en bedrog vermijdt
en nooit een valse eed zal zweren.

3. Aan hen die eerlijk zijn en echt
doet God, hun redder, altijd recht.
Zijn zegen zullen ze ontvangen.
Dit is het volk dat Hem verwacht;
zij vormen Jakobs nageslacht,
de mensen die naar Hem verlangen.

4. Kom, poorten, hef je oude boog!
Maak nu de doorgang wijd en hoog:
de hoogste koning rijdt naar binnen.
Wie is die vorst vol majesteit?
De HEER, de held die in de strijd
met grote macht zal overwinnen.

5. Kom, poorten, hef je oude boog!
Maak nu de doorgang wijd en hoog
geef ruimte aan de grote koning.
Wie is die vorst vol majesteit?
De HEER die hemellegers leidt.
Hij komt vol glorie naar zijn woning.

Adriaan Molenaar

© 2019 Small Stone Media t/a Dicht bij de Bijbel
Alle rechten voorbehouden

1. Help HEER, de liefde en de trouw ontbreken!
Oprechte mensen zijn een zeldzaamheid.
Het lijkt normaal om leugentaal te spreken;
misleiding en bedrog zijn wijdverbreid.

2. HEER, wil die huichelaars de mond toch snoeren.
Ze roepen boordevol met eigenwaan:
‘Wij winnen door het hoogste woord te voeren.
Wij zijn de sterkste, niemand kan ons aan.’

3. ‘Ik hoor de kreten van de armen klinken.
Nu sta Ik op en red wie onrecht lijdt’,
zo spreekt de HEER. Als zuiver zilver blinken
zijn woorden in een trouweloze tijd.

4. Laat leugenaars het laatste woord niet krijgen.
Bescherm wie arm en zwak zijn, trouwe HEER.
Het onrecht blijft aan alle kanten dreigen.
Verdorvenheid verspreidt zich meer en meer.

Tekst: Adriaan Molenaar

© 2019 Small Stone Media t/a Dicht bij de Bijbel
Alle rechten voorbehouden

1. God, luister, let toch op mijn klagen!
Verlos mij van wie mij bedreigt;
zorg dat die meute mij niet krijgt.
Red mij van wie zich zwaar misdragen
en mij belagen.

2. Hoor hoe ze mij van kwaad betichten!
Listige leugens uit hun mond
schieten als pijlen in het rond.
Zie hoe ze sluw hun woorden richten
en onheil stichten. Lees verder →