Gemeente van Jezus Christus, waar u ook meekijkt,

[intro: wanneer breekt het licht door]
wanneer breekt het licht door? Dat is een vraag die momenteel wel kan leven! Sommige mensen worden gedeprimeerd van de korte dagen in deze tijd van het jaar. Ze zien ernaar uit: wanneer komt er weer meer licht, letterlijk? Want licht brengt de lach op je gezicht!
Wanneer breekt het licht door? Dat kun je je ook wat meer figuurlijk afvragen. Want het is niet alleen letterlijk lang donker. Onze hele maatschappij zit onder een donkere wolk, is grijs en grauw door de beperkingen tegen het coronavirus. Geen ontmoetingen, geen gezang hier in de kerk, online les, en ga zo maar door. Wanneer breekt het licht door? Je kunt ernaar uitzien – ik denk dat we dat met zijn allen doen. We bidden erom, elke week hier in de kerk, en waarschijnlijk ook in je eigen gebeden. Laat het weer licht worden!
In het Bijbelgedeelte dat we lazen uit Jesaja gaat het ook over licht dat doorbreekt. Kijk maar is vers 8: ‘dán zal je licht doorbreken’ en in vers 10 ‘dán zal je licht in het donker schijnen’. Twee keer staat er ‘dan’, en je vraagt je af: ja, wanneer? Wanneer breekt er licht door? Het antwoord dat we uit deze Bijbelwoorden kunnen halen is heel verrassend. Licht wordt het, niet als ziekte verdwijnt of als de lente komt. Licht wordt het ook niet als God iets doet. Nee, ‘dán breekt je licht door’ – wanneer? Wanneer mensen dingen doen, wij! Wanneer we zelf licht brengen voor anderen.
Bij deze gedachte wil ik vanmorgen stilstaan, op de eerste ochtend van het nieuwe jaar. Ja, het is best een donkere tijd. Maar vanmorgen geen nadruk op mooie bemoedigingen. Die hoorden we al met Kerst, en gisteravond ook. Vanmorgen de nadruk op goede voornemens. Op wat wij kunnen en moeten doen dit jaar! Lees verder →

Gemeente van Jezus Christus, ieder die meekijkt en meeluistert vanavond,

[intro: oud en nieuw in Babylon]
vanavond wil ik met u op reis gaan! Op reis naar de viering van oud en nieuw, ergens lang geleden en ver weg. Hier en nu in Nederland is er immers toch weinig aan dit jaar… Ik wil u meenemen naar het oude Babylon. Laten we ons er in gedachten heen verplaatsen. Een imposante stad, opgravingen getuigen er nog steeds van. Dikke muren met geglazuurde stenen, mooie poorten, brede hoofdstraten en dichtbevolkte wijken. In het centrum staan grote en hoge tempels, indrukwekkend om te zien! Babylon… de stad ook waar velen uit het Joodse volk als balling naartoe waren gevoerd. Op het moment dat wij er aankomen, wordt er juist oud en nieuw gevierd, net als bij ons vandaag. Het is verreweg het grootste feest van het jaar, het duurt maar liefst twaalf dagen. De straten zijn vol mensen. Uit de stadspoort komt een grote stoet, met de koning voorop. Priesters en hoogwaardigheids-bekleders, een hele menigte in de brandende zon. En daar, het middelpunt, de goden Bel en Naboe. Ze komen voor éénmaal úit hun tempels! Ze worden gedragen op de schouders van sterke mannen – zoals nu nog in Italië een Mariabeeld in een processie. Het volk knielt voor ze neer, er wordt enthousiast geroepen. Dit zijn hun goden, Bel en Naboe, die ze een goed nieuw jaar moeten geven! Lees verder →