• Persoonlijk
  • Columns
    • Columns Poeldijker
    • Columns Poeldijk Nieuws
  • Overdenkingen
    • Dodenherdenking
    • Met gehandicapten
    • Oecumenische vieringen
    • Zangdiensten e.d.
  • Preken
    • Oude Testament
    • Nieuwe Testament
    • Bijzondere diensten
    • Jaarthema’s
    • Feestdagen
  • Leerdiensten
    • Themaleerdiensten
    • Catechismus
  • Psalmberijmingen e.d.

AJMolenaar's archief

~ Website met preken, columns, psalmberijmingen e.d. van ds. Adriaan Molenaar

AJMolenaar's archief

Tag Archief: preek

Preek Biddag 2023 ‘Luistert Hij wel?’

08 woensdag mrt 2023

Posted by ajmolenaar in Bid- en dankdag, Lukas, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

biddag, gebed, Lukas, preek

Gemeente van Jezus Christus,

[de ‘opppervlakteles’]
Het is vandaag weer biddag voor gewas en arbeid. Het gaat vandaag over gebed. Dus: wat kan passender zijn dan een preek over Lucas 18 vers 1? “Een gelijkenis”, zo lezen we, “over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven”. De gelijkenis van de onrechtvaardige rechter, zo staat dit gedeelte bekend. En, heel handig, de boodschap van de gelijkenis is er door Lucas gewoon al boven gezet. Altijd bidden, en daarbij niet opgeven.
Op het eerste gehoor is het allemaal heel duidelijk. Jezus vertelt een verhaal over een vrouw die blijft vragen aan een rechter, die hem aan zijn hoofd blijft zeuren totdat hij haar geeft wat ze wil. En de les lijkt dan ook niet moeilijk. Het is een kwestie van “hoeveel te meer” – iets wat we ook elders in gelijkenissen vinden. Als die rechter al geeft wanneer je maar blijft vragen, hoeveel te meer zal God jou niet geven wat je vraagt, wanneer je het hem blijft vragen!?. Want God is natuurlijk veel beter dan zo’n onrechtvaardige rechter. Oftewel, de les die er al boven staat: blijf volhouden in het bidden, in het vragen aan God!
Dat is direct iets voor ons om in de spiegel te kijken: altijd bidden, zegt Jezus. Dat kan natuurlijk niet letterlijk – maar hoeveel bid jij, bidt u eigenlijk? Heb je ook meer dan alleen het vaste gebed voor het eten, of als je gaat slapen? En weet je ook iets van vólhouden in gebed? Niet maar eens een keertje bidden ergens voor, maar iets steeds weer bij de Here God brengen – omdat het belangrijk is. En houd je ook vol als je niet direct verhoring ziet? Of heb je het al snel opgegeven? Jezus vertelt ons vanavond die gelijkenis, over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven!

[een vreemde vergelijking]
Maar laten we er nog eens goed naar kijken. Eigenlijk is dit een rare gelijkenis, een vreemde vergelijking. Lees verder →

Preek Markus 8:34 ‘radicaal’

25 zaterdag feb 2023

Posted by ajmolenaar in Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Markus, preek

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Bent u, ben jij radicaal in het geloof? Ben je een radicale christen, 100% toegewijd aan de Heer? Een grote vraag misschien wel mee te beginnen, maar daar wil ik het vanmorgen over hebben. Staan wij als hervormde gemeente van Woudrichem bekend als radicaal? Of misschien juist helemaal niet, misschien wel als lauw en flauw?
Wat is dat eigenlijk, radicaal christen zijn? Ik moet denken aan een man waar ik van hoorde, jaren terug alweer. Hij was lid van een kerk, maar geloof leefde niet echt voor hem. Voetbal was veel belangrijker, en zijn vriendengroep met wie hij uitging naar feesten en festivals. Maar toen kwam de man tot een levend geloof, en dat zorgde ervoor dat hij zijn leven radicaal omgooide. Hij nam al zijn cd’s met niet-christelijke muziek, en sloeg die met een hamer kapot op de tegels in zijn achtertuin! Even voor de jeugd: een CD is zo’n ding dat je vroeger nodig had om muziek te luisteren, uit de tijd vóór Spotify en Streaming. Hij vernietigde die muziek. En dat niet alleen. Hij stopte helemaal met roken en drinken. Hij ging heel anders met zijn vriendin om, die kreeg het beter. Regelmatig was hij voortaan met anderen bij het winkelcentrum te vinden om daar te evangeliseren. Kijk, dat is radicaal, toch?
Als je zo’n verhaal hoort, dan steekt mijn toewijding daar flets bij af, en die van u of jou waarschijnlijk ook. Maar ja, misschien komt dat omdat je niet zo’n radicaal omkeermoment kent. Misschien ben je nooit erg uit de band gesprongen. Een zegen! Maar kun je ook dan radicaal christen zijn? Wat is dat eigenlijk? Waar blijkt het uit dat je Jezus volgt? Wat onderscheidt je van de wereld? En is dat eigenlijk wel waar het om gaat? Lees verder →

Preek ‘in de boot zonder Jezus?’ Markus 6:45-52

18 zaterdag feb 2023

Posted by ajmolenaar in Heilig Avondmaal en dankzegging, Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Dankzegging HA, Markus, preek

Gemeente van Jezus Christus,

[de leerlingen]
Vanmorgen horen we over het wonder van de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Zo’n bijzonder moment, met velen het brood eten dat Jezus gaf, op het groene gras in de stralen van de ondergaande zon. Veilig en vredig, verzadiging en verbazing. Maar nu is dat voorbij. Hoe gaat het verder? De Bijbel vertelt het ons: “meteen daarna gelastte hij, Jezus, zijn leerlingen om in de boot te stappen en alvast naar de overkant te varen; intussen zou hij zelf de menigte wegsturen”.
Laten we ons eens in de leerlingen verplaatsen. Jezus stuurt hen het meer op, terwijl de zon al ondergaat. Het is circa 12 km varen naar de overkant, dus ze zullen in het donker moeten varen. Daarbij komt dat de wind uit de verkeerde richting waait, dus dat zal hard roeien worden. Ik kan me voorstellen dat de leerlingen niet erg enthousiast worden over deze opdracht. Bovendien zijn ze moe. In het voorgaande is te lezen hoe ze terugkwamen bij Jezus, nadat hij ze door het land had laten trekken in groepen van twee. Jezus was met hen naar deze kant gevaren van het meer, om daar hopelijk wat rust te vinden. Maar dat was niet gelukt, de mensen waren achter hun aangekomen. Ook nu hebben ze weer een lange drukke dag gehad. En na die lange dag wacht dus een nachtelijke reis. Opdracht van de Heer zelf!
Misschien beseften ze het eerst niet zo, maar denk je in hoe het halverwege de nacht moest zijn geweest. Het is donker om hen heen, ze komen nauwelijks vooruit door de harde tegenwind. Het is koud op het water, ze zijn moe. Waarom heeft Jezus ze hierheen gestuurd? Waarom is hij zelf niet meegegaan? Helpt hij hen niet, laat hij hen los?
Ze trekken aan de riemen en zwoegen voort. De sfeer van die wonderlijke, bovenaardse maaltijd van net zijn ze helemaal kwijt. Het weten dat de Heer bij ze is, dat Hij geeft wat nodig is. Nee, ze zijn zonder hem, in het donker. Wat een contrast!

[wij als de leerlingen]
Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen: ik denk dat deze leerlingen een beeld kunnen zijn van hoe het soms in ons leven gaat. Lees verder →

Preek Markus 4:26-35

11 zaterdag feb 2023

Posted by ajmolenaar in Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Markus, preek

Uit de Bijbel is gelezen: Ezechiël 17:22-24 en Markus 4:26-35

 

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Velen van u zullen wel eens in een vliegtuig hebben gezeten. Ikzelf ging ook eens voor het eerst vliegen, En ik moet zeggen dat ik dat een spannende ervaring vond. Niet het hoog in de lucht vliegen, dat is eigenlijk gewoon saai, Maar het opstijgen. Je zit in zo’n vliegtuigstoel, met je gordel om, en dat vliegtuig gaat steeds harder rijden over de startbaan. Eerst zo hard als een auto, dan zo hard als een raceauto, en het blijft maar harder gaan. In tussen komt het vliegtuig nog steeds niet los van de grond. Angstig keek ik uit het raam, en ik dacht bij mezelf: als dat maar goed gaat. En dan ineens komt het vliegtuig wel los, en hang je helemaal achterover in je stoel terwijl de motoren loeien – ook best eng.
Wat misschien nog het engste van alles is, is dat je helemaal geen controle hebt. Je zit daar, en Je moet maar hopen dat het goed gaat. Je kunt helemaal niets doen. En natuurlijk, je weet wel dat het beter is dat een ervaren piloot stuurknuppel in handen houdt, en niet jij; maar toch… Het zou een heel wat prettiger gevoel geven als je het idee hebt dat je zelf wat aan goed opstijgen kon bijdragen.
in de auto hebben sommige mensen dat ook. Als ze op de bijrijdersstoel zitten, kunnen ze het niet Laten om vreselijk mee te rijden. Te kijken wat de bestuurder doet, te kijken naar verkeer uit zijstraten, en af en toe misschien zelfs iets te zeggen: kijk uit, hij zit nog achter je! Andere mensen hebben daar helemaal geen last van. Die gaan lekker zitten op de bijrijdersstoel, en vertrouwen zich helemaal toe aan de stuurmanskunsten van de chauffeur.
Controle willen hebben of vertrouwend loslaten. Daar gaat het vanmorgen over in de preek.

[de gelijkenis]
Uit het evangelie van Marcus lazen we twee korte gelijkenissen. Twee simpele verhaaltjes waarmee Jezus iets wil zeggen: Over zaad dat groeit, en over een klein mosterdzaadje dat een grote plant wordt.
Wat is Lees verder →

Preek ‘geloof doorgeven’

04 zaterdag feb 2023

Posted by ajmolenaar in Bijzondere diensten, Jozua, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

geloofsopvoeding, gezinsdienst, Jozua, preek

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: estafette]350
Aan het begin van deze dienst gaven we een Bijbel door. Zo konden we er iets van ervaren, hoe de dingen van God bij anderen komen doordat ze worden doorgegeven. Zo kan het evangelie zich verspreiden, steeds verder. Maar het gaat bij doorgeven van geloof niet alleen om afstanden overbruggen. Minstens zo belangrijk is het doorgeven door de tijd. Op de catecheseles deze week gebruikte ik het voorbeeld van een estafette. Een estafette, dat is zo’n race waarbij een stokje wordt doorgegeven. Ik heb er hier een bij me [laat zien]. het stokje wordt doorgegeven van de ene renner naar de andere, en zo komt het bij de finish.
Net zo is het met het christelijk geloof ook. Sinds het startpunt, dat is Jezus zelf, is het stokje van het geloof steeds doorgegeven van generatie op generatie. Van Jezus naar de apostelen, naar weer andere mensen, en zo misschien tot aan jouw overgrootouders, grootouders, ouders, en zo naar jou. Gelukkig komen er ook mensen tot geloof die het geloof niet van hun ouders aangereikt kregen, maar ook dan ontvang je op een of andere manier van anderen het estafettestokje dat al eeuwen wordt doorgegeven.
Bij zo’n estafette is er één moment heel belangrijk, en ook het spannendst: dat is het doorgeven. Een stukje rennen zal wel lukken, maar met het overpakken kun je cruciale tijd verliezen. Als het doorgeven fout gaat, als het stokje valt, dan is de race zeker verloren. Op de catecheseles liet ik een filmpje zien van de Olympische Spelen, waarop dat overgeven niet helemaal goed ging. Als het goed gaat lijkt het zo simpel, maar als je dan in slowmotion ziet hoe het ook fout kan gaan, dan besef je hoe spannend het doorgeven is. Zelfs getrainde topatleten doen het dus niet altijd goed…
Doorgeven – zo is het met geloof ook. Lees verder →

Preek Markus 1:40-45 ‘een melaatse genezen’

21 zaterdag jan 2023

Posted by ajmolenaar in Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Markus, preek

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Weet u nog van alle coronamaatregelen? nu ligt het gelukkig alweer even achter ons, maar wat had dat een invloed. Wat stempelde dat je dagelijks leven. We leefden ineens in een heel andere wereld met zijn allen – of beter gezegd: ieder apart. Geen andere mensen ontmoeten, maar ieder in zijn eigen huis, eenzaam soms. Geen knuffel kunnen krijgen van je kleinkinderen, geen arm slaan om een ander, maar afstand! wie besmet was moest voor een tijd in quarantaine of in isolatie – in het begin zelfs afgezonderd van je eigen huisgenoten. En denk aan die vervelende mondkapjes, waardoor je elkaars gezicht niet goed kon zien, en waardoor mijn bril steeds besloeg. om nog maar te zwijgen van de complete pakken en schorten die je in het ziekenhuis soms aan moest doen. niet alleen het coronavirus was erg, de maatregelen ertegen hadden ook enorme impact. Op een bepaald moment vroeg je je misschien af: komt er ooit weer een normaal leven voor mij en mijn kinderen?
Waarom begin ik hiermee? Omdat we in het Bijbelgedeelte van vandaag een melaatse man tegenkomen – huidvraat, zegt onze vertaling. Niet alleen zijn ziekte, maar ook de maatregelen ertegen, hadden een enorme impact op zijn leven. Anders dan bij ons met corona, leek een normaal bestaan voor hem voorgóed verleden tijd.
Uit het Bijbelboek Leviticus lazen we de maatregelen die golden tegen melaatsheid, en waar de man dus mee te maken had. Ik moest meteen aan de coronatijd denken toen ik ze las. Als eerste moest een melaatse Lees verder →

Preek Markus 1:16-20 “Twee wonderen: dat Hij roept en dat jij volgt”

14 zaterdag jan 2023

Posted by ajmolenaar in Markus, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

dienst met doven, Markus, preek

Dienst met doventolk.

Gemeente van Jezus Christus, u hier in de kerk, en wie thuis meekijkt,

[intro]
Laten we in gedachten eens naar het meer van Galilea gaan. We zijn in de buurt van een dorpje dat aan de oever ligt. De witte huisjes weerkaatsen de felle zon. Op het strand van het meer voel je koele wind van over het water. Verschillende scheepjes liggen er, half op het strand getrokken. Ik zie een paar mannen staan, die een eindje het meer zijn ingelopen. Ze gooien een groot rond werpnet in het water, dat ze daarna langzaam weer inhalen. Iets verderop zitten een paar mannen in hun boot. Ze laten lange netten door hun handen gaan, en kijken die nauwkeurig na op beschadigingen. Het is wel duidelijk dat we bij een vissersdorpje zijn. Je kunt het zelfs ruiken – op platte stenen liggen vissen te drogen in de zon, zodat ze langer bewaard kunnen blijven. Het leven hier is verbonden aan het meer en de visvangst.
Er komt een man aangelopen langs het strand. De vissers kijken even op, ze kennen hem niet. De man blijft staan en kijkt rond. In één oogopslag ziet hij het hele bestaan van deze stoere mannen: huis, boot, net, vis. Maar dan gebeurt er iets vreemds. Hij roept. Hij roept naar de twee broers met hun werpnet: “Hé!” Ze kijken op. En de man roept verder: “Kom, ga met mij mee! Ik zal jullie leren om mensen te vangen in plaats van vissen!” Wat zou jij doen, als je een van die mannen was geweest? Ik kan van alles bedenken – dat je verbaasd bent; dat je gaat vragen wat hij wil; misschien wel dat je tegen je voorhoofd tikt en verder werkt… Ik zou nooit bedenken wat er in werkelijkheid gebeurt. Simon en Andreas, zo heten de vissers, laten meteen hun netten achter en gaan met de man mee. Jezus is het, die ze riep. Daarna gebeurt nog een keer hetzelfde bij de vissers die in hun boot zitten. Jezus roept, en meteen gaan ze mee. Is dat geen wonder?
Maar eigenlijk gebeuren er hier twéé wonderen, zo merkte ik toen in dit Bijbelstuk bestudeerde. Het ene wonder is dat die mannen zomaar meegaan. Maar er is nog een wonder: dat Jezus deze mannen roept! Over allebei die wonderen wil ik vanmorgen iets zeggen: dat Jezus roept, en dat mensen hem gaan volgen. En als derde kijken we nog kort wat voor gevolgen het heeft als je Hem volgt. Lees verder →

Preek Nieuwjaarsmorgen 2023 ‘toekomstgericht leven’, n.a.v. 2 Petrus 3:14

31 zaterdag dec 2022

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, Bijzondere diensten, NT, Oud- en nieuwjaar, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

2 Petrus, Nieuwjaar, Oud en nieuw, preek, wederkomst

Gemeente van Jezus Christus,

[intro: waar zie je naar uit]
Het is kerstvakantie. Na deze preek ben ook ik een weekje vrij. Er één ding dat ik altijd graag doe in de kerstvakantie: bezig gaan met de zomervakantie. Bespreken in het gezin waar we heen gaan, kijken welke accommodatie het voordeligste is, een datum prikken. Misschien al iets boeken. Zo bezig zijn stuurt je je gedachten alvast vooruit. Want een mooie zomervakantie is toch wel iets om naar uit te kijken!
Ik weet natuurlijk niet waar u of waar jij mee bezig bent voor het nieuwe jaar. kijk je ook uit naar een fijne zomervakantie? Of eerst naar de skivakantie misschien? Ga je dit jaar voor je examen? Hoop je te verhuizen naar een ander huis? Het kan van alles zijn waar we naar uitzien in 2023, of dat je verwacht in 2023.
Er is niets mis mee om naar zulke dingen uit te zien, of om op een mooi jaar of een mooie vakantie te hopen. Toch mogen we als christenen nog naar meer verlangen, naar iets anders uitzien. Daar ging het gisteravond over in de oudjaarspreek: “wij verwachten naar zijn belofte een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop gerechtigheid woont”. Wie gelooft, ziet als het goed is uit naar Jezus’ wederkomst! Niet alleen verlangen naar mooie dingen op aarde, maar verlangen naar een hele nieuwe wereld. Uitzien naar de komst van Gods Koninkrijk, waar geen oorlog meer is en honger en ellende, waar de Heer bij de mensen zal wonen.
De vraag is dan wel, en ook daar ging het gisteravond over, of we daar inderdaad naar uitzien: naar Jezus’ komst. Is het misschien iets dat je met je verstand gelooft, maar meer niet? Verláng je er wel eens naar, of zijn onze verlangens helemaal horizontaal gericht? Wat houdt me meer bezig: een goed plekje op de camping deze zomer, of een plek in Gods koninkrijk dat komt? Lees verder →

Preek Oudjaar 2023 ‘hoe lang nog?’ n.a.v 2 Petrus 3:13

30 vrijdag dec 2022

Posted by ajmolenaar in 1 en 2 Petrus, NT, Oud- en nieuwjaar, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

2 Petrus, Oud en nieuw, Oudjaar, preek, wederkomst

Gemeente van Jezus Christus,

[intro]
Het is oudejaarsavond vanavond. Weer een jaar voorbij! De kerstdagen zijn geweest, en morgen slaan we de nieuwe agenda open. Oud en nieuw, Het is zo’n tijd dat je als vanzelf wat gaat reflecteren, dat je je gedachten laat gaan. Veel mensen hebben vrij, dan word je even niet opgeslokt door de drukte van deadlines – zo heb je wat meer tijd voor een reflectie. Bijna vanzelf ga je terugkijken en vooruitkijken. Wat voor een jaar heb je gehad, en wat is er te verwachten voor het komende jaar?
Dat zal voor ieder natuurlijk anders zijn. Haalde je in 2022 je diploma, of verloor een geliefde? En als je naar de grote wereld kijkt, geholpen door de jaaroverzichten: wat was 2022 voor een jaar op aarde? Nu met kerst en oud en nieuw heb je donkere dagen, met daarin allerlei lichtjes. Misschien is dat ook wel de sfeer waarin we naar de wereld kijken: donker met lichtjes. De jaaroverzichten noemen gewoonlijk nogal wat sombere dingen. Dit jaar is dat niet anders, met de oorlog in Oekraïne als donker dieptepunt. Je kijkt alvast vooruit naar het komende jaar: wat is er dan te verwachten, waar mogen we op hopen? Zal die oorlog stoppen, of gaat Poetin dit jaar op de rode knop drukken?
Zo kun je van alles denken. Maar vanavond wil ik een andere insteek kiezen hier in de kerk. Weer een jaar voorbij – dat wil zeggen: weer een jaar dichter bij Jezus’ wederkomst! Oudjaar: weer een jaar dichter bij het einde van het huidige wereldbestel, en bij de komst van Gods nieuwe wereld. Als tekst heb ik daarom gekozen voor 2 Petrus 3 vers 13. Daar staat: “maar wij vertrouwen op Gods belofte, en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.”

[de belofte]
“Wij vertrouwen op Gods belofte”, staat er. Welke belofte? De grote belofte die door de hele Bijbel heen gaat: dat God alle dingen nieuw zal maken. Of om het nog anders te zeggen: dat Jezus zal wederkomen. Die grote dag, dat alle kwaad gestraft, alle onrecht rechtgezet zal worden, dat de Heer bij de zijnen zal wonen. Petrus citeert uit Jesaja hoofdstuk 65 “zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde”. Maar het gaat niet om een losse tekst. De theoloog Noordmans heeft eens gezegd “als de Bijbel een titel zou hebben, zou het deze zijn: ‘Hij komt!’ Het gaat om de grote belofte die de hele Bijbel doortrekt: dat de huidige wereld eens zal eindigen, en plaats zal maken voor een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont. Waar alles gaat zoals God wil, waar alles góed is en eerlijk en recht. Zijn koninkrijk. Dáár gaat het heen met deze wereld! Een heel andere richting dan wanneer je de lijnen uit de jaaroverzichten doortrekt.
“Wij zien uit”, zegt Petrus. Maar… is dat zo? Zien we uit naar Jezus’ komst? De vroege christenen komen aan wie Petrus schrijft, zagen sterk uit naar Jezus’ komst. Ze verwachtten Hem nog tijdens hun eigen leven. Hun hele bestaan werd er door gestempeld! Heilig leven, het evangelie doorgeven… Want Jezus komt eraan! Wij leven intussen een hele tijd verder; onze verwachting is minder gespannen. Het wachten heeft al zo lang geduurd, bijna twee millenia, dus dan kan het nog wel even duren, denk je. We beseffen goed wat vers 8 zegt: ‘één dag is voor de Heer als 1000 jaar, en 1000 jaar als één dag’. En inderdaad, niemand kan de dag van Jezus wederkomst berekenen. Maar dat is ook niet de vraag. De vraag is: zien we er naar uit? Kunnen we onze tekst na zeggen: “wij vertrouwen op Gods belofte, en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont”? Zijn wij Maranatha-mensen, om het zo eens te zeggen? Of staat onze horizon net zo horizontaal als overal in onze maatschappij?

[aanvechting schetsen]
Bij de christenen aan wie de brief gericht is, stond die verwachting al onder druk. Jezus kwam niet zo snel als ze dachten. Er overleden zelfs al christenen… En dan komt als vanzelf die vraag op uit vers 4 “waar blijft hij nu? Hij had toch beloofd te komen? de generatie voor ons is al gestorven, maar alles is nog steeds zoals het was”. Voor sommigen misschien een vetwijfelde vraag. Maar het is een vraag die ook spotters stellen, schrijft Petrus. Mensen die al lang hun conclusie hadden getrokken: die wederkomst, daar geloof ik niet in. Welke gedachten daar verder precies achter zaten, doet er voor ons nu niet zoveel toe. Maar het is een vraag die ook nu kan spelen. Waar blijft Hij nu? Is die hele belofte van God geen sprookje? Als bange vraag van een gelovige, of als spottende vraag van een ander. Want, laat ik duidelijk zijn, het is niet altijd een spotter die deze vraag voelt opkomen. Het is een vraag die altíjd bij het geloof hoort. We hoorde de afgelopen tijd preken uit Jeremia. Jeremia zegt al, in hoofdstuk 17 van zijn boek: “ze zeggen tegen mij: ‘wat komt er uit van de woorden van de Heer?'” In de psalmen wordt geklaagd: “hoe lang nog, Heer grijpt u niet in?” en ga zo maar door.
Ook ons kan deze vraag aanvliegen. We leven midden in een cultuur die niets kan met de belofte van Jezus’ komst en van een nieuwe wereld. Een mens van nu zegt als vanzelf wat in vers 4 staat: “alles gaat zoals het vanouds gegaan is” en meer is er niet. De wereld draait, in principe geregeerd door natuurwetten, niet door God. Ja, bij het einde van de wereld, een apocalyps, kunnen mensen zich dan wél weer iets voorstellen. Een kernoorlog misschien die al het leven op aarde vernietigt – taferelen met vlammen en gedreun zoals vers 10 het beschrijft. Of andere vormen van ondergang: door een meteoriet, of door ineenstorting van ecosystemen… Een einde, OK, dat kan in de kaders van deze wereld helaas wel. Maar een nieuw begin? Nee, dát valt buiten de horizon. Want God is uit de wereld gedrongen.
In hoeverre beïnvloedt zoiets ook mij, en ons allen? Komen zulke vragen als in vers 4 ook wel eens in jouw hart op “Klopt het wel dat Hij komen zal”? Het vraagt moed om deze vragen in de ogen te kijken, want je voelt wel dat het er dan om spant. Kun je op God en zijn beloften vertrouwen? Is Hij er echt? Je kunt ermee worstelen. Maar wellicht nog vaker worstel je er níet mee, en schuift de belofte van Jezus’ komst ongemerkt met de tijdgeest mee naar de rand van onze gedachten, en uiteindelijk over de rand… Dan nog liever eerlijk gevecht met zulke vragen, daar blijf je wakker van! Maar makkelijk is het niet. Geloof is, juist onze tijd, tegen de stroom in worstelen, strijden om niet meegesleurd te worden. Petrus schrijft niet voor niets in vers 17 “wees op uw hoede, laat u niet meeslepen”

[geen ‘bewijs’, wel aanwijzingen]
Opvallend is dat Petrus wel de vraag noemt, maar niet gaat argumenteren om de wederkomst te bewijzen. Dat kan ook niet. Je kunt niet sluitend ‘bewijzen’ dat Jezus zal terugkomen, of dat God er is en zijn woorden waar zijn. Dat is het lastige van geloof! En tegelijk zegt Petrus iets, dat ik diep ironisch vind. Hij zegt eigenlijk, in vers 2 en 3, het volgende: wees niet verbaasd over die spottende vragen. Het klopt juist met wat Jezus al zei, en wat de profeten zeiden en de hele Bijbel: dat het zwaar zal worden om op Gods weg te gaan, juist tegen het einde. Je ziet het nu gebeuren, zegt Petrus – juist in het moeten wachten, juist in die die spottende en kritische vragen. Op een ironische manier zijn zelfs die spotters een soort bewijs binnen het grote verhaal van de Bijbel.
Is dit niet een goede richtingwijzer? Meer je oor te luisteren leggen bij de Bijbel, en minder bij wat de tijdgeest influistert! De wereld bekijken in het kritische licht van de Bijbel, niet andersom… Uiteindelijk blijft het een keuze, in welk verhaal je je wilt onderdompelen. Als je de Bijbelbeloften stelt ónder wat in de wereld van nu voor wijsheid doorgaat, moet je wel zeggen: mooie woorden, maar niet méér dan dat – onbewijsbaar en onmogelijk. Dan moet je stoppen met uitzien naar Gods nieuwe wereld.
Maar als je het nu eens andersom doet, op de manier waarom Petrus naar die spotters kijkt? Als je de wereld van nu en haar ontwikkelingen bekijkt in het licht van de Bijbel, dan zie je heel veel dingen waarvan je zegt: hé, het klopt, het past in het plaatje dat Jezus’ komst dichterbij komt. Aan de ene kant moeite om te geloven, strijd om te volharden, kwaad dat zich groot maakt, zodat je ook nu uitroept “hoe lang nog?”. En aan de andere kant hoe het evangelie over haast de hele wereld verspreid wordt, en hoe het Joodse volk terugkeert naar het beloofde land. Zei de Bijbel daar niet iets over? Of is dat gewoon toeval?
Maar de basis van onze hoop mag nog dieper liggen dan in een boek. Ik merkte namelijk in de voorbereiding op deze preek dat Petrus al véél eerder in zijn brief is begonnen met de kritiek te weerleggen. In hoofdstuk 1 vers 16 schrijft hij: “Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuftige verzinsels – integendeel, wij hebben met eigen ogen zijn grootheid gezien”. Waarom gelooft Petrus, en waarom geloof ík persoonlijk dat Jezus zal terugkomen, dat God alles nieuw gaat maken? Omdat je er al iets zag toen Jezus op aarde was. Zijn woorden schilderen Gods koninkrijk. Zijn wonderen lieten er iets van ervaren, in genezing, in voedsel voor velen, in stillen van stormen, en ga zo maar door. En bovenal: zijn dood en opstanding laten zien dat God zelfs de zwartste nacht in licht kan veranderen, de dood kan doden, recht kan laten zegevieren. Als dát waar is – en dat is het – dan geloof ik dat God ook de héle wereld zal vernieuwen. Ik geloof in Jezus die gekomen is – het is net Kerst geweest immers! – en daarom geloof ik in Jezus die komen zal!

[uitzien geeft geloofskracht]
“Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”, schrijft Petrus. Ik hoop dat u en dat jij het hem nazegt – hoezeer soms ook met twijfel in je hart. En dan gaat het niet alleen om de hoop vasthouden, de belofte blijven geloven, maar ook om eruit te leven. Daar is nog veel over te zeggen, dat wil ik morgenochtend in een aparte preek doen. Leven gericht op Gods toekomst, dat is nodig in deze tijd. Dat dus morgen.
Intussen moeten we wachten, en wie weet hoe lang? Misschien wel helemaal niet lang meer – de uren voor zonsopkomst zijn vaak het donkerst. Wie weet wat er in 2023 gebeurt? Maar intussen mag je je vastklampen aan de hoop die de Heer belooft, tegen de stroom van onze cultuur in. In een beeld: als iemand die in een rivier is gevallen en een rots vastklampt om niet meegesleurd te worden door de stroming. Zó vasthouden aan Gods belofte, wachten tot de dag komt dat God je redt. Terwijl je armen pijn doen, terwijl je de kou voelt en moe wordt, toch vasthouden. Omdat God belooft heeft: ik zal je redden. Jezus zál komen. Geloven is soms afzien, volhouden. Het is zoveel makkelijker om je te laten meevoeren door de geest van de tijd, die zegt ‘alles gaat zoals het gaat en meer is er niet’. Maar dan ga je uiteindelijk onder. Wie volharden zal tot het einde, die zal gered worden – dat zei Jezus zelf, toen hij het had over zijn wederkomst! Of met Petrus’ woorden: laat u niet meeslepen! (vers 17)

[Gods geduld]
Ja, dat is er volharding nodig en geduld. En soms vraag je je af, niet spottend in ongeloof maar serieus als vraag: “waar blijft Hij toch? Hoe lang nog?” Ik zei al, een eeuwige vraag voor wie gelooft in wat beloofd is maar niet zichtbaar. En dan zegt Petrus iets moois en dieps. Hij schrijft: God Zélf heeft ook veel geduld. Hij wacht nog even.
Weet je waarom? Als Jezus terugkomt, als de nieuwe wereld aanbreekt, dan is de tijd op om tot inkeer te komen. Dan komt de Heer als rechter die alles rechtzet en ieder oordeelt. Dan valt het doek, dan wordt de eindafrekening gemaakt. Dan zal Hij ieder mens beoordelen op zijn of haar daden. De Heer ziet hoeveel mensen er niet klaar voor zijn, en daarom wacht Hij! Daarom heeft Híj geduld. Daarom wacht Hij, wacht hij nog even, of er iemand tot inkeer komt. Een diepe gedachte is dit! Er is geen traagheid bij God, hij heeft de zijnen niet vergeten, maar Hij denkt ook aan die anderen…
En intussen zijn als het goed is de mensen van de Heer niet alleen bezig met zichzelf vast te klampen, maar zijn ze ook bezig met zijn opdracht: verbreid de goede boodschap! Gooi reddingsboeien, red anderen! Petrus zegt in vers 12 dat wíj zijn komst kunnen bespoedigen – wonderlijk woord. Hoe? Ongetwijfeld door het evangelie te verspreiden overal. God heeft geduld – met een wereld die zich niet wil bekeren, maar ook met een kerk die niet wil evangeliseren.
Als wij tegen de Heer zeggen: waarom kómt u niet, waarom doet u niet wat u hebt toegezegd? Dan zegt Hij misschien: waarom gá jij niet, waarom doe jij niet wat ik jou heb gezegd? Dan mag ik, dan mogen wij wel beschaamd zwijgen…

[Slot]
Gods belofte staat. “een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”. Met die belofte mogen wij het oude jaar uitgaan, en het nieuwe jaar ingaan. Moge ook ons vertrouwen staan – op Jezus met wie het nieuwe al begon, op Gods woord dat waar is. Moge het voor ons gelden wat de tekst zegt “Maar wij vertrouwen”. Maar, zo begint de tekst, maar… – dat is de tegenstelling met de mensen toen en nu zonder die hoop en zonder dit vertrouwen, die er zelfs om lachen, een wereld die ons wil meeslepen in haar stroom, haar denkpatroon van ‘het is zoals het is’. Laat u niet meeslepen, zegt Petrus!

“Maar wij vertrouwen op Gods belofte en verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont”. Dáár gaat het heen uiteindelijk. Wie die hoop vasthoudt, zal niet beschaamd worden. Een lied zegt het zo, waar we nu naar gaan luisteren:

Eenmaal maakt U alles weer nieuw, Jezus (om redenen van copyright is de rest van het lied hier te lezen)

Amen

Preek Kerst 2022 ‘Grote blijdschap’

24 zaterdag dec 2022

Posted by ajmolenaar in Kerst, Lukas, NT, Preken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Kerst, Lukas, preek

Gemeente van Jezus Christus, ieder hier en ieder die thuis meekijkt,

[intro]
Welk gevoel past er het beste bij Kerst? Welke sfeer is kenmerkend voor deze dagen? Als ik de reclame mag geloven, dan is dat gezelligheid. Buiten alles koud en donker, binnen warmte waar mensen samen zijn. Kerst als knus gevoel! Huiselijkheid, lekker eten met elkaar, lichtjes… Het echte kerstgevoel is ook wat romantisch volgens veel mensen. Een echte Kerst is toch een witte Kerst, zoiets. Daarbij dan het aloude verhaal over een kindje dat geboren werd in een arme stal, of een ontroerende kerstfilm waar uiteindelijk alles goed komt. Romantische sfeerverlichting, kerstmarkten en chocolademelk: we kennen het allemaal. O ja, en omzien naar elkaar.
Welk gevoel past er bij Kerst? Is dat warmte, knusheid, gezelligheid? Misschien. Er is niets mis mee. Maar toch hoort er nog een ander gevoel bij Kerst, en juist bij het christelijke kerstfeest. Welk gevoel dan? Blijdschap, vreugde, vrolijkheid. We hoorden net het Kerstevangelie. Daar zegt de engel niet: ik verkondig u grote gezelligheid! Nee, ‘ik verkondig u grote blijdschap’. Met Kerst mag je vrolijk worden, en maar niet een klein beetje. Véél vreugde!
Blijdschap om Jezus’ geboorte, dat is de kern van Kerst. Dáár draait het om, daar mag je vrolijk van worden, als je echt beseft wat dat betekent. Ja, blijdschap is de kern van Kerst. Dat geldt heel letterlijk in het Kerstevangelie Lees verder →

← Oudere berichten
Nieuwere berichten →

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • mei 2023
  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015

Categorieën

  • Columns
    • Columns Poeldijk Nieuws
    • Columns Poeldijker
  • Geen categorie
  • Leerdiensten
    • Aanvechting
    • Allah en God
    • Catechismus
    • de duivel
    • Gezag v.d. Bijbel
    • HC zo 1
    • HC zo 10
    • HC zo 13
    • HC zo 14
    • HC zo 15
    • HC zo 16
    • HC zo 17
    • HC zo 18
    • HC zo 19
    • HC zo 2
    • HC zo 20
    • HC zo 21
    • HC zo 22
    • HC zo 23
    • HC zo 24
    • HC zo 38
    • HC zo 8
    • Herkenning in hemel?
    • Kerk en kerken
    • Themaleerdiensten
    • Tienden geven?
    • Uitverkiezing
    • Verbond
    • Verloren gaan
    • Vragen rond schepping
    • Wanneer christen?
    • Zegenen
    • Ziekte en genezing
    • Zondag en zondagsrust
    • Zonde tegen de H. Geest
  • Overdenkingen
    • Dodenherdenking
    • Met gehandicapten
    • Oecumenische vieringen
    • Zangdiensten e.d.
  • Preken
    • 1 en 2 Koningen
    • 1 en 2 Korinthe
    • 1 en 2 Petrus
    • 1 en 2 Samuel
    • 1 en 2 Thessalonicenzen
    • 1 en 2 Timotheüs
    • 2 Kronieken
    • Advent
    • Belijdenisdiensten
    • Bevestiging ambtsdragers
    • Bid- en dankdag
    • Bijzondere diensten
    • Daniël
    • Efeze
    • Exodus
    • Ezechiël
    • Feestdagen
    • Filippenzen
    • Galaten
    • Genesis
    • Handelingen
    • Hebreeën
    • Heilig Avondmaal en dankzegging
    • Hemelvaart
    • Jaarthema 'delen met de ander'
    • jaarthema 'geef het geschenk door'
    • Jaarthema 'Jozef'
    • Jaarthema 'Leven uit de Bron'
    • Jaarthema's
    • Jeremia
    • Jesaja
    • Johannes
    • Jona
    • Jozua
    • Kerst
    • Kolossenzen
    • Lukas
    • Markus
    • Mattheüs
    • NT
    • Numeri
    • Openbaringen
    • OT
    • Oud- en nieuwjaar
    • Pasen
    • Pinksteren
    • Psalmen
    • Richteren/Rechters
    • Romeinen
    • Ruth
    • Spreuken
    • Titus
    • Trouwpreken
    • vrucht vd Geest
  • Psalmberijmingen e.d.

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Blog op WordPress.com.

  • Volg Volgend
    • AJMolenaar's archief
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • AJMolenaar's archief
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen